December 2024 | DESIGN & INTERIORS TURKISH BELOW NATURE-FRAMED LIVING words Elena Grabar photos Olga Melekestseva styling Ekaterina Naumova This 330-square-meter, two-story minimalist home, nestled in a cottage community near Moscow, was designed by the Bureau 80/88 for a family of three—plus their two dogs and a cat—seeking a permanent residence. Architects Nikita Sergienko and Anton Savelyev developed the architectural concept, while Ana Sergienko curated the interiors. The home's complex geometry was thoughtfully shaped to preserve the property’s mature, beautiful trees. Ana emphasizes the importance of aligning the interior with the surrounding landscape's seasonal transformations. In winter, the home exudes a serene elegance; in summer, it bursts to life with vibrant colors. To capture this dynamic interplay, the designers staged photo shoots in both autumn and winter. OPEN LIVING WITH A VIEW The first floor features an open-concept living, dining, and kitchen area. A striking double-height foyer with a stained-glass window provides views of both the living space below and the second-floor landing, designed as an art gallery. Expansive panoramic windows frame breathtaking views of the surrounding forest. Upstairs, the second floor houses the bedrooms, bathrooms, and a terrace lounge perfect for watching sunsets. EMBRACING COMFORT A key request from the homeowners was for a fireplace. "We incorporated two fireplaces as per their request," Ana explains. One is an outdoor model, while the other—a suspended fireplace in the living room—appears to float, preserving the view and enhancing the minimalist aesthetic. A PALETTE OF SERENITY The minimalist interior design is defined by a soft white color palette, complemented by warm wood accents and the cool tones of microcement flooring. This harmonious combination creates a tranquil and cohesive atmosphere. Seamless DBSG microcement flooring connects the spaces on the first floor and continues into the master suite, blending effortlessly into the bathroom and walk-in closet for a smooth, unified flow. THOUGHTFUL FURNISHINGS "We crafted visuals with carefully selected furniture," Ana shares. The homeowners loved the designs and chose the exact pieces showcased in the project. A Desiree armchair in the living room has become a family favorite, while the kitchen island serves as a central gathering spot for meals and conversation. WEB / https://ab8088.ru/en MİNİMALİST VE DOĞAYLA İÇ İÇE Moskova yakınlarındaki bu iki katlı minimalist evin tasarımı Bureau 80/88’e ait. Mimarlar Nikita Sergienko ve Anton Savelyev mimari konsepte öncülük ederken, Ana Sergienko da iç mekanların küratörlüğünü üstlenmiş. Evin karmaşık geometrisi, arazinin görkemli ağaçlarını korumak için dikkatlice şekillendirilmiş. Ana, iç mekanı sürekli değişen manzara ile uyumlu hale getirmenin önemini vurguluyor. Ev kışın dingin bir zarafet yayıyor, yazın ise renklerle beraber canlanıyor. MANZARALI AÇIK YAŞAM Evin birinci katında açık konseptli bir oturma, yemek ve mutfak alanı bulunuyor. Etkileyici vitray penceresiyle çift yükseklikteki fuaye, aşağıdaki yaşam alanının ve bir sanat galerisi olarak tasarlanan ikinci kat sahanlığının manzarasını sunuyor. Geniş panoramik pencereler muhteşem orman manzaraları sunarken, ikinci katta yatak odaları, banyolar ve gün batımını izlemek için bir teras salonu yer alıyor. KUCAKLAYAN KONFOR Ev sahiplerinden gelen en önemli taleplerden biri de şömineydi. Ana, “Ev sahiplerinin isteği üzerine iki şömineyi bir araya getirdik” diyor, “Biri açık hava modeli, asma oturma odası şöminesi ise manzarayı koruyarak yüzer gibi görünüyor” . DİNGİN BİR PALET Minimalist iç mekan, mikro çimento zemin kaplamasının soğuk tonlarıyla kontrast oluşturan yumuşak ahşap vurgularla birleştirilerek uyumlu ve sakin bir atmosfer yaratılmış. Kusursuz DBSG mikro çimento döşeme, birinci kattaki alanları birbirine bağlıyor ve ana süite kadar uzanıyor. “Özenle seçilmiş mobilyalarla köşeler geliştirdik” diye paylaşıyor Ana. Ev sahipleri tasarımları çok beğenip projede yer alan tüm parçaları seçmişler. Nitekim oturma odasındaki Desiree koltuk ailenin favorisi haline gelmiş. WEB / https://ab8088.ru/en

December 2024 | Art & Culture TURKISH BELOW NEFELI PAPADIMOULI the SKIN CONNECTS US to the OUTSIDE WORLD words Onur Baştürk ohotos Nazlı Erdemirel Skinscapes, the first solo exhibition in Istanbul by Greek artist Nefeli Papadimouli, who lives in Paris, has opened at The Pill. Before exploring the exhibition, take a moment to hear what the artist has to say about her practice... When and how did focusing on architectural costumes become central to your art practice? How has this practice evolved over time, and how do you evaluate where you are today? The ongoing research project Relational Cartographies, which includes the architectural costumes, emerged in my practice with Être Forêts during the lockdown. It was first exhibited when galleries reopened after the long pause. At that time, I aimed to create a work that could act as a vector, a catalyst for building communities, where participants in performative actions would feel connected both literally and metaphorically. I began by developing a material protocol of connections to activate through performances. This consisted of a system of textile modular elements—pockets and containers that attached to the bodies of each participant. These costumes, or corporeal masks, took form as wearable sculptures. I wanted to design wearable structures that facilitated transitions: from oneself to another, akin to ritualistic masks, and between people through the connective protocol. My goal was to position participants in a vectorial state, placing them in an “in-between” space of identities or conditions. During rehearsals, I observed a transformative effect: the costumes seemed almost magical, allowing my collaborators to feel altered, to experience being “Other.” As I worked on this project, I realized it visually and methodologically translated a politics of connection, proposing that spatial configurations of distance could serve as foundational elements for social balance. This realization sparked my passion for exploring ecosystems that emerge when material bodies are seen as spatialized and spatializing entities in dialogue with their environments. This proto-architectural approach now defines my practice, enabling me to explore methods of organizing and visualizing interpersonal and intersubjective correlations. This research, and the six large-scale works it has produced so far, is deeply rooted in my architectural education. It examines the relationship between body and space and how their mutual interpretations shape our society. Today, amidst the undeniable ethical and ecological crises we face—a cataclysmic reality that makes the future feel like the past—I feel compelled to focus on the connections living bodies can create over time (linking us to both past and future) and the relationships between living beings and specific places, including our rights to land. THE SKIN, AS OUR LARGEST LIVING ORGAN The title of the exhibition at The Pill, Skinscape, is a combination of two words. Why did you choose to merge these two words? What is the philosophy behind this name? Skinscapes is the title of one of the series of works featured in the exhibition. We chose it as the title for the entire exhibition because it provides a conceptual framework encompassing the diverse works presented. The skin, as our largest living organ, simultaneously protects us from and connects us to the outside world—the Other. It allows us to breathe; it is a boundary yet also a passage. It functions as an adornment or surface, but fundamentally, it is our physical link to everything surrounding us. All the works in the exhibition address the idea of connection—between one and another—and aim to become vectors for creating relationships: studying transformations and initiating new relational landscapes. They explore transitions between the individual and the collective and vice versa. Will there be people wearing the costumes at the exhibition in Istanbul? Or will the costumes, as you describe them, be displayed “on strike,” hanging on the walls? The works from the Relational Cartographies series and the Objects to Connect series being shown in this exhibition share a dual existence. When displayed in the exhibition space “on strike,” they function as sculptures, taking on the status of artworks. Alternatively, they can also act as accessories or prosthetics for scripted collective performative actions. For this exhibition, we chose to present the works “on strike,” accompanied for the first time by archives and research materials developed during the realization of the performances. In this way, the works themselves become witnesses of past events, carrying traces of previous performances while also serving as invitations for their future actualizations. ARTIST, MOTHER AND MEDITERRANEAN Your work seems to take an anti-stance towards the fashion industry. How do you view the fashion industry? I understand that this question can arise when seeing my work. In their forms, my works, at least the wearable ones, could present connections to the fashion world. I feel though that the works are hybrid creations and they are informed or we could find their origins in different disciplines of the history of art, like painting, sculpture, theater, dance, fashion or architecture. Now, take a step back and look at yourself from the outside. Try to describe yourself in three words. Which words would you use and why? This is a difficult exercise. I think it is impossible to see oneself from the outside without the feelings, desires and fears that each one experiences. But I think the most evident words that would define me are artist, mother and Mediterranean. The first two, are the two roles that describe my everyday life, that I struggle to combine sometimes, that they give me immeasurable happiness and inevitable frustrations. The Mediterranean is probably because of my attachment to the sea, to the noise, to the sun which make my overall temper. What inspires you? I’m not sure “inspiration” is the right word to describe what drives me in the studio. Instead, I feel deeply connected to people, books, works, situations, and stories I encounter in my life. These encounters—whether physical or virtual—nourish my work. I see some of my creations as “homages” to others—artists, architects, activists, friends, and lovers. Discovering the work and writings of Brazilian artist Lygia Clark, for example, was a transformative experience for me that profoundly shaped my artistic approach. NEFELI PAPADIMOULI DERİ, BİZİ ‘ÖTEKİ’YE BAĞLIYOR Paris’te yaşayan Yunan sanatçı Nefeli Papadimouli’nin Skinscapes başlıklı İstanbul’daki ilk kişisel sergisi The Pill’de açıldı. Sergiyi gezmeden önce sanatçının pratiğine dair söylediklerine kulak verin… Mimari kostümlere odaklanmak sanat pratiğinizin merkezine ne zaman ve nasıl yerleşti? Bu pratik zaman içinde nasıl gelişti? Relational Cartographies, mimari kostümleri içeren ve süregelen araştırma, “Etre Forets” ile karantina sırasında pratiğimde yer almaya başladı. Uzun bir aradan sonra sergi mekanları yeniden açıldığında ilk kez sunuldu. O dönem toplulukların yaratılması için bir vektör, bir başlatıcı olma kapasitesine sahip, performatif eylemlere dahil olacak, insanların kendilerini gerçek ve metaforik olarak birbirlerine bağlı hissedeceği bir iş yaratmaya çalışıyordum. Performanslar aracılığıyla harekete geçirmek için maddi bir bağlantı protokolü oluşturarak işe başladım. Her katılımcının bedenine takılacak cepler; tekstil modüler elemanlardan oluşan bir sistemden oluşuyordu. Kostümler ya da bedensel maskeler, giyilebilir heykeller olarak ortaya çıkıyordu. Bir geçişe izin verecek giyilebilir formlar yaratmak istedim: Ritüelistik bir maske gibi kendinden diğerine ve bağlayıcı protokol aracılığıyla bir kişiden diğerine… Niyetim, katılımcıları vektörel bir duruma yerleştirecek, onları “iki kimlik ya da durum arasında bir boşlukta” konumlandıracak formlar yaratmaktı. Provalar sırasında, kostümlerin bir tür sihir olduğunu ve onları giyen iş birlikçilerimin kendilerini dönüşmüş ve “öteki” hissedeceklerini farkettim. Bu işi yaratma sürecinde projenin görsel ve metodolojik olarak belirli bir bağlantı politikasını tercüme ettiğini ve projenin mesafenin mekansal konfigürasyonlarının sosyal dengenin birincil unsuru olabileceğini önerdiğini anladım. Sürece tutkuyla bağlanmaya başladım. Maddi bedenleri mekansallaşmış, mekansallaştıran varlıklar ve çevreleriyle ilişkileri olarak incelerken ortaya çıkan olası ekosistemlerin çeşitliliği üzerine çalışmaya odaklanmak istediğimi fark ettim. Bu benim proto-mimari yaklaşımım haline geldi ve şu anda kişiler arası ve özneler arası korelasyonların farklı organizasyon yöntemlerini ve görselleştirme tekniklerini keşfetmek için uyguluyorum. Bu araştırmanın ve şimdiye kadar gerçekleştirdiğim altı büyük ölçekli çalışmanın, mimar olarak aldığım eğitimden kaynaklandığını ve beden ile mekan arasındaki ilişkiye ve birinin diğerine yaptığı karşılıklı yorumların toplumu nasıl yarattığına odaklandığını anlıyorum. Bugünlerde içinde yaşadığımız ve geleceğimizin çoktan geçmiş olduğunu hissettiren bu yadsınamaz etik ve ekolojik kriz, sanatsal projelerimi canlı bedenlerin zaman içinde yaratabileceği bağlantılara ve canlı varlıkların belli bir yere nasıl bağlı olduğuna yoğunlaşma dürtüsünü hissettiriyor. DERİ BİZİ “ÖTEKİ”YE BAĞLIYOR The Pill'deki serginin başlığı Skinscapes iki kelimenin bileşiminden oluşuyor. Neden bu iki kelime? Skinscapes, sergide yer alan eser serilerinden birinin başlığı. Bu kişisel serginin başlığı olarak kullanmaya karar verdik, çünkü sunulan farklı işleri kapsayacak kavramsal bir çerçeve olarak işlev görebileceğine inanıyoruz. Deri en büyük canlı organ. Bizi dış dünyadan koruyor ve aynı zamanda “öteki’ye bağlıyor. Nefes almanın bir yolu. Aynı zamanda bir geçit. Sergideki tüm işler birinden diğerine bağlantıları ele alıyor ve ilişkilerin yaratılması için vektörler olmaya istekliler: Dönüşümleri incelemek ve yeni ilişkisel manzaralar başlatmak, bireyselden kolektife ve tam tersine geçiş yapmak için… İstanbul'daki sergide kostümleri giyen insanlar olacak mı? Yoksa sizin “grevde” olarak tanımladığınız kostümler duvarda asılı olarak mı sergilenecek? Sergide sunduğumuz İlişkisel Kartografi ve Bağlanacak Nesneler serisinden işlerin ortak noktası iki farklı durumda varolabilmesi. Bir yandan sergi mekanında sunulduklarında grevdeyken, sanat eseri statüsünde heykel olarak da görülebilir. Öte yandan, eserler senaryolaştırılmış kolektif performatif eylemler için aksesuar ya da protez işlevi de görebilir. Bu sergi için eserlerin grevdeyken ve ilk kez, performansların gerçekleştirilmesi için geliştirilen arşiv ve araştırmalar eşliğinde sunulmasına karar verdik. Bu şekilde işler, kendileriyle birlikte geçmiş performansların tüm izlerini taşıyarak geçmiş olayların tanığı haline geliyor ya da gelecekteki tüm gerçekleşmeler için davetiye işlevi görüyor. Çalışmalarınız moda endüstrisine karşı bir duruş sergiliyor gibi görünüyor. Moda endüstrisini nasıl görüyorsunuz? Çalışmalarımı görünce bu sorunun ortaya çıkabileceğini anlıyorum. İşlerim, en azından giyilebilir olanlar, formları itibariyle moda dünyasıyla bağlantı sunabilir. Yine de eserlerin melez yaratımlar olduğunu ve resim, heykel, tiyatro, dans, moda veya mimari gibi sanat tarihinin farklı disiplinlerinden beslendiklerini hissediyorum. SANATÇI, ANNE VE AKDENİZLİ Kendinize dışarıdan bakmaya çalışın ve kendinizi üç kelimeyle tanımlamaya çalışın. Hangi kelimeleri kullanırdınız ve neden? Bu zor bir egzersiz! Herkesin deneyimlediği duygular, arzular ve korkular olmadan kendini dışardan görmenin imkansız olduğunu düşünüyorum. Ama sanırım beni tanımlayacak en belirgin kelimeler sanatçı, anne ve Akdenizli. İlk ikisi, günlük hayatımı tanımlayan, bazen birleştirmek için mücadele ettiğim, bana ölçülemez mutluluklar ve kaçınılmaz hayal kırıklıkları veren iki rol. Akdeniz muhtemelen denize, gürültüye ve güneşe olan bağlılığımdan kaynaklanıyor ve bu da benim genel karakterimi oluşturuyor. Size ilham veren nedir? Beni stüdyoda yaratmaya iten dürtüyü tanımlamak için kullanacağım kelimenin ilham olup olmadığından emin değilim! Hayatımda karşılaşma şansına sahip olduğum insanlara veya kitaplara, eserlere, durumlara, hikâyelere derinden bağlanıyorum ve çalışmalarımı besleyen şey bu fiziksel ya da sanal karşılaşmalar oluyor. Bazı işlerimi başkalarına (sanatçı, mimar, aktivist, sevgili) “saygı duruşu” olarak görüyorum. Brezilyalı sanatçı Lygia Clark'ın çalışmalarını ve yazılarını keşfetmenin benim için sanat pratiğine yaklaşımımı derinden etkileyen dönüştürücü bir deneyim olduğunu kesinlikle paylaşabilirim.

CURRENT ISSUE Fall & Winter 2024-25 BUY NOW HIGHLIGHTS CITY GUIDE - ATHENS AIMASIA UNIQKA LISBON-ISTANBUL ROUTE CREATOR OF MUBI NINE ORCHARD ART & CULTURE NEFELI PAPADIMOULI the SKIN CONNECTS US to the OUTSIDE WORLD DESIGN & INTERIOR NATURE-FRAMED LIVING ART & CULTURE DON’T MISS THESE 5 WORKS at MERIDIANS ART & CULTURE a SERENE PAUSE at ALCOVA MIAMI - SOMETHING LAST - TRAVEL a CAPTIVATING ESCAPE in YALIKAVAK CITY GUIDE FLAVORS of ATHENS: WHERE to EAT + DRINK DREAM BIG, STAY HUMBLE UNIQKA ART & CULTURE EXHIBITION SPREADING THROUGH the VINEYARDS DESIGN & INTERIORS a SCENIC LAKEFRONT RETREAT URBAN NOTES FROM the LISBON-ISTANBUL ROUTE DESIGN & INTERIORS AIMASIA Rugged Beauty Meets Refined Design TRAVEL NINE ORCHARD Where History Meets Modern Comfort More Content INSTAGRAM @yuzu.mag WHERE YOU CAN FIND US TURKEY İSTANBUL Minoa Akaretler, Minoa Bookstore Mudo Concept (Maslak / Teşvikiye / Bağdat Caddesi), Minoa Village Bey Karaköy BODRUM Gibi Bodrum, Leleg Living EUROPE London, Paris, Lisboa, Porto, Cascais, Madrid, Barcelona, Valencia, La Coruna, Menorca, Mallorca, Ibiza, Sevilla, Tenerife, Antwerp, Brugge, Brussels, Gent, Zaventem. USA CA / Los Angeles, Marine Del Rey, San Diego, San Jose, Sacramento, Roseville. NY / New York, Manhattan Beach, New Hartford. FL / Miami, Orlando, Jacksonville, Fort Myers, Fort Lauderdale. GA / Atlanta, AZ / Phoenix, WA / Seattle. CANADA Toronto, V ancouver, Montreal. O nline Shop and Subscription YUZU SHOP

NEFELI PAPADIMOULI the SKIN CONNECTS US to the OUTSIDE WORLD DON’T MISS THESE 5 WORKS at MERIDIANS a SERENE PAUSE at ALCOVA MIAMI - SOMETHING LAST - EXHIBITION SPREADING THROUGH the VINEYARDS TIME to GET to KNOW LISBON ART WEEKEND 5 MUST-SEE EXHIBITIONS in ISTANBUL NEW DESIGN LANGUAGES FROM FOUR DESIGNERS ART BASEL PARIS Highlights FOR the 2nd time ALCOVA in MIAMI BEN BROWN ‘I would like to buy a bigger Agnes Martin’ LUKE EDWARD HALL's PATMOS dreams 10 AMAZING THINGS about NOMAD Capri FRANCK LEBRALY The HERO of our LAST ISSUE LET’S MEET at the 'TABLES YOU CAN'T BE' dinner The HIGHLIGHT of the WEEK: NOMAD CAPRI VUSLAT ‘Kendimizi her şeyden üstün görüyoruz’ ‘We see ourselves above all else’ Oyuncağı sanata dönüştüren TOYKONTAKT TOYKONTAKT turns toys into art HANS OP DE BEECK “Life is never one-dimensional” AMERICAN GLITCH What can the world trust? Notes from the Iconic Trinity's 100th Anniversary Celebration Daha Fazla

November 2024 | Art & Culture TURKISH BELOW TIME to GET to KNOW LISBON ART WEEKEND words Onur Baştürk Lisbon is one of those cities you’ll want to visit again and again. Each trip reveals a different side, a new neighborhood to explore. This is the essence of Lisbon Art Weekend (LAW), held from November 7-10: an invitation for everyone to discover a new, contemporary art-focused Lisbon. Now in its 6th edition, LAW brings together over 200 artists across more than 40 venues for a four-day experience of contemporary art. One of LAW’s key missions is to energize Lisbon’s artistic ecosystem. With major museums and cultural institutions joining the event for the first time, this year’s edition promises to be the largest and most inclusive LAW to date. Let’s hear all the details from LAW’s founders, Merve Pakyürek and Marc Kean Paker, with Yuzu Magazine proudly supporting as a media partner. INCLUSIVITY AND ACCESSIBILITY How did the idea of creating an organization like LAW come about? The concept for Lisbon Art Weekend (LAW) was born out of a desire to make contemporary art in Lisbon more accessible and engaging on a broader scale. We saw that while the city had a vibrant and diverse art scene, it lacked an open event format to connect everything. Inspired by the "Gallery/Art Weekend" model from various European cities, our vision was to create a decentralized event that invites people to explore Lisbon’s art spaces, neighborhoods, and venues, allowing them to experience contemporary art in the context of the city itself. What are LAW’s characteristics and criteria? Inclusivity and accessibility are at the heart of LAW. We’re open to a wide range of art spaces, from commercial galleries to nonprofit institutions, artist-run initiatives, and museums. Our goal is to reflect the diversity and richness of contemporary art, and our selection committee, composed of art professionals, assesses each applicant to ensure a vibrant mix of perspectives and experiences. This openness is what gives LAW its unique and dynamic character, enriching the dialogue around contemporary art in Lisbon. LAW IS INTENTIONALLY DIFFERENT FROM LARGE COMMERCIAL FAIRS What sets LAW apart from major commercial art fairs like Frieze or Art Basel? LAW is intentionally different from large commercial fairs. Unlike Frieze or Art Basel, which are often commercially driven and held in centralized venues, LAW is designed to be decentralized, nonprofit, and free to attend. It encourages people to explore Lisbon’s neighborhoods and experience art in an authentic environment, rather than in a confined fair setting. We want LAW to be an open invitation for everyone to experience contemporary art without the high costs or pressures that sometimes come with major fairs. This creates a more welcoming, intimate atmosphere that fosters genuine engagement with both the art and the city itself. Did you specifically want LAW to be held in galleries or art-oriented spaces around the city, rather than in a single area like other fairs? Could this change in the coming years? Yes, this format was a deliberate choice. Lisbon’s unique neighborhoods and diverse spaces add to the experience. By scattering venues throughout the city, we encourage people to explore different parts of Lisbon and discover places they might not have visited otherwise. While there’s always room for change, we believe that the decentralized structure is fundamental to LAW’s identity. Can you highlight some standout features of this year’s LAW? The 2024 edition of LAW is our largest yet, featuring over 70 events across more than 40 venues, including participation from some of Lisbon’s major cultural institutions. For the first time, places like CAM - Centro de Arte Moderna Gulbenkian and MAAT are joining us, offering exclusive programming. Importantly, every event remains free of charge, underscoring our commitment to making contemporary art accessible to all. How long have you been living in Lisbon? How does the contemporary art scene here compare to that of other European cities? We’ve been part of Lisbon’s art scene since 2016, so we’ve had the opportunity to watch it grow and evolve. Lisbon’s contemporary art scene has a distinct character compared to other European cities; it’s approachable, unpretentious, and filled with creative energy, fostering a more intimate and genuine exchange between artists, galleries, and collectors. This atmosphere has greatly supported LAW’s growth, as Lisbon’s art community is open and collaborative. We believe this unique environment is what makes Lisbon such an inspiring place for LAW and for contemporary art in general. LISBON ART WEEKEND’i YAKINDAN TANIYIN Bir kez gittikten sonra defalarca gitmek isteyeceğiniz şehirlerden biri Lizbon. Çünkü her seferinde farklı bir yanını, mahallesini keşfetmek mümkün. 7-10 kasım tarihleri arasında düzenlenecek Lisbon Art Weekend’in (LAW)çıkış noktası da bu: Herkesi çağdaş sanat odaklı bir başka Lizbon’u keşfetmeye davet ediyor… Bu yıl 6’ıncı edisyonu yapılacak LAW, 40'tan fazla mekanda 200'den fazla sanatçıyı dört günlük bir çağdaş sanat deneyimi için bir araya getiriyor. Misyonlarından biri de Lizbon’un sanatsal ekosistemini canlandırmak… Bu yıl önemli müze ve kültür kurumlarının da ilk kez etkinliğe katılmasıyla Lizbon bugüne dek yapılan en kapsayıcı ve büyük LAW edisyonuna sahne olacak. Yuzu Magazine’in de medya partneri olarak destek verdiği LAW’la ilgili tüm detayları etkinliğin kurucuları Merve Pakyürek ve Marc Kean Paker’den dinleyelim… KAPSAYICILIK VE ERİŞİLEBİLİRLİK LAW gibi bir organizasyon oluşturma fikri nasıl ortaya çıktı? Lisbon Art Weekend (LAW) konsepti Lizbon'daki çağdaş sanatı daha geniş bir ölçekte erişilebilir ve ilgi çekici hale getirme arzumuzdan doğdu. Kentin canlı ve çeşitlilik içeren bir sanat ortamına sahip olduğunu, ancak tüm bunları birbirine bağlayabilecek açık bir etkinlik formatından yoksun olduğunu gördük. Avrupa'daki şehirlerin Gallery/Art Weekend konseptinden esinlenerek, insanları Lizbon'un sanat alanlarını, mahallelerini ve mekanlarını keşfetmeye ve çağdaş sanatı şehrin kendi bağlamında deneyimlemeye davet eden, merkezi olmayan bir etkinlik yaratmak istedik. LAW'ın özellikleri ve kriterleri neler? LAW'ın merkezinde kapsayıcılık ve erişilebilirlik yer alıyor. Ticari galerilerden kâr amacı gütmeyen sanat kurumlarına, sanatçı inisiyatiflerinden müzelere kadar geniş bir yelpazedeki sanat alanlarına açığız. Çağdaş sanatın çeşitliliğini ve zenginliğini yansıtmak istiyoruz. Sanat profesyonellerinden oluşan seçici kurulumuz her başvuruyu değerlendiriyor. Bu yaklaşım zengin bir perspektif ve deneyim çeşitliliği sağlayarak Lizbon'daki çağdaş sanat söylemi içindeki diyaloğu geliştiriyor. Bu açıklık LAW’a perspektif kazandıran en önemli unsur. LAW, BÜYÜK TİCARİ FUARLARDAN BİLİNÇLİ OLARAK FARKLI LAW'ı Frieze ya da Art Basel gibi büyük ticari sanat fuarlarından ayıran nedir? LAW, büyük ticari fuarlardan kasıtlı olarak farklı. Daha ticari odaklı olan ve genellikle merkezi mekanlarda düzenlenen Frieze ve Art Basel’ın aksine LAW, merkezi olmayan, kâr amacı gütmeyen ve katılımı ücretsiz olacak şekilde tasarlandı. İnsanları Lizbon'un mahallelerini keşfetmeye ve sanatı kapalı bir fuar ortamından ziyade organik ortamında deneyimlemeye teşvik ediyor. LAW'ın, büyük sanat fuarlarının getirdiği yüksek maliyetler veya baskılar olmadan herkesin çağdaş sanatı deneyimlemesi için bir davet olmasını istiyoruz. Bu yaklaşım, sanatla ve şehrin kendisiyle gerçek bir etkileşimi vurgulayan daha sıcak ve samimi bir ortam yaratıyor. LAW'ın tek bir alanda değil de, şehrin dört bir yanındaki galeriler ve sanat odaklı alanlarda yapılmasını özellikle mi istediniz? Önümüzdeki yıllarda bu durum değişebilir mi? Bu formatı bilinçli seçtik. Lizbon'un şehir manzarası, kendine özgü mahalleleri ve mekanları bu deneyime katkıda bulunuyor. Mekanların şehrin dört bir yanına dağılmış olması, insanları Lizbon'un farklı bölgelerine gitmeye ve başka türlü ziyaret edemeyecekleri alanları keşfetmeye teşvik ediyor. Bu merkezi olmayan yapının LAW'ın kimliğinin odağında yer aldığını düşünüyoruz. Bu yılki LAW'ın öne çıkan özellikleri neler? LAW'ın 2024 edisyonu Lizbon'daki önemli kültür kurumlarının katılımıyla 40'tan fazla mekanda 70'in üzerinde etkinliğin yer aldığı şimdiye kadarki en büyük edisyonumuz. İlk kez CAM - Centro de Arte Moderna Gulbenkian ve MAAT gibi mekanlar özel programlar sunarak katılıyor. Ayrıca, çağdaş sanatı herkes için erişilebilir kılma sözümüzü bir kez daha teyit ederek her etkinlik ücretsiz olarak gerçekleştirilecek. Ne kadar zamandır Lizbon'da yaşıyorsunuz? Lizbon'daki çağdaş sanat ortamı diğer Avrupa şehirlerine kıyasla nasıl? 2016'dan bu yana Lizbon'un sanat ortamına dahiliz. Dolayısıyla bu ortamın büyüdüğünü ve geliştiğini görme şansımız oldu. Lizbon'un çağdaş sanat ortamı diğer Avrupa şehirlerine kıyasla farklı bir havaya sahip; ulaşılabilir, gösterişsiz ve yaratıcı enerjiyle dolu. Bu da sanatçılar, galeriler ve koleksiyonerler arasında daha samimi ve otantik bir alışverişe olanak sağlıyor. Lizbon'un sanat topluluğu açık ve iş birlikçi olduğu için bu ortam LAW'ın gelişimini gerçekten destekledi. Lizbon'u LAW ve genel olarak çağdaş sanat için böylesine ilham verici bir yer haline getiren şeyin bu kendine özgü atmosfer olduğuna inanıyoruz.

November 2024 | Art & Culture TURKISH BELOW EXHIBITION SPREADING THROUGH the VINEYARDS words Burcu Dimili Wine production dates back further than we might think—around 8,000 years. The cultivation of grapes and winemaking, first traced in Mesopotamia, began in the regions of Armenia, Georgia, and Iran. This tradition, which has continued for thousands of years, also has many local examples in Turkey. Tekirdağ and Çanakkale have become prominent locations in recent years, with Barbare Vineyards located in the hills of the Barbaros town in Tekirdağ being one of them. These vineyards, spanning 230 acres, practice organic, sustainable, and biodynamic farming. Alongside the vineyards, there is also a restaurant and accommodation facility. Barbare Vineyards, in operation since 2002, hosted an art project this year. Barbare Studio, founded by Celine Topsakal, is a multidisciplinary art platform. With the material and spiritual support of Barbare Vineyards, the platform offers space to Turkish artists while aiming to deepen the relationship between humans and the land by combining art and viticulture. The first exhibition of Barbare Studio, "Sense of Place," curated by T. Melis Golar, was held from September to November. The exhibition featured works by Dilşad Aladağ, Valentina Bacci, Serra Bilgincan, Dilan Bozer, Didem Erk, Berkay Kahvecioğlu, Milo Kester, Lalin Mercan, Rhian Harris Mussi, Sam Nicholson, Büşra Özdemir, Furkan Öztekin, Arthur Rabut, Eda Şarman, Cengiz Tekin, and Murat Yıldız. Titled "Sense of Place," inspired by the French word "terroir," the exhibition refers to many themes through its name. The term “terroir” defines the climate, soil, geographical structure, and cultivation methods of the region where the vineyards are located. It is a concept that greatly influences the taste profile of wines. This definition also poetically represents the human connection to nature. WHAT DID THE EXHIBITION REMIND US OF? The "Sense of Place" exhibition, deeply intertwined with the geography, climate, ecological diversity, boundaries, and history of Barbare Vineyards, reminded us of the importance of creating space, being present on the land while producing, and listening to the soil. The exhibition also marked the first part of the guest artist and curator program. The curator guest for this program will be T. Melis Golar for the next three years. Through the research, responses, and works created by the artists based on what Barbare Vineyards offers, the program will foster a learning structure where each exhibition inspires the next. If you're interested in understanding the lands of Thrace and reinterpreting the mythological, biological, topographical, and linguistic relationships, you can follow the exhibition series and perhaps visit Tekirdağ during the second edition. ÜZÜM BAĞLARINA YAYILAN SERGİ Şarap yapımı insanlık tarihinde tahmin ettiğimizden daha eskiye -yaklaşık 8000 yıl öncesine- uzanıyor. Mezopotamya’da ilk izlerine rastlanan üzüm yetiştiriciliği ve şarap yapımı Ermenistan, Gürcistan ve İran bölgelerinde başlıyor. Binlerce yıldır devam eden bu üretimin Türkiye’de de birçok lokal örneği var. Tekirdağ ve Çanakkale son yıllarda dikkat çeken lokasyonlar. Tekirdağ’ın Barbaros kasabası tepelerinde yer alan Barbare Bağları da bunlardan biri. 230 dönüm içinde organik, sürdürülebilir ve biyodinamik tarım yapılan bağların içinde aynı zamanda restoran ve konaklama tesisi bulunuyor. 2002 yılından beri faaliyette olan Barbare Bağları bu yıl bir de sanat projesine ev sahipliği yaptı. Celine Topsakal kuruculuğunda hayata geçen Barbare Studio multidisipliner bir sanat platformu. Barbare Bağları’nın maddi manevi desteğiyle Türkiye’deki sanatçılara alan açan platform, sanat ve bağcılığı bir arada düşünerek insanın coğrafyayla olan ilişkisine derinlik kazandırmayı hedefliyor. Barbare Studio’nun eylül-kasım aylarında izleyiciyle buluşan ilk sergisi “Yer Duygusu” ise T. Melis Golar küratörlüğünde gerçekleşti. Sergide Dilşad Aladağ, Valentina Bacci, Serra Bilgincan, Dilan Bozer, Didem Erk, Berkay Kahvecioğlu, Milo Kester, Lalin Mercan, Rhian Harris Mussi, Sam Nicholson, Büşra Özdemir, Furkan Öztekin, Arthur Rabut, Eda Şarman, Cengiz Tekin ve Murat Yıldız’ın çalışmaları karşımıza çıktı. Fransızca’daki “terroir” kelimesinden referansla “Yer Duygusu” adını alan sergi, aslında isim seçimiyle birçok temaya referans veriyor. Üzüm bağlarının bulunduğu bölgenin iklimi, toprağı, coğrafi yapısı ve yetiştirilme yöntemlerini tanımlayan terroir kelimesi, şarapların tat profilini büyük ölçüde etkileyen bir kavram. Bu tanım aynı zamanda insanın doğa ile bağını şiirsel bir biçimde temsil ediyor. SERGİ NELERİ HATIRLATTI? “Yer Duygusu” sergisi Barbare’nin bulunduğu coğrafya, iklim, ekolojik çeşitlilik, sınır ve tarih ile bütünleştiği için bize alan açmayı, üretirken arazide olmayı ve toprağı dinlemeyi hatırlattı. Sergi bir yandan da misafir sanatçı ve küratör programının ilk bölümüydü. Programın küratör konuğu üç yıl boyunca T. Melis Golar olacak. Sanatçıların Barbare Bağları’nın sunduklarına dair araştırmaları, verdikleri yanıtlar ve oluşturdukları üretimler sonucunda birbirinden öğrenen bir yapı sunacak. Her sergi bir sonraki serginin başlığına ilham olacak. Eğer Trakya topraklarını anlamak ve mitolojik, biyolojik, topografik, dilbilimsel ilişkileri yeniden yorumlamak isterseniz sergi serisini takip edebilir, ikinci edisyonda yolunuzu Tekirdağ’a düşürebilirsiniz.

September 2024 | DESIGN & INTERIORS TURKISH BELOW CRAFTSMANSHIP and SCANDINAVIAN ELEGANCE words Karine Monie photos Brian Wetzel This home in Philadelphia's historic Main Line neighborhood showcases Scandinavian design and the craftsmanship of small artisans from around the world. Stripped down to its essentials, the home exudes a serene, calming atmosphere with a neutral palette and subtle touches of color. The existing interior architecture and design was very nouveau and grand. “We stripped everything down to create a serene and calming space, streamlining areas to enhance relaxation. The entire project spanned nine months” says Melissa Urdang Bodie, co-founder of Melissa & Miller. "The inspiration for the interior design was undeniably rooted in the outdoors," explains Melissa. "We enhanced the kitchen by removing walls and installing a large window/door that opens onto their stunning garden. Inside, the powder room features cloud-like wallpaper. In the breakfast room, chairs in a warm green tone add a welcoming touch, echoing the natural beauty that surrounds the home”. AI WEIWEI AND DAMIEN HIRST WORKS The clients had a clear vision of a neutral palette for their home, though the designers gently encouraged a touch of color, such as the green chairs in the breakfast room. Their art collection is predominantly vibrant, highlighted by exceptional pieces from artists like Ai Weiwei and Damien Hirst, which added depth and character to the project. THE PERFECT SCANDINAVIAN-INSPIRED DINING ROOM It was designed to have a focal point without feeling overbearing. “We opted for a limewashed wall to add movement, and the Scandinavian wooden pendants created perfect simplicity while casting a beautiful glow,” says Melissa. “As always, we experimented with a variety of dining chairs, prioritizing look, comfort, and proportion. We value collaborating with small artisans and makers worldwide, and we finally found the perfect chair from Sarza, who sources furniture from South Africa”. USTALIK ve İSKANDİNAV ŞIKLIĞI Philadelphia'nın tarihi Main Line bölgesindeki bu ev İskandinav tasarımını ve dünyanın dört bir yanından gelen küçük zanaatkârların işçiliğini sergiliyor. Mevcut iç mimari ve tasarımı son derece modern ve görkemli olan evi yeniden tasarlayan Melissa & Miller'ın kurucu ortağı Melissa Urdang Bodie, “Sakin bir alan yaratmak için her şeyi elden geçirdik ve rahatlamayı artırmak için alanları düzenledik. Tüm proje dokuz ay sürdü” diyor. “İç tasarımın ilham kaynağı inkar edilemez bir şekilde dış mekandı,” diye açıklıyor Melissa. “Duvarları kaldırıp muhteşem bahçeye açılan büyük bir pencere/kapı yerleştirerek mutfağı zenginleştirdik. İçerde, tuvalet odasında bulut benzeri bir duvar kâğıdı bulunuyor. Kahvaltı salonundaki sıcak yeşil tonlu sandalyeler, evi çevreleyen doğal güzelliği yansıtan hoş bir dokunuş katıyor.” AI WEIWEI VE DAMIEN HIRST ESERLERİ Müşterilerin evleri için net bir nötr palet vizyonu vardı. Ancak tasarımcılar kahvaltı salonundaki yeşil sandalyeler gibi renk dokunuşlarını kibarca teşvik etmeyi ihmal etmemişler. Ai Weiwei ve Damien Hirst gibi sanatçıların olağanüstü eserleriyle öne çıkan ve projeye derinlik ve karakter katan sanat eserleri de oldukça canlı. İSKANDİNAV ESİNTİLİ YEMEK ODASI Melissa yemek odasına hareket katmak için kireç badanalı bir duvar tercih etmiş. “İskandinav ahşaplar güzel bir ışıltı verdi ve mükemmel bir sadelik yarattı” diyor. “Her zaman olduğu gibi, görünüm, konfor ve orantıya öncelik vererek çeşitli yemek sandalyeleri denedik. Dünya çapında küçük zanaatkârlar ve üreticilerle iş birliği yapmaya önem veriyoruz. Sonunda Güney Afrika'dan mobilya tedarik eden Sarza'dan mükemmel sandalyeyi bulduk”.

Ekim 2021 | Yuzu Dünyası | Topluluk YUZU VOL5 PRIVATE DINNER Partner: Kilimanjaro İ çeriğinde yakın gelecekte konuşacaklarımızın yer aldığı Vol5 sonbahar edisyonunun çıkışını YUZU dostlarıyla beraber Kilimanjaro’da düzenlediğimiz özel bir yemekle kutladık. Yemeğin menüsünü d.ream grubu restoranlarının danışmanı şef Melih Demirel hazırladı.

June 2024 | People turkish below ‘MEZCAL MAKES YOU VERY HAPPY and OPEN-MINDED’ CHEF, SANTIAGO LASTRA words Onur Baştürk A ward-winning chef, Santiago Lastra, aims to change the world’s perspective about the rich heritage and culture that makes authentic Mexican cooking so exceptional. He’s equally intent on extolling the magic of mezcal at KOL Mezcaleria, his London-based, Michelin-starred restaurant. Mexican-born Santiago’s initial ambition was to be a mathematician: as a child, he was fascinated with problem-solving and competed in mathematics Olympiads. But fate intervened when, at the age of 15, he went to work in an Italian restaurant – and fell in love with food! This new passion led him on a voyage of discovery, with a move to Spain, an immersive experience at Mugaritz - and the beginnings of a plan to open a research laboratory when he returned to Mexico. Unlike his young culinary counterparts, Santiago did not initially dream of opening his own restaurant. Santiago moved on to study in Copenhagen – one of the world’s most innovative culinary capitals. Studying how to make tortillas using Scandinavian grains inspired him to launch a series of pop-up events. Showcasing Mexican recipes, crafted with local ingredients, he held pop-ups in a wide range of destinations, including France, Italy, Portugal, Turkiye, Hong Kong, Taiwan, Japan, Sweden, and Russia. In 2016, during a short stay in Russia, a pivotal message reshaped the trajectory of his career, when the manager of René Redzepi's iconic Copenhagen restaurant, Noma, offered him the role of project manager at their pop-up restaurant in Tulum. Santiago seized the chance! He returned to his homeland, and deepened his understanding of Mexican cuisine with a fresh perspective. And, inspired his Noma experience, he decided his future lay in restaurants - rather than in a research laboratory. He also decided that he should launch his own restaurant in London! ‘I was tired of sunlight,’ he jokes. But the vibrantly cosmopolitan British capital offered many attractions, including a large, sophisticated audience, willing to embrace diverse cuisines - and an English speaking media who could help Santiago reshape global perceptions of Mexican cuisine. And so, London became home to Santiago’s KOL Mezcaleria, launched in 2020. Within a mere three years, it was ranked at number 23 on the prestigious World's 50 Best Restaurants List. Opening a restaurant of their own as soon as possible is every young chef’s dream. But your initial vision was to launch a research laboratory. Why was this? My insatiable desire to learn about food has always been a driving force. My dream of establishing a research laboratory stemmed from the realization that finding time to delve deep into research could be difficult if I was managing a restaurant. My vision was, and still is, to share my discoveries with colleagues, friends and the world. Having an exceptional team here at the restaurant means that I can now fulfil both aspirations. Now that you have your own restaurant, do you feel satisfied? Before I launched KOL, I never realised that collaborating with brilliant, innovative individuals would have such an enormous impact. And that this collaboration would fuel the development of my ideas. One of the standout aspects of KOL is the joy that comes from sharing ideas with the team. Their contributions not only shape and refine my ideas - they propel my dreams to greater heights! We have a small, but exceptional R&D department, dedicated to exploring new concepts – and this is what motivates me to rise and shine each morning. COLLABORATING WITH RENE AND NOMA FUNDAMENTALLY ALTERED MY PERCEPTION OF TEAMWORK, QUALITY AND CREATIVITY What are some of the insights you’ve gained on your journey from running pop-ups to your current success? My travels were driven by a desire to understand the intricate interplay between food, culture and people from diverse perspectives. Equally vital was the quest to define my unique cooking style. Travel serves as a crucible for refining one's style and establishing a brand. Personality is a prerequisite for any endeavour; understanding one's own preferences and values is paramount. To be honest, it took me around 10-15 years to realise what I like and what I don't like. Even now I'm still not sure! So, it's important to listen to your gut and trust yourself. Collaborating with René and Noma fundamentally altered my perception of teamwork, quality and creativity. Discovering more about my own culture and country through the perspective of some of the world’s best chefs, I learnt that that quality doesn't have to equate to luxury. It’s more about the craft and the respect involved. In an ever-changing world, it’s important to stay true to what you know - and to ensure it is authentic. So, it is very important for me to continue the tradition of Mexican cuisine and to maintain its authenticity. This is part of my ethos. You go big on mezcal at KOL. How do you use it to set your restaurant apart? And can you explain the ever-growing global interest in mezcal? We use a lot of mezcal, both in cocktails and cooking at KOL. We when we were creating our long list of mezcals, highlighting their diversity was one of our top priorities. A bit like presenting a wine list, we tried to organise our mezcals according to the subspecies of agave from which they are made - such as Americana and Espadín. It was very important for us to help people understand more about mezcal. You can cook with mezcal because the taste profile is very complex: you can add it to sauces and even cure things with it. For example, we are currently curing beef hearts with mezcal, giving them a wonderfully smoky aroma. Overall, it's very healthy, you can just drink mezcal and be fine the next day. It will make you very happy and open-minded. Mezcal is good for you! Do you think that Mexican cuisine is misunderstood/under-appreciated internationally? And are you trying to change this at KOL? Mexican food is not well represented around the world. Even in the USA, where it is popular, there are still some misconceptions about our authentic cuisine. Most people's idea of Mexican food is that it’s TexMex - which is extremely different to our traditional food! The reason I wanted to open KOL in London was to highlight our beautiful Mexican cuisine – and to help people embrace it. What would you say are the 3 essential ingredients of Mexican cuisine? Chillies are very important: they have a complex flavour which enhances dishes with umami, adding background and complexity. Both dried and fresh chillies are amazing. You can also combine them to create an incredible sensation on the palate. Another key ingredient is corn – used as a base for a wide range of dishes. Citrus fruit is also essential. But, at KOL, we use different local fruits or preserved/fermented ingredients to recreate our authentic Mexican flavours – rather than using imported citrus fruit. So, you serve authentic Mexican cuisine using seasonal English products – creating a different interpretation. What are the advantages and disadvantages of being located in London? Our story is a framework. Making use of local ingredients from around the UK works really well for us. The UK is in a different climate zone and offers different produce. Working with seasonal ingredients is very challenging: winter here is very long; spring and autumn are very short - while summer is relatively long, but has highly inconsistent weather! So, we work with micro-seasonality and a lot of different wild plants - which keeps us on our toes! It took us a year to create recipes that convey the taste of Mexico using local ingredients. We are still learning how to marry Mexican flavours with UK produce. We search for a suitable replacement for every Mexican ingredient. For example, a recipe that requires Mexican mango will be adapted using something different, according to micro-seasonality. ŞEF SANTIAGO LASTRA ‘KOKTEYL ve YEMEKTE MEZCAL’E ODAKLANIYORUZ’ L ondra'daki bir Michelin yıldızlı restoranı KOL'de Meksika kültürü ve mutfağının zengin mirasını modern bir bakış açısıyla sunan şef Santiago Lastra’nın hikayesinin başlangıcı hayli farklı. Çocukluğundan bu yana problem çözmeye ilgi duyan, matematik olimpiyatlarında yarışan, şef olmaktan ziyade bir matematikçi olmak isteyen Santiago’nun kaderi, 15 yaşındayken bir İtalyan restoranında çalışmaya başlamasıyla değişiyor. Sonrası hızlı gelişiyor: İspanya'ya taşınması, Mugaritz deneyimi ve bu deneyimle beraber Meksika'ya dönüp bir araştırma laboratuvarı açmayı düşünmesi. Evet, diğer şeflerin aksine kendi restoranını açma hayali Santiago’nun planları arasında ilk başta hiç yer almıyor. Sonunda kendi kuşağının birçok şefi gibi Santiago da Kopenhag'a taşınıyor. İskandinav tahıllarını kullanarak nasıl tortilla yapılacağını araştıran bir kursa başlıyor. Proje büyük bir ilham kaynağı olunca, Santiago lokal malzeme kullanılarak Meksika tarifleri pişiren bir dizi pop-up etkinliği başlatıyor. Bu etkinliği Fransa, İtalya, Portekiz, Türkiye, Hong Kong, Tayvan, Japonya, İsveç ve Rusya gibi çok sayıda ülkede gerçekleştiriyor. Ve 2016 yılında Rusya'dayken kariyerinin gidişatını değiştirecek bir mesaj alıyor. René Redzepi’nin restoranı Noma’nın yöneticisi, Tulum’da açacakları pop-up restoran için proje yöneticisi olma teklifini iletiyor Santiago’ya. Santiago teklifi kabul ediyor ve böylece ülkesine dönerek yeni bir bakış açısıyla Meksika mutfağı hakkında daha fazla şey öğreniyor. Noma’nın yarattığı sosyal etkiden de ilham alan Santiago, geleceğinin bir araştırma laboratuvarı yerine bir restoranda yattığına karar veriyor. Restoranı için lokasyon olarak Londra’yı seçiyor. Santiago, Londra’yı seçmesine dair “Güneş ışığından sıkılmıştım” şakasını yapsa da, bu şehirdeki bazı etkenler KOL’ü buraya açmasında büyük rol oynuyor: Şehrin kozmopolit yapısı, çok seyahat eden ve yeni şeyler denemeye açık nüfusu ve Meksika yemeğine dair algıyı değiştirmeye yardımcı olacak İngilizce konuşan medyanın varlığı… Sonuç: 2020'de açılan KOL Mezcaleria, 2023’deki Dünyanın En İyi 50 Restoranı Listesi'nde 23. sırada yer aldı. Her genç şefin hayali en kısa sürede kendi restoranını açmaktır. Ancak sizin ilk vizyonunuz bir araştırma laboratuvarı açmak olmuş. Neden? Yemek hakkında doymak bilmeyen öğrenme arzum her zaman beni yönlendiren bir unsur oldu. Bir araştırma laboratuvarı kurma hayalim, bir restoran işletirken araştırmanın derinliklerine inmek için zaman bulmanın zor olabileceğinin farkına varmamdan kaynaklandı. Vizyonum ise keşiflerimi meslektaşlarımla, dostlarımla ve dünyayla paylaşmaktı. Hâlâ da öyle… Artık kendi restoranınız olduğuna göre kendinizi tatmin olmuş hissediyor musunuz? KOL’i kurmadan önce zeki ve yenilikçi kişilerle iş birliği yapmanın bu kadar büyük etki yaratacağını farketmemiştim. Bu iş birliğinin fikirlerimi besleyeceğini de… KOL’in öne çıkan yönlerinden biri, fikirlerimi ekiple paylaşmanın verdiği keyif. Onların katkıları sadece fikirlerimi şekillendirmekle kalmıyor, aynı zamanda hayallerimi daha yükseğe taşıyor! Kendini yeni konseptler keşfetmeye adamış küçük, ama istisnai bir Ar-Ge departmanımız var. Beni her sabah uyanmaya motive eden esas şey de bu! RENE VE NOMA İLE YAPTIĞIM ÇALIŞMA KALİTE VE YARATICILIK ALGIMI DEĞİŞTİRDİ Kariyerinizin gidişatını değiştiren olaylardan biri de farklı ülkelerde gerçekleşen pop-up etkinliği ve sonrasında Noma Tulum teklifi… Bu süreçte gastronomi ve hayata dair neler öğrendiniz? Seyahatlerimin temelinde yemek, kültür ve insanlar arasındaki karmaşık etkileşimi farklı perspektiflerden anlama arzusu yatıyordu. Eşsiz pişirme tarzımı tanımlama arayışım da aynı derecede önemliydi. Seyahat, kişinin tarzını geliştirmesi ve bir marka oluşturması için bir pota görevi görüyor. Karakter ise her türlü çaba için bir ön koşul. Kişinin kendi tercihlerini ve değerlerini anlaması çok önemli. Dürüst olmak gerekirse, neyi sevip neyi sevmediğimi fark etmem yaklaşık 10-15 yılımı aldı. Şimdi bile hâlâ emin değilim! Dolayısıyla içgüdülerinizi dinlemek ve kendinize güvenmek çok önemli. René ve Noma ile iş birliği yapmak ekip çalışması, kalite ve yaratıcılık algımı temelden değiştirdi. Dünyanın en iyi şeflerinden bazılarının bakış açısıyla kendi kültürüm ve ülkem hakkında daha fazla şey keşfederken, kalitenin lüks anlamına gelmek zorunda olmadığını öğrendim. Bu daha çok zanaat ve saygı ile ilgili. Sürekli değişen bir dünyada, bildiğiniz şeylere sadık kalmak ve bunların özgün olduğundan emin olmak önemli. Dolayısıyla Meksika mutfağı geleneğini sürdürmek ve özgünlüğünü korumaya çalışıyorum. Mezcal, KOL’in ana odak noktalarından biri. Bir yandan mezcal tüm dünyada yükselişte. KOL'de mezcal ile ilgili farklı olarak ne yapıyorsunuz? Hem kokteyller hem de yemeklerde mezcal üzerine çok odaklanıyoruz. Uzun bir Mezcal listemiz var, bu listeyi oluştururken aklımızda mezcal çeşitliliğini kolay bir şekilde sergilemek vardı, tıpkı şarap listelerinin sunulduğu gibi. Mezcal listemizi americana, espadin gibi yapıldıkları bitki türlerine ve ayrıca bölgeye göre düzenlemeye çalıştık. Meksika kültürünün Meksika dışında sergilenme biçiminde çok fazla yanlış bilgi var. Bu nedenle insanların Mezcal ve tat profilleri hakkında daha fazla bilgi edinmelerine yardımcı olmak bizim için çok önemliydi. KOL’de kokteyller için mezcal kullanıyoruz ama mezcal'i mutfakta da kullanıyoruz çünkü onunla yemek pişirebilirsiniz ve tat profili çok karmaşıktır. Soslara ekleyebilir ve hatta onunla bir şeyleri iyileştirebilirsiniz. Örneğin şu anda sığır kalplerini mezcal ile kürlüyoruz ve onlara dumanlı bir aroma veriyor. Genel olarak çok sağlıklı, sadece mezcal içebilir ve ertesi gün iyi olabilirsiniz ve bu sizi çok mutlu ve açık fikirli yapacaktır - mezcal sizin için iyidir. Meksika mutfağının Peru mutfağı gibi dünyada hak ettiği değeri gördüğüne inanıyor musunuz? Meksika yemekleri dünya çapında iyi temsil edilmiyor. Meksika dışında dünya çapında Meksika kültürünü yerleştirebilecek çok fazla Meksikalı göçmen ya da topluluk yok. Peru mutfağının dünya çapında keşfedilmiş olması nedeniyle iyi bir örnek olduğunu düşünüyorum. Bence Meksika mutfağı yanlış anlaşılıyor. Çoğu insanın Meksika yemekleri hakkındaki fikri geleneksel Meksika yemeklerinden çok daha farklı olan TexMex. KOL’i Londra'da açmak istememin nedeni Meksika mutfağını sergilemek ve onu kucaklamaktı. Meksika mutfağında sizin için olmazsa olmaz üç malzeme nedir? Acı biber, yemekleri zenginleştiren karmaşık bir lezzete sahip olduğu için çok önemli. Kurutulmuş acı biber ve taze acı biber harikadır. Hatta bunları birleştirebilirsiniz. Bir diğer malzeme de Meksika ve Latin Amerika yemeklerinin temel malzemesi olan mısır. Bunun dışında turunçgillerin Meksika yemeklerinin vazgeçilmezi olduğunu söyleyebilirim. Ancak KOL'de İngiltere'deki turunçgiller yerine bu tatları anımsatan farklı meyve ya da konserve/fermente malzemeler kullanıyoruz. Londra'da olmanın sizin için avantaj ve dezavantajları nelerdir? Birleşik Krallık’ın farklı bir havası ve farklı malzemeleri var. Kış çok uzun. İlkbahar ve sonbahar çok kısa. Yaz uzun, çok kuru ve sıcak. Hava çok tutarsız. Meksika'nın tadını lokal malzemelerle buluşturan tarifleri bulmak bir yılımızı aldı. Meksika lezzetlerini elimizdeki malzemelerle nasıl birleştireceğimizi hâlâ öğreniyoruz. Her bir malzemenin; farklı meyve, sebze ve otların yerine kullanabileceğimiz bir alternatifi var. Mesela mangoyu mikro mevsimselliğe göre farklı bir bitkiyle değiştirebiliriz.

March 2024 | Urban english below İSTANBUL MU ATİNA MI? words Onur Baştürk R yan Murphy projesi “Feud”un Bette Davis ile Joan Crawford rekabetini konu edinen ilk sezonunda şöyle bir sahne vardır. Kendi filmini yönetmek isteyen Pauline, erkek egemen Hollywood’dan yakınınca Joan Crawford’un yardımcısı, yoldaşı, müthiş karakter Mamacita şöyle der: “Başını dik tut, senin zamanın geliyor”. Mamacita’nın gerekçesi de vardır. Kütüphaneye gidip ABD’deki erkek nüfusunun yıllar içinde azaldığını araştırmıştır. Ve 70’li yıllar için öngörüsünü söyler: “Kadın nüfusu yüzde 52’ye çıkacak. Bu da ne demek? Her şey kadınlar için yapılmaya başlanacak. Ekonomi daha çok kadınlar için dönecek ve onların dilinden anlayan kazanacak. Yani senin zamanın geliyor!” Doğrusu Mamacita’nın İstanbul yeme-içme sektörü için de bir araştırma yapmasını isterdim. Elimizde veri yok, ama gözle görülen bariz bir durum var. O da dışarı çıkıp sosyalleşen kadınların erkeklerden sayıca daha fazla oluşu. En popülerinden en orta halli mekanına kadar durum böyle. Hatta kadınların sayısı artıyor. İlginç olan, bu durumdan yine en çok kadınların şikayetçi oluşu. Kadın arkadaşlarımdan en çok duyduğum şey bu: “Bu gece masalarda yine kadın grupları var”. Gel gör ki İstanbul yeme-içme sektörü kadınların bu muhteşem enerjisini bir başka şehre, Atina’ya kaptırmak üzere. Evet, son zamanlarda Atina’ya doğru -özellikle hafta sonları- yoğun akıcı bir uçuş trafiği var. Şu sıra İstanbul’un en popüler mekanlarına oturun (Lucca, Momo ya da Bebek Hotel) açılış cümlesi hep aynı: “Hafta sonu Atina’daydım ve öyle eğlendik ki!” Üstelik tüm bunlar Euro&TL arasındaki şahane uçuruma rağmen gerçekleşiyor. O nedenle olayları yerinde gözlemlemek adına -pek yakında- komşuya uçacağım. Neler olup bitiyor diye. Ama ondan önce İstanbul’da olup biten son yeni detaylara buyurun… İSTANBUL’UN YENİ SICAK NOKTALARI - SALAZAR: Nişantaşı Must’tan tanıdığımız şef Kadir Aytekin bir süredir kendi kanatlarıyla uçuyor. Kardeşiyle açtığı F&B Group’un son numarası Etiler’de açılan Salazar. Delicatessen’in hemen yan tarafındaki Salazar; üstü açılan şık cam kafesiyle hem rahat hem benzerlerinden ayrılan bir restoran olmuş. Tasarımı Erhan Sağır elinden çıkan mekanda mutlaka Istakoz Tost, Yakitori Teriyaki Dana Bonfile ve Agnolotti denemelisiniz. Enfes. - ZORLU SAIL LOFT: Sail Loft’un yaratıcısı Arda Önen’in Vakkorama ile yaptığı iş birliği devam ediyor. Bu iş birliğinin en yeni sonucu Zorlu Vakkorama karşısında açılan Sail Loft. Bohem tadıyla bildiğimiz Sail Loft bu kez bir tık daha olgun, hayli parizyen ve şık bir versiyonla karşımızda. Yakında akşam yemeği sonrası partilere de başlayacaklar. ISTANBUL or ATHENS? I n the first season of the Ryan Murphy project "Feud", about the rivalry between Bette Davis and Joan Crawford, there is a scene like this. When Pauline, who wants to direct her own film, complains about male-dominated Hollywood, Joan Crawford's assistant and comrade Mamacita says: "Be patient, your time will come". Mamacita has her reasons. She went to the library and researched the decline of the male population in the US over the years. And she gives her prediction for the 70s: "The female population will rise to 52 per cent. What does that mean? Everything will be done for women. The economy will revolve more around women, and those who understand their language will win. So your time is coming!" To be honest, I wish Mamacita had done research on the food and beverage sector in Istanbul. We don't have any data, but one thing is obvious. There are more women than men who go out and socialise. This is the case from the most luxurious restaurants to the most mediocre ones. In fact, the number of women is increasing. The interesting thing is that it is women who complain most about this situation. This is what I hear most from my female friends: "There are groups of women at the tables again tonight". However, Istanbul's restaurant sector is about to lose this wonderful female energy to another city, Athens. Yes, there have been flights to Athens recently, especially at weekends. Sit in the most popular places in Istanbul right now (Lucca, Momo or Bebek Hotel) and the opening line is always the same: "I was in Athens this weekend and we had so much fun!" And all this despite the amazing Euro & TRY gap. That's why I'm going to fly to the neighbouring country - very soon - to observe things on the ground. To see what is going on. But before that, here are the latest news from Istanbul... ISTANBUL'S NEW HOTSPOTS - SALAZAR: Kadir Aytekin, the chef we know from Nisantasi Must, has been flying on his own wings for a while now. The latest restaurant in the F&B group he has opened with his brother is Salazar in Etiler. Located next to Delicatessen, Salazar is a cosy and unique restaurant with a stylish glass cage with an opening top. You must try the lobster toast, yakitori teriyaki beef tenderloin and agnolotti. Delicious! - ZORLU SAIL LOFT: The collaboration between Sail Loft creator Arda Önen and Vakkorama continues. The latest result of this collaboration is Sail Loft, which opened in front of Zorlu Vakkorama. Sail Loft, which we know for its bohemian side, is here this time with a more mature, very Parisian and stylish version.

August 2023 | Travel english below BİR GECELİK KIZIL ÇÖL DENEYİMİ words Onur Baştürk M att Damon’ın oynadığı “The Martian (Marslı)” filmi sonrası daha da popüler olmuş bir çöl Wadi Rum. Kum vadisi anlamına gelen Wadi Rum, Ürdün’ün güneyinde, Akabe’ye 40 kilometre uzaklıkta bir doğa harikası. The Martian’ın çekildiği Wadi Rum’un yüzeyi gerçekten de kızıl kum ve kayalıklarıyla Mars’ı andırıyor. Çölün neden set olarak kullanıldığını oraya gidince daha iyi anlıyorsunuz. Bu Mars efektinin görkemli bir sonucu olarak Wadi Rum’da konaklamak isteyenler için “bubble dome”ların ağırlıkta olduğu konforlu kamp alanları peş peşe açılmıştı. İşte Suncity Camp onlar arasında en iyisi. UZAY İSTASYONU EFEKTİ Malum, bu jeodezik kubbelerin alametifarikası yattığın yerden gökyüzünü görebilmen. Doğayla bütünmüşsün gibi hissettirmesi. Yani alabildiğine şeffaf oluşu… Bir de tabii kendiliğinden uzay istasyonu efekti vermesi! Suncity Camp alanındaki ‘bubble dome’da sadece bir gece kaldım ama şunları söyleyebilirim: - Bir ara kuvvetli bir rüzgâr çıktı. Uğultusunu iliklerime kadar hissettim. - Sonra şakır şakır yağmur yağdı. O an dedim ki, galiba bu kabini sel alıp götürecek. - Sabaha karşı ise yıldızlar göründü, ki o kısım nefisti işte… SABAH SAAT 05.30’DA…. Suncity Camp’in en güzel geleneklerinden biri ise şu: Kampta çalışan Bedeviler sabah saat 05.30 sularında gün doğumunu izlemeye götürüyor. Kampın az ilerisinde, arabayla gidilen kızıl bir tepe var. İşte o tepeye çıkartıyorlar. Sabahın körü olduğu için ilk başta biraz mızmızlanıyorsun, ama gün doğmaya başlayınca her şeyi unutuyorsun. Çünkü manzaranın olağanüstülüğü karşısında dilin tutuluyor. Bu arada Wadi Rum’da konaklama deneyimi sadece yürüyüş, bisikletle gezme gibi aktiviteler içermiyor. Sürpriz bir şekilde eğlence de var! Akşam yemeğinden sonra Bedeviler enstrümanlarını alıp çalmaya başladığı andan itibaren yerinizde sabit durmanız pek olası değil. NASIL GİDİLİR? Wadi Rum’a gitmek için Amman ya da Akabe’ye uçabilirsiniz. Akabe daha yakın. Amman’la Wadi Rum arası arabayla üç saat sürüyor. Wadi Rum, Petra’ya yakın. O nedenle Petra’yı görmeden dönmek olmaz. Günübirlik gidip dönülebilir. ONE NIGHT RED DESERT EXPERIENCE W adi Rum is a desert that became even more popular after the movie “The Martian” starring Matt Damon. Wadi Rum, meaning sand valley, is a natural wonder in the south of Jordan, 40 kilometers from Aqaba. The surface of Wadi Rum, where The Martian was filmed, really resembles Mars with its red sand and rock s. You understand better why the desert is used as a set when you go there. As a magnificent result of this Mars effect, comfortable campsites with bubble domes were opened one after the other for those who wanted to stay in Wadi Rum. Here Suncity Camp is the best among them. SPACE STATION EFFECT As you know, the trademark of these geodesic domes is that you can see the sky from where you lie down. Making you feel like you are one with nature. That is, being as transparent as possible… And of course, it gives a space station effect by itself! AT 05.30 IN THE MORNING…. One of the most beautiful traditions of Suncity Camp is this: Bedouins working in the camp take them to watch the sunrise at around 05.30 in the morning. A little further from the camp is a red hill that can be reached by car. Here they take it to the top. You whine a little at first because it's early in the morning, but when the sun comes up, you forget everything. Because you are speechless in the face of the extraordinary scenery. HOW TO GO? You can fly to Amman or Aqaba to go to Wadi Rum. Aqaba is closer. It takes three hours by car from Amman to Wadi Rum. Wadi Rum is close to Petra. Therefore, it is not possible to return without seeing Petra. You can go and return daily.

NATURE-FRAMED LIVING DREAM BIG, STAY HUMBLE UNIQKA a SCENIC LAKEFRONT RETREAT AIMASIA Rugged Beauty Meets Refined Design TIMELESS PIECES at OSKLO's NEW GALLERY a FRENCH TOUCH in MOSCOW’s HEART THEIR FAVORITE EDIZIONE LIVING CORNERS, CHOSEN for YUZU - c h o i c e s - TURKISH ARCHITECTS at FERIA HABITAT VALENCIA SUMMER VILLA where MINIMALISM EMBRACES the ART of LIVING A TRANQUIL OASIS AN ART-FILLED, DYNAMIC NEW YORK HOME CRAFTSMANSHIP and SCANDINAVIAN ELEGANCE FOODIE ARCHITECTS: ALA ZREIGAT & OSCAR ENGROBA MINIMALIST PENTHOUSE in VANCOUVER LUXURY ACCESSORIES collaborations BRANDILERA HOUSE DESIGNING a COASTAL OASIS MODERN COUNTRY HOUSE in SOUTHLANDS SOUTHLANDS’deki modern KIR EVİ L’écho exhibition by JOUFFRE NYC 'MAYA' by REZZAN BENARDETE Show More

August 2024 | Urban ENGLISH BELOW INSTAGRAM’ın OLMADIĞI PENCERESİZ DÜNYADAN notlar words Onur Baştürk I nstagram bir haftadır kapalı ve çoğu insan VPN’le instagrama girmeye alıştı bile. Zaten VPN internetteki tüm içeriklere tam erişim özgürlüğü isteyenlerin hayatından hiçbir zaman tam olarak çıkmamıştı. Hep bir şekilde cepte tutuluyordu, ne olur ne olmaz diye… Ancak instagramla beraber görüldü ki, erişimin engellenmiş olması ne instagram’daki etkili influencer’ların tam olarak umrunda oldu (paylaşımlarına hiçbir şey yokmuş gibi devam ettikleri için) ne de sokaktaki insanın… X platformundaki belli başlı kanaat önderlerinin tepkisi haricinde güçlü bir tepkiden bahsetmek de ne yazık ki mümkün değil. Hatta, “Keşke TikTok da kapatılsa” diyen bile var. Elbette bunun sonu yok. Her şey kapatılsın, kafamızı kuma gömelim ve hiçbir şey görmeyelim, duymayalım ve bilmeyelim diyebilirler, diyebilirsiniz. Ama maalesef yeni dünyada işler böyle yürümüyor. Türkiye “instagramla müzakere” gibi kimsenin tam olarak anlamadığı bir oyunu oynarken teknoloji, yeni yaşam tarzları ve yeni fikirler alıp başını gidiyor. Hayat çok hızlandı, ama biz burada ne yazık ki kapanan kapıları güvenilir bir çilingirle (o da VPN oluyor) açmaya çalışan zavallılar gibiyiz. Instagramın kapatılmasını sadece “ekonomik kayıp” olarak görenler ise işin bir başka problemli tarafı. Evet instagramda bir ekonomi var, irili ufaklı birçok marka orada ticaret de yapıyor. Ama instagram aslında herkesin kendini ifade etmesine olanak sağlayan -sev ya da sevme- bir içerik platformu. Herkesin kişisel medyası yani. Bir bakıma herkesin dünyaya açılan penceresi. Şimdi o pencere kapandı. Öylece, pat diye. Ve her durumda penceresizlik berbat bir şeydir. Hava alamıyormuş gibi hisseder, boğulursun. NOTES from the WINDOWLESS WORLD with INSTAGRAM TURNED OFF I nstagram has been down for a week and most people have already gotten used to using a VPN. After all, a VPN has never completely disappeared from the lives of those who want complete freedom of access to all content on the Internet. It was always somehow in the pocket, just in case... However, in the case of Instagram, we saw that the blocked access did not really affect the influencers with many followers on Instagram (as they continued to post as if nothing was happening), nor the people on the street... Unfortunately, it is not possible to speak of a strong reaction other than the reaction of certain opinion leaders on the X platform. There are even some who say "I wish TikTok would be shut down too". Of course, there is no end to this. You can say that everything should be shut down, that we should bury our heads in the sand and not see, hear, or know anything. But unfortunately, this is not how things work in the new world. While Turkey is playing a game like "Negotiating with Instagram" that nobody fully understands, technology, new lifestyles and new ideas are taking over. Life has accelerated a lot, but unfortunately we are like poor people trying to open closed doors with a reliable locksmith (that would be a VPN). Those who see Instagram's shutdown only as an "economic loss" are missing another problematic side of the issue. Yes, there is an economy on Instagram, with many brands large and small doing business there. But Instagram is actually a content platform that allows everyone to express themselves - like it or not. It's everyone's personal medium. In a way, it's been everyone's window to the world. Now that window is closed. Just like that, suddenly, for no reason. And anyway, windowlessness is a terrible thing. You feel like you can't breathe, like you're suffocating.

July 2024 | Urban ENGLISH BELOW BODRUM’daki ERGEN EKONOMİSİ words Onur Baştürk B üyük resimle tanışın: Bodrum’un yeme-içme ekonomisini yönetenler Rus oligarklar, Yunan Adası’na gitmeyip Bodrum’da kalan üç-beş Beyaz Türk değil, 15 ile 18 yaş arasındaki Türk ergenler. Bir işletmeci arkadaşımız gayet tatlı bir şekilde bu durumu itiraf etti: “Bazen ergenleri içeri almayıp geri çeviriyorum, ama içim de acıyor. Gitti milyonlar diye!” İşletmeci arkadaşa hak veriyorum, çünkü mekanlara gittiğimizde hiçbirimiz ergenler kadar hızlı ve kolay para harcamıyoruz. 40’larındaki bir arkadaşımın deyişiyle, “Biz üç-dört tane içip bırakıyoruz, onlar peş peşe şişe açıyor. Parayı kendileri kazanmadığı için değerini de bilmiyorlar”. Bodrum’daki bazı üst segment popüler mekanlar ergenlere set çekmiş durumda. Yaş kuralı koyan, “Artık ergenleri almıyoruz” diye ilan edip ertesi gün gönüllü bir şekilde ergen istilasına uğrayan var. Evet, bu da bir tür istila. Çünkü ergenler kapıdan kovsanız bacadan giriyor. Diyor ki bir işletmeci arkadaşım, “Ünlü bir ailenin ergen kızı annesi adına rezervasyon yaptırıp öyle içeri girdi. Bir baktım, locada ne annesi var ne de onun yaşında insan. Tüm ergenler locaya doluşmuştu. Üstelik telefonda kendini annesi olarak tanıtıp rezervasyonu yaptırmış, sonradan bunu da itiraf etti!” Düşünüyor ve empati yapmaya çalışıyorum. 15 yaşındayken ebeveynlerim bana kredi kartlarını verip “İstediğini yap” dese, böyle çılgın gibi harcar mıydım diye… İşte jenerasyon farkı burada ortaya çıkıyor galiba. Asla harcayamazdım, çünkü bizim jenerasyonlarda (35’ler, 40’lıklar, 50’ler size diyorum) “aileye bağımlı olmama” hissi hakimdi. “Kendi paramla yaparım, özgürüm ben” mottosu yaygındı. Gördüğüm kadarıyla şimdi o yok. Hayat hızlandı. Ergenler sosyal medyada gördükleri her şeyi anında yaşamak istiyor. Elektronik sigaraları ellerinde (evet, onlar arasındaki en büyük trend bu) bir locaya doluşup “yetişkincilik” oynuyorlar. Yetişkinler de onları görünce mekandan kaçıyor. Böyle garip bir kısırdöngü… BODRUM’S ECONOMY is run by TEENAGERS M eet the big picture: It's not Russian oligarchs or three or four white Turks who stay in Bodrum instead of going to the Greek islands, but Turkish teenagers between the ages of 15 and 18 who run Bodrum's food and beverage economy. Our friend, the restaurant owner, admitted this very sweetly: "Sometimes I turn away teenagers, but it hurts me. Millions gone!" I agree with him, because when we go out, none of us spend money as quickly and easily as teenagers. In the words of a friend of mine in his 40s, "We have three or four drinks and stop, they open bottle after bottle. They don't make the money, so they don't appreciate it. Some of Bodrum's popular upscale venues have put up a barrier against teenagers. There are some that set an age rule, announce "We don't accept teenagers anymore" and then invade voluntarily the next day. Yes, it is a kind of invasion. Because if you throw them out the door, they come in through the chimney. A friend of mine who owns a restaurant says, "The teenage daughter of a famous family made a reservation for her mother and came in. When I looked around, there was no one in the table, neither her mother nor anyone of her age. All the teenagers were crowded into the table. Moreover, she introduced herself as her mother on the phone and made the reservation, which she later confessed! I think and try to empathize. If my parents had given me their credit cards when I was 15 years old and said, "Do whatever you want," I would have spent like crazy... This is where the generation gap comes into play. I could never spend because in our generations (35s, 40s, 50s, I'm talking to you) the feeling of "not depending on the family" was dominant. The motto was "I can do it with my own money, I am free". As far as I can see, that is no longer the case. Life has accelerated. Teenagers want to experience everything they see on social media immediately. With their electronic cigarettes in hand (yes, this is the biggest trend among them), they crowd into a booth and play the game of "being like an adult" with pimples popping out on their faces. The adults look at them and run away. Such a strange vicious circle...

@yuzubotanic THE SECRET OF MEDITERRANEAN GARDENS ANATOMY OF A BOTANIST URBAN FARMING OFFICE ‘JUNGLE’ EVLER T I I U N BİTKİ BAKIMI DENEYİMLERİ gsTREE Yeşil Gölgelik 10 KAT DAHA HIZLI BÜYÜYEN MİKRO ORMANLAR BİR ZAMANLAR BURASI HEP YEŞİLLİKTİ Bitkiler evdeki havayı temizleyebilir mi ALEXANDER CAMPBELL Madrid'de bir İngiliz çiçekçi TROPİKAL KUBBELER Yakın geleceğin tek nefes alma yeri mi? YUZU GARDEN ‘Hayat Ağacı’nın gölgesine bekleriz Save The Flowers Kutsal narenciye aşkına! Mr. Plant Geek ‘Eden’ın devasa tropik balkonları Led Zeppelin’in şarkısıyla ortaya çıkan çiçekçi Evin içindeki ağaca ‘merhaba!’ İkonik yapraklarıyla huzurunuzda Monstera Show More