Gaye Su Akyol, dokuz şarkıdan mütevellit Rakınrol Musiki Cemiyeti canlı kayıtlarıyla şu izolasyon günlerimin en parlak ışık hüzmelerinden biriydi. Kayıtlar kadar videoların havası suyu stili de doyurucuydu. 

 

Gaye’nin tanımıyla, “Her parçada başka galaksilere ışınlandığın bir makrokozmos safarisi” olan bu kayıtları dinleyip harikalar diyarında gezinirken, haliyle ona sormak istediklerim de zihnimde birikti, taştı. 

 

İşte GSA’yla tüm olasılık evrenlerini gözden geçirdiğimiz o sorular ve yanıtlar... Kuantum önünüze yeni olasılıklar sunmadan hemen okuyunuz… 

 

Karantina sürecindeki ruh iklimini merak ediyorum. “Yaratım sürecine girdim, kendimi dinledim, çok iyi geldi” diyenlerden misin? Yoksa “Hiçbir şey yapmıyorum, saldım gitti, yaşasın aylaklık” diyenlerden mi? Ya da bunların dışında üçüncü yahut beşinci bir tanımda mısın? 

 

İyiyim, şaşkınım. Bazen tuhaf hissediyorum. Çok fazla duygu yaşıyorum ama bunun normal olduğunun farkındayım. İnsan her gün bu tür bir salgınla karşılaşmıyor! “Virüs geldi ve tüm dünya aylarca eve kapandı” kadar tuhaf bir gerçekle bir daha karşılaşır mıyız, bilemiyorum :)

 

Ama açık konuşacağım; galiba bu süreci hasretle ve yıllarca beklemişim. Kökünden ucuna kadar kokuşmuş bir organizmanın içinde yaşamaya benziyordu hayatta kalmak. Hastalıklı, habis, tıkanmış, hırslı ve dengesiz... Dünyanın geldiği güncel hâl son bıraktığımızda böyleydi. Alıştığımız düzenin yıkılması, başka bir dünya ihtimali, tüketen, arsız, kibirli, obur insanın normal olamayacağı ve bu halde yola devam edemeyeceğimiz gerçeğiyle yüzleşmek zorundaydık. Yüzleştik mi bilmiyorum... Ama şurası net: Ya bu deveyi güdeceğiz ya bu diyardan gideceğiz. Ya da uyum sağlayacağız!

 

Tüm bu fikirler başımda eserken çoğunlukla sakin, üreten, aylaklık eden, olup biten her mevzuyu başka bir gezegenden izleyen hikâye anlatıcısı gibi hissediyorum. Hikâyenin sonu nasıl istersem öyle bağlanacak gibi... Yeni şarkılar yapıyorum, durup dakikalarca göğü izliyorum, hayatın, elde avuçta yaşamaktan daha önemli hiçbir şey bırakmayan güçlü manevralarına da bayılıyorum.

 

HAYIR, BİR ANDA NİRVANAYA ULAŞMAYACAĞIZ

 

Bu dönemin yaptığın şarkılara nasıl bir yansıması oldu?

 

Bir sürü yeni şarkı var. Notlar, altyapılar, dizeler... Her yerim bunlarla dolu. İki albüme yetecek kadar altyapı yaptım. Deftere alınmış notların bilgisayarda müzikle yapılan halleri gibi düşün; taslaklar, karalamalar, mod’lar, fikirler... “Dalga geçemediğin şey, seni ele geçirir”; aklım şu sıra bu cümleyle kurcalanıyor. Turnusol kağıdı gibi her yere uyguluyorum.

 

Nereden çıktı bu cümle?

 

Bir yerlerde denk gelip çok sevdim. Dokunulmaz kıldığın ne varsa bir noktada sana dokunuyor. Canını ya sıkıyor ya da yakıyor. O günden sonra canımı her sıkan şeyde daha derine bakıyorum, “Gülüp geçemediğim ne var burada?” diye. 

​

Salgın gerçekten değişmemizi sağlayacak mı? Yoksa salgın sönmeye başladığında bugünleri bir anda unutup eskisi gibi mi yaşayacak insanoğlu ve kızı?

 

Bir anda erip nirvanaya ulaşmayacağız, hayır. Ama tarihi bir şeyin içindeyiz. Bu süreç bittiğinde bizi çok fazla şeye çok kolay ikna edebiliyor olacaklar. 

Atomlarımız hareket ettikçe her şey değişiyor. Suya atılan bir taşın tarihi sonsuza dek değiştirmiş olduğu gerçeği gibi bu süreçte çoktan değiştik. Değişmeye de devam edeceğiz. Belki devrimsel gözükmeyecek bu değişim, birileri direnç gösterip eski haline dönmeye yeltenecek ama nafile, çok fazla şey değişecek.

​

HEM MUCİZE HEM İŞKENCE GİBİYDİ

 

Salgın öncesi eski hayatımızda sen de sık sık turne sebebiyle seyahat ediyordun. Seyahati, başka ülkeleri/şehirleri özledin mi? 

 

2019 hem mucize hem de işkence gibiydi! Dünyanın farklı yerlerinde 100’den fazla konser verdik. Aynı gün içinde 3 uçak 5 araba değiştirdiğimiz bile oldu. Bu sırada yıllardır uykuda olan migrenim uyandı. Baş ağrıları ve yorgunlukla, bir yandan heyecan ve tutkuyla akıp geçen turneye ayak uydurmaya çalışırken durmayı, evimde aylaklık etmeyi, işsiz, sorumluluksuz geçen günleri o kadar çok arzuladım ki...