Mart 2022 | İnsan | Türkiye Denizin yeni muhalifi SUNSET AND SAIL Yazı | Alp Tekin S unset and Sail'in kurucuları Mert Gençbay ve Mustafa Onur Durak, yuzu'nun sorularını yanıtlıyor. Sunset and Sail fikri nasıl ortaya çıktı? İlk ne zaman yapıldı? Sunset and Sail, Türkiye'nin deniz ve rüzgâr açısından birçok ülkeden avantajlı olduğunu göstermek adına ilk kez 28 Temmuz 2021’de yapıldı. Türkiye'deki deniz turizmini duyurma ve dünyada daha görünür hale getirme fikriyle yola çıktık. Aldığımız işletme ve ekonomi eğitimleri ile Mustafa Onur Durak’ın yelken tecrübesini birleştirerek yelken ve eğlencenin buluştuğu Sunset and Sail’i tutkuyla başlattık diyebiliriz. Kalamış ve Göcek olmak üzere şimdilik iki lokasyondayız. Arkadaş grupları ve şirketlere özel etkinlik düzenlemek zor değil mi? Süreç nasıl işliyor, nasıl başvuruluyor? Sosyal medya ve diğer platformlar üzerinden insanlara bu tarz bir etkinliğin varlığını gösteriyoruz. Sorularını yanıtlayıp Sunset and Sail ile bu tecrübeyi yaşamaya davet ediyoruz. Maalesef bu hizmetin daha önce İstanbul’da verilmemiş olması, yani ilk olmak, işimizi zorlaştırsa da bizi motive ediyor. Operasyonel kısımda ise teknelerin seçilmesi, hazırlanması, misafirlerin dikkatlice teknelere yerleştirilmesi, kaptanlarımızın ve kaptan yardımcılarımızın belirlenmesi, izlenecek rotanın planlanması, performans gösterecek sanatçılarla anlaşılması, müzik ekipmanlarının seçilmesi, yiyecek-içecek seçimi ve tedariği gibi birçok takip edilmesi, araştırılması, karar verilmesi ve gerçekleştirilmesi gereken konu bulunuyor. Sunset and Sail üç farklı konseptle karşınıza çıkıyor. Festival kısmı, arkadaş gruplarına özel etkinlikler ve şirketlere özel etkinlikler. Festival ve arkadaş gruplarına özel etkinliklerimizin başvuruları genellikle sosyal medya (instagram) ve web sitemiz üzerinden gerçekleşiyor. Şirketlere özel etkinlikler ise hem sosyal medya hem de ekibimizin şirketlere yaptığı sunumlar üzerinden mail ve yüz yüze gerçekleştirilen iletişim sonrası düzenleniyor. Başvuru esnasında oluşturduğumuz programı sunuyoruz, ama arkadaş grupları ve şirketlere özel etkinliklerde katılımcıları biraz daha özgür bırakıp isteklerine göre etkinliği şekillendirebiliyoruz. Bu etkinlik kimleri hedefliyor? Yelkene, denize, rüzgâra, eğlenmeye ve öğrenmeye tutkusu olan herkes bize katılıp Sunset and Sail’i deneyimleyebilir. Yelkene meraklı olanlara ne tavsiye edersiniz? Nereden başlasınlar? Korkmasınlar ve iyi araştırsınlar. En büyük engel genellikle korku oluyor. Korku, çoğunlukla teknenin batacağının düşünülmesi, açık denizde suya düşmek ve yüksek fiyat algısı. Eğitim verdiğimiz ve etkinlikleri düzenlediğimiz teknelerin hepsi okyanus geçme sertifikası olan, zorlu koşullara dayanıklı, bir kaza olmadığı sürece batması neredeyse imkansız olan tekneler. Açık denizde suya düşme korkusunda ise seyir esnasında can yeleği giyiliyor ve can yelekleri tekne üzerinde bulunan lifeline’a bağlandığından hareket etme özgürlüğü sunuyor ve tekneden düşme riskini sıfıra düşürüyor. Fiyat algısında ise saatlik ücretler düşünüldüğünde go kart, atçılık, golf, enstrüman kursu, spor salonlarındaki PT gibi hizmetlere kıyasla daha uygun fiyatlı. Sunset and Sail kimlerden oluşuyor? Mert Gençbay ve Mustafa Onur Durak olarak deniz ve yelken tutkunu iki genç girişimciyiz. Mert, Koç Üniversitesi İşletme ve Ekonomi bölümlerinde mezun olduktan sonra uluslararası finansal bir kurumun Türkiye ve Londra ofislerinde çalıştı. Mustafa ise İstanbul Teknik Üniversitesi ve State University of New York at New Paltz' da İşletme bölümünden birinci olarak mezun olup önce Amerika’da bir startup’ta, sonrasında da Türkiye’de uluslararası finansal bir kurumda çalıştı. Aynı zamanda milli yelken sporcusu. Rüzgâra merakı olan herkese kapıları açık olan bu festivalle denizin yeni muhalifi olmayı hedefliyor.

Şubat 2023 | People ALP ÖZCAN Words Onur Basturk Alp Özcan talks about founding Alen Yacht in 2004, the new Alen 77 model, and his lifelong passion for the sea. You’ve always been deeply connected to the maritime world, haven’t you? Yes, it’s been a part of my life for as long as I can remember. I’ve been sailing since I was six years old. When I was nine, my family sent me to a boarding school by a lake in Switzerland. I trained and competed in sailing races every day there. Then, in 2000, my father had a sailing yacht built in France. I spent half the year at sea with that boat. Besides sailing, I’ve also done kitesurfing and freediving, and I’ve been on countless boats. That exposure led me to believe that boats could be designed and built to offer better functionality and design. After all, only someone with extensive experience at sea can truly design and produce a more "sea-worthy" boat. THE FIRST "WALK-AROUND" BOAT CONCEPT What would you say are the standout qualities of your yacht company? What sets us apart the most is our unique designs. In 2008, we introduced the world’s first "walk-around" boat concept. This design maximizes usability from bow to stern. Unlike traditional boats where the space is often limited to seating around a table at the rear, the "walk-around" concept creates various functional areas on the deck, reclaiming previously wasted space. Another advantage is its safety, which is now a priority for many European and American manufacturers who have adopted the concept. Beyond design, our commitment to producing only 7-8 boats a year allows us to maintain strict quality control. Most of our team has been with us since 2004, and today we’re a group of around 100. We operate in a 10,000-square-meter facility equipped with the latest technology. STAYING PUT WITHOUT ANCHORING Which of your models are you most proud of? The Alen 55 is our best-selling model. Imagine driving an open-top Bentley along the coastal roads of Italy—that’s the feeling you get cruising at 35 knots on the Alen 55. At 17 meters, it’s neither too big nor too small—a seasoned sailor can handle it solo. It’s the perfect "weekend boat". What are the three key features of your new Alen 77 model? The Alen 77, which continues the "walk-around" concept, features four cabins and two crew cabins. Thanks to its advanced technological equipment and machinery, it’s 30% more fuel-efficient and faster compared to boats of similar size and weight. Additionally, it offers a DPS (Dynamic Positioning System) option that uses GPS coordinates to keep the boat stationary without anchoring. This feature simplifies maneuvering, even with a smaller crew. A HIDDEN GEM: AMORGOS AND PANTELLERIA What does sailing mean to you? Happiness, peace, adventure, and freedom! I could spend the entire year at sea. The ability to step off the boat into a bustling crowd whenever I want and then retreat back to solitude is incredibly liberating. I never stay in one place for more than two or three days—I’m always in discovery mode. So far, I’ve kept my boats at a size I could manage without a crew. Being alone or sometimes with friends on the water is a unique experience. There’s always something to do on a boat, which suits me perfectly since I can’t sit still. Where are you planning to sail this summer? This summer, I’ll likely visit the islands of Patmos, Arki, and Marathi in the Aegean. From there, I’ll head to Mykonos. In Italy, Capri is on the list. Since Alen Yacht has another shipyard in St. Tropez, I spend a few months in the South of France every year. For a hidden gem, I’d recommend the secluded Amorgos Island in Greece or Pantelleria Island, located between Sicily and Tunisia

Ağutos 2021 | Türkiye Ormanlar neden her zamankinden daha yoğun yanıyor Yazı | Onur Baştürk K ötü haberi baştan vereyim: Hepimizin çok üzüldüğü orman yangınları maalesef bitecek gibi görünmüyor. Yakın zamanda CNN’e konuşan London School of Economics’ten Çevresel Coğrafya uzmanı Thomas Smith’e göre, “Yangın mevsimi uzuyor, yangınlar büyüyor, ormanlar her zamankinden daha yoğun bir şekilde yanıyor”. Orman yangınlarını söndürme konusunda kendimizi yalnız ve çaresiz hissedebiliriz, ama yangınların yarattığı tahribat konusunda yalnız değiliz. Özellikle temmuz ayında kuzey yarımküre alevlerle boğuştu, boğuşmaya da devam ediyor. En şaşırtıcı örneklerden biri Rusya Sibirya'sındaki Yakutsk. Burası dünyanın en soğuk şehri olarak bilinir. Ancak temmuz ayında haftalarca süren sıcak hava dalgaları sonucunda bu bölgede çok büyük yangınlar çıktı. Verilere göre 6.5 milyon dönümden fazla alan yandı. Bu da yaklaşık 5 milyon futbol sahası demek. Amerika’nın Oregon eyaletinde, yine geçen ay çıkan Bootleg orman yangınının yoğun dumanı ise kıtanın bir ucundaki New York’ta bile hissedildi. Bu yangını takip edenlerin cümleleri hâlâ hafızalarda: “On yıl önce yangınların gerçekten böyle hareket ettiğini görmüyorduk. Bir günde elli bin dönümden fazla arazi yandı”. TAM BİR KISIRDÖNGÜ Copernicus İklim Değişikliği Servisi'ne göre Avrupa'nın çoğu, Batı ABD, güneybatı Kanada ve Güney Amerika'nın bazı bölgeleri Haziran ayında ortalamadan daha kurak koşullar yaşadı. Bu da orman yangınlarının daha fazla oluşmasına neden oldu. Yüksek sıcaklıklar. Düşük nem. Az yağış. Kuru bitki örtüsü. Hızlı rüzgârlar… Büyük orman yangınlarının oluşması için bunların bir araya gelmesi yetiyor. Elbette kötü arazi yönetimi gibi birçok faktör de orman yangınlarında rol oynuyor, ancak iklim değişikliği yangınları daha sık ve yoğun hale getiriyor. Bir konu daha var: Orman yangınları kısır bir iklim döngüsünün parçası olarak görülüyor. İklim değişikliği sadece yangınları körüklemekle kalmıyor, ormanların yanması krizi daha da kötüleştiriyor. Çünkü atmosfere daha fazla karbon salınımı oluyor! Copernicus İklim Değişikliği Servisi’nden Mark Parrington’a göre, “Temmuz ortasına kadar toplam tahmini emisyon, önceki yılın yaz döneminin toplamından daha yüksek”. EN KUVVETLİ ADIM Peki ne yapmalıyız? Aslında her şey birbirine öyle bağlı ki... Bireysel olarak iklim değişikliği konusunda yapabileceklerimiz elbette var. Ama şu an sanırım en önemli şey, yanan arazilerin imara, betona, yeni otellere açılmaması. Bu arazilerin kendi ekosistemi içinde kendini yenilemesine izin verilmesi. En azından bunu başarırsak, önümüzdeki yazlarda bu arazilere inşaat yapılması önlenirse, en kuvvetli adımlardan biri atılmış olacak.

August 2024 | Vol 13 TURKISH BELOW İPEK-LEVENT AĞAN ‘The calmness of the North Aegean gives us balance’ The couple İpek-Levent Ağan, the owner of Casa Mila Hotel in Yeşilyurt Village, Trattoria Leo, the restaurant in the same hotel, and the very popular Leo Beach, located on the seaside below the village, speak to us. How was your first visit to the Northern Aegean? How did you decide to settle here? Before we got married, I brought Levent to the region for a few days, but we stayed here for a month. I think since then, a part of us has fallen under the spell of the Northern Aegean. Why Yeşilyurt? There are many characteristics that distinguish Yesilyurt from other villages. What we love the most is that the texture of the village has not deteriorated over time. The historical and architectural structures are preserved. The villagers are friendly and welcoming. In addition, our friends, whom we loved over time, made a second life for themselves in this village. So we had the opportunity to be a big family in this small village. Your life is between Istanbul and here. Do you plan to be here all year? The feeling when we come here from Istanbul, I wouldn't change it for anything. After the energy and diversity of Istanbul, the calmness and natural beauties of the Northern Aegean provide us with a great balance. It is difficult to move completely to Northern Aegean at the moment, but we think about this in the future. How did the Casa Mila Hotel come about? There was a building under construction in the village that we passed on the way to the hotel where we always stayed. Every time we were saying, "We hope someone buys this place, so that we would finally stop seeing it as this dark and unfinished building!" In the end, it would be us! We decided that this building would be the perfect guesthouse for us. However, when we spent a long time in the village in the winter months, we saw that the region had a serious restaurant deficit. At this point, the idea of Trattoria Leo was born. We opened an Italian restaurant that offers our favorite flavors all at once. Then, we created Casa Mila, which contains spacious, comfortable, romantic, refined and luxurious rooms that are not common in this region. We currently have rooms in nine different concepts. In fact, we see Casa Mila as a valuable heritage that we can leave to our children, bearing their names. Due to our passion for the region, we plan to keep the Casa Mila story alive in other villages. Are you concerned about the region becoming popular? No, on the contrary, we want more people to discover the beauties of this region. However, the development should be by preserving the natural beauty and texture of this place. We support people who respect the region and love nature to come here and create sustainable living spaces. İPEK-LEVENT AĞAN ‘Kuzey Ege’nin sakinliği bize denge sağlıyor’ Yeşilyurt Köyü’ndeki Casa Mila Oteli, aynı otel içindeki restoran Trattoria Leo ve köyün aşağısında, deniz kıyısında yer alan oldukça popüler Leo Beach’in sahibi İpek-Levent Ağan çifti anlatıyor. Kuzey Ege’ye ilk gelişiniz nasıl oldu? Buraya yerleşmeye nasıl karar verdiniz? Evlenmeden önce Levent'i birkaç günlüğüne bölgeye getirmiş, ama bir ay boyunca burada kalmıştık. Bence o günden itibaren bir yanımız Kuzey Ege'nin büyüsüne kapıldı. Neden Yeşilyurt? Yeşilyurt’u diğer köylerden ayıran birçok özellik var. En çok sevdiğimiz şey, köyün dokusunun zaman içinde bozulmamış olması. Tarihi ve mimari yapıların korunması. Köylülerin samimi ve misafirperver tavrı. Ayrıca zaman içinde sevdiğimiz dostlarımız da bu köyde kendilerine ikinci bir yaşam kurdu. Böylece bu küçük köyde büyük bir aile olma fırsatı yakaladık. Hayatınız İstanbul’la burası arasında geçiyor. Yaz-kış buralı olmayı düşünüyor musunuz? İstanbul'dan buraya geldiğimiz andaki hissiyat hiçbir şeye değişilmez. İstanbul'un enerjisi ve çeşitliliğinden sonra Kuzey Ege'nin sakinliği ve doğal güzelliklerine geçiş yapmak bize büyük bir denge sağlıyor. Şu an için tamamen Kuzey Egeli olmak zor, ama ilerleyen zamanlarda bunu düşünüyoruz. Casa Mila Oteli nasıl ortaya çıktı? Köyde her zaman kaldığımız otele giderken önünden geçtiğimiz inşaat halinde bir bina vardı. Her seferinde, “Şurayı biri alsa da bu karanlık ve yarım kalmış binayı artık böyle görmesek!” diyorduk. Sonunda bize kısmet oldu! Bu yapının bizim için mükemmel bir misafirhane olacağına karar verdik. Ancak kış aylarında köyde uzun süre vakit geçirince bölgenin ciddi bir restoran açığı olduğunu gördük. İşte bu noktada Trattoria Leo fikri doğdu. En sevdiğimiz lezzetleri bir arada sunan bir İtalyan restoranı açtık. Ardından bu bölgede çok rastlanmayan, geniş, konforlu, romantik, rafine ve lüks odalar içeren Casa Mila'yı oluşturduk. Şu an dokuz farklı konseptte odamız var. Aslında Casa Mila’yı çocuklarımıza bırakabileceğimiz, onların isimlerini taşıyan değerli bir miras olarak görüyoruz. Bölgeye olan tutkumuzdan dolayı Casa Mila hikâyesini başka köylerde de yaşatmayı planlıyoruz. Bölgenin popüler olması sizi endişelendiriyor mu? Hayır, aksine bu bölgenin güzelliklerini daha fazla insanın keşfetmesini isteriz. Ancak gelişim, buranın doğal güzelliklerini ve dokusunu koruyarak olmalı. Bölgeye saygı duyan ve doğayı seven insanların buraya gelerek sürdürülebilir şekilde yaşam alanları oluşturmasını destekliyoruz. for more Print VOL XIII - AEGEAN & MEDITERRANEAN EDITION 2024 Out of Stock Add to Cart

February 2025 | VOL 14 THE DUO in SEARCH of BALANCE and BEAUTY Etereo words Onur Baştürk It was thanks to Nomad Capri that we met Mirko Sala Tenna and Stefania Digregorio, the founders of Etereo Design. Mirko and Stefania were exhibiting their limited edition “Faraglioni” collection created for the Nilufar Gallery for the first time at Nomad Capri, and I was amazed at the design dining table that managed to reflect the magnificence of the sea and the Faraglioni cliffs with a wild delicateness. But Mirko and Stefania's work is not limited to ‘collectible design’ products. Their lives between Dubai and Milan are surrounded by multicultural, multi-layered and inspiring projects. When and how did you come together and set up Etereo? Our relationship began shortly after our training. We met in the studio where we work as freelancers. From the beginning, we had a strong bond, both professionally and personally. From a young age, we worked together on various projects in Milan. Until the need arised for an opportunity to progress independently and fully express our design vision... Etereo was born in 2017 in a place we never knew, in Dubai, which we now see as the center of our activities. We started by working day and night to create the brand in our dining room. Six years later, today we have a team of 24 people. You do both ‘collectible design’ products and architectural projects together. Does the combination of the two make Etereo stronger? Our studio began as an architecture and interior design firm with strong expertise in the luxury sector. From the beginning, we have worked on high-profile projects that require attention to detail and a deep understanding of the client's needs. We are committed to creating spaces that combine elegance, functionality and sophistication. Our transition into collection design was a natural process. After our experience designing exclusive and luxurious environments, we developed a unique sensitivity to the quality of materials, craftsmanship and refined aesthetics. These same principles led us into the world of collection design, where we can apply our expertise and creativity to create unique and valuable pieces. What is Etereo's understanding of design? For Etereo, the search for space, balance and beauty is essential in every project. Our design approach is also based on careful material selection and refined craftsmanship. We choose the best materials and advanced techniques to ensure quality, aesthetics and durability in every project. We work with trusted suppliers and craftsmen who share our passion for excellence and are able to provide high quality materials. We also explore new technologies and processing techniques that allow us to push the boundaries of design. Each project is an opportunity to innovate and experiment while maintaining a balance between tradition and modernity. We work closely with artisans who have a deep knowledge of traditional techniques and great skill in manipulating materials to achieve unique results. You presented Carbon at Milan Design Week 2024 and Faraglioni at Nomad Capri. Both are inspired by different geographies. One is Africa, the other is the Mediterranean. Can you explain the design process of the two products? Inspired by the Faraglioni cliffs in Capri, the Faraglioni table was designed to bring the splendor of the sea into living spaces. This unique piece tells a story of contrast and harmony with its bronze feet imitating rocks and glass surface evoking the fluidity of the sea. We chose quality materials and Italian craftsmanship to express our vision of luxury design. The bronze was crafted by an artisan from Brianza. The glass was made in the best workshops in Venice. The Faraglioni table is a functional work of art that celebrates the beauty of nature and the excellence of Italian design. The Carbon collection includes four versatile flat solutions: a low table, two coffee tables, a console and a large bench. Each piece is designed to meet a variety of environmental needs with different sizes and styles. Inspired by African tribal creations and local primitive arts, the collection combines modern aesthetics with concrete design philosophy. The collection, which consisted of solid wood, shiny bronze or a mixture of both, used local materials such as wood from the Valtellina Alps and precious alloys processed by Fonderia Artistica Campagner in Milan. While the surfaces exhibit a living texture reminiscent of arid soil and volcanic energy, the carbonization process gives a different touch effect. OUR ITALIAN CULTURAL ROOTS DEEPLY INFLUENCE OUR WORK. HOWEVER, SINCE WE LIVED IN DUBAI FOR EIGHT YEARS, THE ARAB WORLD AND ITS CULTURE HAVE SIGNIFICANTLY INFLUENCED OUR PROFESSIONAL JOURNEY. Which geographies and cultures inspire you the most? Above all, classic Italian art and design have always been an important source of inspiration. Our Italian cultural roots deeply influence our work. However, since we lived in Dubai for eight years, the Arab world and its culture have significantly influenced our professional journey. Over time, our work evolved from minimalism to eclecticism. We embraced inspirations from a variety of regions, including Africa, China, Japan, and beyond. Our openness to different cultures constantly enriches our design approach. You have an office in Dubai. You're doing a lot of projects there. What was your most prominent project in Dubai? We worked on a number of projects in Dubai, most of them residential. But the most important is definitely Ghaf Majlis. This project perfectly reflects our design philosophy and stands out with its innovative fusion of traditional and modern elements. Ghaf is a desert tree that symbolizes endurance and adaptation. Majlis means traditional Arab gathering place. The project celebrates the cultural heritage of the region while embracing contemporary design. This project was a turning point in our career and contributed to the full expression of our creative vision. How is your lifestyle? Do you live between Dubai and Italy? Our lifestyle is based on a balance between our office in Dubai and our frequent visits to Italy. We manage our business in Dubai and focus on design projects. However, we regularly go to Italy to stay connected with cultural and professional roots. Seta, located inside the luxurious Mandarin Oriental Hotel in Milan and Michelin-starred Da Vittorio in Brusaporto (Bergamo), known for its refined Italian cuisine are among our favorite restaurants. The favorites in Dubai are the Peruvian restaurant Coya, which offers a sophisticated dining experience and Hoseki, a Japanese restaurant that offers a unique dining experience with meticulous attention to detail and quality. Mirko, your childhood was set in the Italian Alps. How has a childhood intertwined with nature affected your work today? My childhood in the Alps had a profound impact on my career. I have developed a strong appreciation for natural materials and sustainability because I am intertwined with nature. This allowed me to use authentic materials and create spaces that are respectful of the environment. The serenity of the Alpine landscape has improved my sensitivity to harmony and balance. In addition, natural beauties inspired my creativity and attention to detail, allowing me to approach design challenges with an original and innovative mindset. Stefania, you actually wanted to be a dancer. How did you choose architecture? Dance has been a great passion for me since a young age. However, I discovered that my real profession is architecture. This change stems from my curiosity about design and my fascination with creating spaces that influence the human experience. My transition to architecture was thanks to my passion for art and design, which led me to discover how forms, colors, and materials could transform spaces and people's lives. I had an experience similar to what I felt on stage in a three-dimensional, enduring context. In addition, dance and architecture share basic principles such as rhythm, balance and harmony! My dance background has contributed to my understanding of movement and composition, which I now apply in spatial design. for more Print VOL XIV - FALL & WINTER 2024-25 18,00€ Price Add to Cart

Temmuz 2021 | Volume IV - Y A Z O SÖĞÜT AĞACININ ALTINDA ‘YEŞİLMİŞİK’ MUHABBETİ Yazı | Onur Baştürk Fotoğraflar | Elif Kahveci N e zaman şehirdeki binaları arkamda bırakıp Polonezköy yoluna girsem mutlu oluyorum. Özellikle ağaçların yola dek uzanan dalları arasından geçerken böyle oluyor. Anlık, çabasız bir mutluluk. En güzeli de bu değil midir? Bu nedenle o yoldan her seferinde daha yavaş geçmek istiyorum. Tadına tam varabilmek için... Cumhuriyet Köyü’ndeki Komşuköy’e geldiğimde de hep aynı hissiyatı yaşıyorum: Biraz daha mı kalsam, biraz daha mı şu yeşilliklere bakıp dalsam, biraz daha, biraz daha... Bu kez bunlara bir şey daha eklendi: Bu sohbet daha çok mu uzasa, sabaha kadar şu söğüt ağacının altında konuşsak mı? O zaman detay vereyim. O gün Komşuköy’deki o söğüt ağacının altında beş kişiydik. Moda tasarımcısı Aslı Filinta, Komşuköy’ün kurucu ortaklarından Özden Akyıldız, şef Maksut Aşkar, oyuncu Eylül Su Sapan ve ben. Ağacın altındaki sohbetimizde yiyip içtiğimiz şeylerden tutun da, doğanın bize ne hissettirdiğinden ve kendi hayatımızda doğaya saygı adına neler yaptığımıza kadar birçok ‘yeşil’ alt başlıkta konuştuk. Kimi zaman savrulduk, sohbetin akışına uyduk. Doğanın kendisi gibi işte, sohbeti sıkıcı bir moderatör gibi yönetmektense serbest bırakmayı tercih ettim. İşte o sohbetten seçtiğim anlar... “NEOLOKAL’İ TAMAMEN VEJETARYEN YAPACAKTIM” ONUR: Madem Komşuköy’deyiz. Güzel yiyip içiyoruz. Herkese önce nasıl beslendiğini sorayım... EYLÜL: Ben et yemiyorum. Vejetaryenim. Vegan olmayı da denedim. Ama sonra yapamadım. Vejetaryen olmam hem köpek sahiplenmemle hem de aldığım ürünlerin içeriğini okumamla başladı diyebilirim. Sanırım herkes aynı döngüyü yaşıyor. İçeriğe bakınca, biz neler yiyormuşuz gerçeğinin farkına varıyorsun. ASLI: Ben de bir buçuk yıldır et yemiyorum. Balığı da eşim Tolga’yla aramız bozulmasın diye yiyorum! MAKSUT: Geçen yıl çok radikal bir fikir gelmişti aklıma. Ortağıma dedim ki, “Seneye Neolokal’i tamamen vejetaryen olarak açmayı planlıyorum”. Söyledim ve tabii yuttum o lafı! Çünkü bunu yaparsak batma ihtimalimiz çok yüksekti. Neyse ki menü içerisinde çok vejetaryen seçeneğimiz var. Ama ben, “Neden Türkiye’nin ilk vejetaryen fine-dining restoranı olmasın?” diye düşünüyordum. ONUR: Sen et yiyorsun ama, değil mi Maksut? MAKSUT: Evet, ama şöyle düşün: Viyana’da bir tane vejetaryen restoran var, adı Tian. Şefi Paul Ivic vejetaryen değil. Bana göre Avrupa’daki en iyi vejetaryen restoranlarından biri. Aslında her şey güllük gülistanlık olsaydı; yani bombalamalar ve kapanıp açılmalar olmasaydı, eminim vejetaryen Neolokal projesinin arkasında dururdum. “CEKETİM ATIK PARÇALARDAN YAPILDI” ONUR: Sosyal ve iş hayatınızda tabiata saygı adına neler yapıyorsunuz? Nasıl çözümleriniz var? MAKSUT: Özellikle bu noktada insanlar kadar, etki alanlarını düşününce markalara, iş dünyasına da büyük görevler düşüyor. Mesela Anadolu Efes’in yeşil şişesinin arkasındaki QR kodu okuttuğunuzda bir tohum topu atılıyor. Elbette tabiatı koruyup geliştirmenin yanında insanların tabiatla bağlarını güçlendirecek, onlara tabiatın değerini hatırlatacak çalışmalar da çok önemli. Ben kendi markam Neolokal’i kurarken hayal ettiğim şey şuydu: Yeni nesil toprağa dokunmuyor, toprağı bilmiyor. Sanıyorlar ki domates süpermarkette yetişiyor. Onlara bunu öğretmeliyiz. ONUR: Eylül 28 yaşında, ona soralım. Gerçekten öyle mi Eylül? EYLÜL: Evet tabii, annemlerin nesline göre topraktan ayrı, asfaltta büyüyen bir gençliğiz. MAKSUT: İşte benim için de toprağı tanımayan birinin mutfakta yemek pişirebilmesi soru işaretiydi. Bu nedenle Kilyos Gümüşdere’de altı yıl önce bir bahçe kurduk. Her yıl neyi, nasıl ekeceğimize karar veriyoruz. Mutfak ekibi gidip hasat ediyor. Malzemenin değeri çok önemli. Benim için tabiata saygı bu anlama geliyor. ÖZDEN: Maksut’un bahsettiği konuyla bağlantılı bir şey söylemek istiyorum. Biz de Komşuköy olarak bu kaygılarla son beş yıldır USLA Akademi’nin müfredatındayız. Orada okuyan aşçı adayları her cuma buraya gelerek ekip biçip topluyorlar. Yaz sıcağında bir kilo fasulye toplamanın ne kadar zahmetli bir iş olduğunu görüyorlar. Bunu görünce de o fasulyeyi hemen çöpe atamaz bir hale geliyorlar. Sürdürülebilirlik dediğimiz şey bütünü kullanmak, israf etmemek aslında. EYLÜL: Aynen öyle. Ben de sevgilimi motive ettim bu dönemde! Beraber çöpleri ayırıyoruz. Aslında etrafımızdaki birçok insan, özellikle benim yaşımdakiler, yaptığımız küçük bir şeyin çok da işe yaramadığını düşünüyor. İlla çok büyük bir şey yapılması gerektiğine inanıyor. Oysa bu da önemli. ONUR: Peki sen neler yapıyorsun Aslı? ASLI: Üzerimdeki ceket atık parçalardan yapıldı. Bu yaptığımız şeyin adı ileri dönüşüm. Bu süreç anne olmamla beraber başladı. Çocuğuna bir tane kaşmir kazak alıyorsun. Sen onu alana kadar zaten çocuk büyüyor. Özellikle kadınların dolaplarındaki kıyafetlerin yüzde 60’ı kullanmadıkları ürünlerden oluşuyor. Annesinden kalmıştır ya da başka birinden. Veremiyordur ama giyemiyordur da... Bu yüzden web sitemizde bir ileri dönüşüm hizmeti başlattık. Hizmeti satın aldığın zaman ben o giyemediğin ürünü kapından aldırıyorum. “Nasıl olsaydı bu kıyafeti giyerdin?” diye soruyorum. Sonra onu ileri dönüştürerek, yani bizdeki atık kumaşları da kullanarak tekrar değerlendirip sana yolluyorum. Mesela geçen yıl martta New York’ta bir defile yaptım. O defilede annemin bütün çeyizlerini çıkarıp kullandım! Üzerimdeki gömleğin dantelleri de annemin zamanında eliyle yaptığı bir dantel örgüsü. ONUR: Moda denilen kavrama inanıyor musun Aslı? ASLI: Şöyle örnek vereyim: Beş buçuk yaşındaki oğlum online derse katılıyor. Öğretmeni oğluma soruyor, “Annen ne iş yapıyor?” diye. Oğlumdan şöyle bir yanıt geliyor: “Annem moda tasarımcısıydı ama modayı bıraktı”. Soranlara böyle diyorum artık, şahane değil mi? Tamamı için... Print YUZU MAGAZINE - IV Out of Stock View Details

August 2023 | People | Vol 9 TR below ŞAHiKA ERCÜMEN BE ORIGINAL by PANERAI - V words OB photos Ayşegül Dinçkök, Tamer Günal Guillaume Nery, a free-diving athlete like you, said in an interview published on Yuzu, “I dive until I reach a state of deep calm. Up to that point, I fight against the force of the water. When I reach the bottom, I find peace by giving up the struggle and accepting the situation”. What interests me most is this stillness! Is it different every time? I am curious about your experience. I’m sure it’s different every time and for everyone. For me, every dive feels like a new adventure, a fresh experience—a rebirth! As I descend deeper into the water, I embrace total surrender, trust, focus, and pure joy. It’s like a deep meditation, yet it also demands sharp awareness and peak athletic performance. On the other hand, does this deep calm lead to addiction, like the main character in Luc Besson’s “Le Grand Bleu”? For example, was there a time when you did not want to stay there and never went back up? Absolutely! In that moment when you become one with the water, you feel as though you could stay there without breathing, as if time has come to a complete standstill. The water itself is also something that transforms you. You recovered thanks to water after being allergic as a child and hardly leaving the house. Could that be the message of water to you? For example, it is like the messenger who delivers a message to us on the land about the pollution of the waters. For me, life did not begin with the first breath I took, but with the first breath, I held. I know that other lives can change the way my life has changed. I feel responsible for marine conservation projects and bringing more people to the water. I FEEL LIKE FISH OUT OF WATER! Do you have the stress of breaking a record in diving? What part of that work is the record? Is it indispensable? When does it become a disadvantage, and when does it become an advantage? The record-breaking part is something else entirely. Quite exhausting. A record dive takes about 3-4 minutes, but you have been working towards it for months. Also, you only have one chance. To reach this level, you put everything you have, materially and mentally. In fact, diving is the easiest part! Especially organizing the world record is a very stressful job. Finding sponsors, hiring referees, organizing underwater shoots and safety teams... But apart from wanting to break records, I also like to push the limits. If I set a record goal, I can raise the bar. In one of your interviews, you said, “70 percent of the work is mental toughness. Anyone can train physically for 10 hours a day, but it’s your mental strength that makes the difference”. At this point, do you prefer not to tire yourself out with daily routine tasks to keep your mind in check? A lot has to do with how we perceive it. Are the things we call problems really problems? Or are they opportunities we can address gracefully, making us more experienced and powerful? By gently stretching the patterns of my mind, I move forward in harmony with it. I believe you are one of the best people to stay in the moment. What do you feel when you go ashore and mingle with people? When people drift off, expose themselves to social media stimuli, and shift their focus... I feel like a fish out of water! But I can adapt quickly. For example, I can retreat and meditate for 10 days without speaking. But I can go to three cities every day and participate in events. . . In social media, the criterion is our own fine line. As long as we stay balanced and aware, there is still hope. I WILL DIVE INTO THE NORTH POLE Is it true that a diver’s heart slows to 20 beats per minute in the water? What other changes are there? Yes, it is true. Blood is drawn from the arms and legs and concentrated in the vital organs, namely the heart, and brain, and the pulse rate drops. The lungs shrink into a fist because of the pressure, and the blood condenses, so they do not stick together. We call these changes the mammalian diving reflex. These changes are observed in dolphins, whales, and humans. In other words, miraculous changes occur in the human body when he/she dives. When he/she comes to the surface, everything returns to how it was. Is there another corner of the world where you have not dived yet, but would definitely visit if you had the opportunity? Antarctica really impressed me! Now it’s the North Pole’s turn! I AM NOT AWARE OF THE TIME WHILE ON LAND Do you understand the value of time better when you are in the water? In the water, I feel most clearly how relative time is. You hold your breath for minutes; even a few seconds are vital. But I am unaware of the time I watch the sunset on land. I say, “The sun has set, and it’s the evening”. I do not think it would be wrong to say that a good dive watch is your best friend in the water. With that in mind, what do you think of Panerai’s dive watches? Panerai is a watch resistant to harsh conditions and great depths. I can identify very well with my own philosophy. Sizin gibi serbest dalış sporcusu olan Guillaume Nery, Yuzu’da yayınlanan röportajında şöyle demişti: “Derin bir sükunet haline erişene dek dalıyorum. O noktaya kadar suyun kuvvetine karşı mücadele veriyorum. Dibe eriştiğimde ise savaşmayı bırakmış ve durumu kabullenmiş bir şekilde sükuneti buluyorum”. En merak ettiğim şey işte o sükunet hali! Her seferinde farklı mı oluyor? Deneyiminizi merak ediyorum... Her seferinde ve herkes için farklı olduğuna eminim. Benim için her bir dalış yeni bir serüven, yeni bir deneyim, yeniden doğuş! Suda metrelerce derine inerken tamamen teslimiyet, güven, yüzde 100 odaklanma ve keyif almayı seçiyorum. Derin bir meditasyon hali, ama aynı zamanda tamamen uyanık ve yüksek bir sportif performans gerektiren bir süreç. Bir yandan da o derin sükunet -tıpkı Luc Besson’un Derinlik Sarhoşluğu filmindeki ana karakterde olduğu gibi- bir bağımlılığa da yol açıyor mu? Mesela orada kalmak ve yukarı hiç çıkmak istemediğiniz bir an oldu mu? Olmaz mı! Suyla bir olduğunuz an, hiç nefes almadan orada kalabilecek gibi hissediyorsunuz kendinizi, zaman tamamen duruyor. Suyun kendisi sizi dönüştüren bir şey aynı zamanda. Alerjik bünyesi olan ve evden pek dışarı çıkmayan çocukluk günlerinden sonra kendinizi su sayesinde yeniden yarattınız. Suyun size mesajı olabilir mi bu? Biz karadakilere suların kirliliği hakkında mesaj veren elçi gibi mesela. Benim için hayat ilk nefes aldığımda değil, ilk nefesimi tuttuğumda başladı. Benim hayatımın değiştiği gibi başka yaşamların da değişebileceğini biliyorum. Kendimi hem denizleri koruma projelerinde hem de daha çok insanı suyla buluşturma konusunda sorumlu hissediyorum. SUDAN ÇIKMIŞ BALIĞA DÖNÜYORUM! Dalışlarda rekor kırma stresi oluyor mu? Rekor bu işin ne kadarını kapsıyor? Olmazsa olmazı mı? Ne zaman dezavantaja ve avantaja dönüşüyor? Rekor kırma kısmı tamamen başka boyut. Epey stresli. Bir rekor dalışı yaklaşık 3-4 dakika sürüyor, ama bunun için aylarca çalışıyorsunuz. Üstelik tek bir hakkınız var. O seviyeye gelebilmek için maddi manevi her şeyinizi ortaya koyuyorsunuz. Aslında işin en kolay kısmı dalmak! Özellikle dünya rekorunu organize etmek oldukça stresli bir iş. Sponsor bulmak, hakemleri getirtmek, sualtı çekimlerinin ve güvenlik ekiplerinin organizasyonunu yapmak... Ama rekor kırmanın yanı sıra limitleri keşfetmeyi de seviyorum. Rekor hedefi koymak çıtayı yükseltmemi sağlıyor. Bir röportajınızda “İşin yüzde 70’i zihin kuvveti. Herkes günde 10 saat fiziksel antrenman yapabilir, ama farkınızı ortaya koyan mental kuvvetiniz” demiştiniz. Bu noktada zihne hükmetmek adına gündelik rutin problemlerle kendinizi yormamayı mı tercih ediyorsunuz? Pek çok şey onu nasıl algıladığımızla ilgili. Acaba problem dediğimiz şeyler gerçekten problem mi? Yoksa üstesinden zarif bir şekilde gelebileceğimiz, bizi daha çok tecrübe sahibi yapıp güçlendiren fırsatlar mı? Zihnimin kalıplarını yumuşak bir şekilde esneterek, onunla uyum halinde ilerliyorum. Anda kalmayı en iyi başaranlardan birisinizdir diye düşünüyorum. Peki karaya çıkıp insan arasına karışınca ne hissediyorsunuz? İnsanlar sosyal medya uyarıcılarına maruz kalmış ve odağı kaymış bir şekilde sürüklenirken... Sudan çıkmış balığa dönüyorum! Ama hızlı adapte olan biriyim. Mesela 10 gün inzivaya çekilip hiç konuşmadan meditasyon yapabilirim. Ama günde üç şehre gidip etkinliklere de katılabilirim... Sosyal medyada ise kriter, kendi ince çizgimiz. Dengede kalıp farkında olduğumuz sürece hâlâ umut var. KUZEY KUTBU’NDA DALIŞ YAPACAĞIM Dalışçıların kalbinin su içinde dakikada 20 kere atacak kadar yavaşladığı doğru mu? Başka ne gibi değişiklikler oluyor? Evet, doğru. Kan, kol ve bacaklardan çekilip hayati organlara, yani kalp ve beyne yoğunlaşıyor, nabız düşüyor. Akciğerler basınçtan dolayı bir yumruk kadar küçülüyor ve yapışmasın diye içine kan yoğunlaşıyor. Bu değişimlere dalıcı memeli refleksi diyoruz. Yunuslarda, balinalarda, insanlarda gözlemlenen değişimler. Yani dalış yaparken insan vücudunda mucizevi değişimler oluyor. Yüzeye çıkınca her şey eski haline geri dönüyor. Dalmadığınız, ama fırsat olsa mutlaka dalarım dediğiniz dünyanın farklı bir köşesi var mı? Antarktika beni çok etkilemişti! Şimdi sıra Kuzey Kutbu’nda! KARADA ZAMANIN FARKINDA DEĞİLİM Suyun içindeyken zamanın değeri daha mı iyi anlaşılıyor? Su, zamanın nasıl da izafi olduğunu en çarpıcı hissettiğim yer. Dakikalarca nefes tutuyorsunuz ve birkaç saniye bile hayati öneme sahip. Ama karada gün batımı izlerken saatin farkında bile olmuyorum. “Güneş battı akşam oldu” diyorum... İyi bir dalış saatinin sudaki en iyi dostunuz olduğunu söylemek yanlış olmaz sanırım. Bu anlamda Panerai’nin dalış saatlerini nasıl buluyorsunuz? Panerai zor şartlara ve derinliklere çok dayanıklı bir saat. Kendi felsefemle çok özdeşleştiriyorum. for more Print VOL - IX SPRING 2023 Out of Stock Add to Cart

March 2025 | VOL 14 CLEMENT BRAZILLE ‘Playing with limits is a recurring theme in my work’ words Alp Tekin portrait photo Robin Bervini Geneva-based French designer Clément Brazille enjoys exploring the potential and limits of materials in his work, focusing particularly on production methods and the shaping of objects. It's striking that you use diverse materials like ocean travertine, ceramics, and wood in your work. What’s the reason behind this? Is it the pleasure of exploring different materials or pushing boundaries? You're right; I see myself first and foremost as a designer, and I believe it's my duty to understand all materials. Each material is like a blank canvas on which I want to leave my mark. Naturally, every material behaves differently, presenting a balance of constraints and benefits, where I believe innovation thrives. For me, the aesthetic qualities of an object are rarely a primary goal; they are more often a byproduct of a gesture, an idea, or a manufacturing process. Playing with limits is a recurring theme in my work. For instance, while stone has a heavy connotation, I prefer to draw it thin and light. Ceramics often evoke images of tableware and fragility, yet I like to use them in large formats, such as furniture or load-bearing elements. Which material attracts you the most, and why? Naturally, I would say clay and, by extension, ceramics. Clay, in its natural state, is a living and empirical element; a dialogue occurs when you work with it. It’s no coincidence that clay is used in art therapy to enhance emotional and mental well-being. Historically, civilizations utilized earth and ceramics as the first medium for writing. I learned the basics of clay from a self-taught ceramist who worked with renowned artists and collections. Ceramics can be both accessible and highly technical, as seen in applications like space components or technical watchmaking. The history and potential of ceramics fascinate me! If you were to view yourself and your work from an outsider's perspective, how would you define both? Fearless, intrepid, and determined! I trust my intuition with every project I start, integrating boldness, consistency, and a touch of originality. I never compromise on quality, craftsmanship, or the energy required to execute my vision. How did the idea of reinterpreting Harry Bertoia's works and the Bertoia Loom Chair come about? Fifteen years ago, I owned a Harry Bertoia chair, which became my office chair when I began weaving scarves and eventually clothing to enhance comfort and ergonomics. The following year, I was invited to exhibit an object of my choice in Paris, with the theme being “Vintage.” This led me to create a coherent weave using velvet fabric. An art dealer noticed this personalized icon and commissioned several pieces for decorators and architects. It emerged from a pragmatic idea! Today, I design new pieces year-round for decorators, allowing them to select the chair model, color, and fabric to suit each interior project. I collaborate with an upholsterer's workshop to handle the upholstery, delivering anywhere in the world. for more Print VOL XIV - FALL & WINTER 2024-25 18,00€ Price Add to Cart

Temmuz 2021 | Volume IV - Y A Z ROLAND HERLORY “Pozitif Riviera ruh halini aşılamaya çalışıyoruz” Yazı | Sibel İpek B u yıl 50’inci yaşını kutlayan Vilebrequin’in sırrına vakıf olmak için markanın CEO’su Roland Herlory’ye kulak verin. Herlory, tasarımlarının bir noktasına mutlaka sinen 70’lerdeki St Tropez ruhunu, plajda yaşama sanatını ve sürdürülebilir ürün yaratmanın kodlarını zarif bir şekilde anlatıyor. Markanın başlangıç hikâyesini çok merak ediyorum... Vilebrequin’in geçmişi 1971’de başlayan bir aşk hikâyesine dayanıyor. Markanın kurucusu Fred Prysquel aslında dünyanın farklı coğrafyalarında yarışları takip eden bir Formula 1 muhabiri. Bir gün St Tropez’deyken plajda Yvette’i görüp aşık oluyor. Kendini Yvette’e beğendirmek için herkesten farklı görünmeye karar veriyor ve Kaliforniyalı sörfçülerin şort modelleri ile Afrika’nın wax adı verilen desenli kumaşlarından aldığı ilhamla kendine mayolar yapıyor. Başarı çok kısa sürede geliyor; hem Yvette Fred’e aşık oluyor hem de şortları gören tüm ünlüler aynısından sipariş ediyor! İşte bu Vilebrequin’i eşsiz yapan ve başka hiçbir markada olmayan bir aşk hikâyesi... . St Tropez 70’lerin özgürlük ve cazibe merkezlerinden biriydi... Vilebrequin’in marka ruhuna bu özgürlüğün de etkisi olmuştur mutlaka değil mi? Evet, St Tropez o yıllarda dünyanın merkeziydi. Mick ve Bianca Jagger çifti 1971’de St Tropez’de evlendiği zaman burası ünlüler için özgürlüklerinin tadını çıkarttığı bir buluşma noktasıydı. Vilebrequin olarak biz de müşterilerimize mutlaka bu pozitif Riviera ruh halini aşılamaya çalışıyoruz. Nerede olursa olsunlar. İster St Tropez, Los Angeles, İstanbul ister St Barts ya da Forte dei Marmi’de. Tamamı için... Print YUZU MAGAZINE - IV Out of Stock View Details

February 2025 | VOL 14 Costantino Gucci & Edward Raneri ‘THE REFLECTION FASCINATES US’ words Onur Baştürk I've always liked to think of mirrors as portals to other dimensions. Because the idea is both mysterious and the feeling of going to other dimensions and coming back is pleasant in every way. Of course, I don't really know if it's possible to come back! CELO1, founded by Costantino Gucci and Edward Raneri, creates products that tap into this sense of wonder and mystery. Working in both Italy and the UK, CELO1 focuses on creating objects and installations that interact with the viewer and the spaces around them. Costantino and Edward work with reflective materials such as glass and mirrors, which alter the viewer's reflected image in unexpected ways to achieve the desired effect. The designer duo painstakingly creates each piece using pigments that react differently when exposed to light, giving the mirror a unique vibrancy. Each reflection captured is an opportunity to explore the complexity of our existence! You met while studying in London and later founded CELO1. What were your dreams and goals when you started CELO1? COSTANTINO - When we founded CELO1 after meeting in London during our product design studies, our dreams and goals were deeply influenced by the experiences and insights we gained there. From the beginning, we knew we didn't want to just improve an object or a function; we aspired to create something that was a true extension of ourselves - our feelings and emotions. Mirror is an impressive material in every way. Why did you choose mirrors? I am very curious about the place of mirrors in your life. COSTANTINO - Mirrors and reflective materials have always been at the center of our focus because we are fascinated by the reflection. We see it not only as a simple external image but also as a revealer of our thoughts and an inner reflection, bridging the gap between perception and reality. I understand that you use not only mirrors, but also other reflective surfaces such as mirrors. Could you tell us more about your design process and the materials you use? COSTANTINO - We use materials such as mirrors, glass, and inks-each of which has a profound effect on the viewer's reflection and spatial perception, often in surprising and unpredictable ways. Glass, in particular, is a key element in our work due to its versatility and the significant impact it has on the visual results. Its reflective properties can vary dramatically depending on several factors, including its shape, thickness, and surface treatment. This variability allows us to manipulate how light interacts with the glass, creating different visual effects and altering the viewer's experience in unique and innovative ways. What are your first three thoughts when you look in the mirror in the morning? EDWARD - In a way, when I look at myself in the mirror, it's hard to focus on any one thought or to be fully aware of it. Aside from using the mirror to get ready, observing yourself and your identity is always a unique experience in which multiple thoughts seem to flow simultaneously. However, there are moments when simply looking at your face creates a heightened sense of awareness, allowing you to see yourself from both an external and internal perspective at the same time. Mirrors and parallel universes. This is another fascinating topic related to mirrors. I also get this sense of parallel universes in some of your products. What do you think, can mirrors be portals to other universes? EDWARD - Mirrors reflect light, often creating optical illusions, but also revealing areas that wouldn't normally be visible, such as your back or a hidden corner. Similarly, both mirrors and glass can create the illusion of additional space or openings that don't exist. In this way, mirrors simulate what could be interpreted as parallel universes or alternate realities. As a young design studio, I am also curious about the things that inspire you the most, could you write about that as well? EDWARD - Inspiration often arises from moments when time seems to stand still. These moments are typically defined by fleeting shapes, rays of light, reflections, and shadows. There's a certain connection between these brief occurrences and much longer-lasting phenomena, such as astronomical events. Thus, inspiration often comes from observing something as simple as a pond, while perceiving much larger, universal forces within it. for more Print VOL XIV - FALL & WINTER 2024-25 18,00€ Price Add to Cart

January 2023 | People BE ORIGINAL by PANERAI vol-l HAKAN YILDIZ Words & Photos Onur Baştürk Sabah 06.00’da Beykoz Konakları’ndaki evinden kalkıp Sidney’deki Bondi Beach’in mikro bir versiyonu olan Riva Surf House’da sörf yapmaya gidiyor. Bir saat kadar dalgalarla boğuştuktan sonra soluğu şirketi Haker Group’un Levent’teki ofisinde alıyor. Creed, Juliette Has A Gun, Memo, Frederic Malle, Amouage ve Diptyque gibi birçok global parfüm markasının Türkiye temsilciliğini yaptığı ofisinde bir yandan işlerle ilgileniyor bir yandan da hayalini kurduğu yeni deneyimler, hobiler için planlama yapıyor. Çünkü onun hayat tarzının olmazsa olmazlarından biri yeni deneyimler yaşamak. Kendisi gibi düşünenler için de yakın zamanda bir web sitesi açtı: www.bucketlist.com.tr Hobilerini işe dönüştüren başarılı iş insanı Hakan Yıldız’dan bahsediyorum. Hakan’la sörf yaptığı Riva’da buluştuk ve Karadeniz’in hırçın dalgaları eşliğinde hayat tarzını, şimdiye kadar gerçekleştirdiği çılgın deneyimleri konuştuk. SÖRF, TABİATIN BİZE VERDİĞİ BEDAVA SÜRÜŞ KEYFİ Seni bildim bileli ekstrem sporlara meraklısın. En son bıraktığımda kite yapıyordun, şimdi dalga sörfü. Sörfe geçişin nasıl oldu? Genel anlamda sporu, özellikle doğada yapılan sporları seviyorum. Ama yaptığım sporlara ekstrem demek doğru gelmiyor. Snowboard, kitesurf veya dalga sörfü yapabilirsiniz, ama bunu ekstreme taşımak aldığınız riskle doğru orantılı. Mesela 1 ya da 2 metrelik bir dalgada sörf yapmanın riski çok yoktur, ama 6 metrelik bir dalgada yapıyorsanız risk yüksektir. Yani yaptığınız gerçek anlamda ekstrem spor olur. Aynı şekilde dağda kayak ve snowboard yapabilirsiniz, ama ulaşımı sadece helikopterle olan bir dağdan kayak ya da snowboard yapıp uçurumun kıyısından paraşüt açıyorsanız o zaman benim gözümde ciddi bir ekstrem sporcusunuz! Yapmaktan keyif aldığım her spor ise mevsimine göre değişiyor. Yazın kitesurf yapıyorum. Akyaka, Urla ve Gökçeada’da. Ama İstanbul’da dört mevsim dalga sörfü yapabiliyorum. O yüzden kitesurf’den dalga sörfüne geçişten ziyade, bulunduğum coğrafya ve mevsim hangi spora elverişliyse onu yapmayı tercih ediyorum. Dalga sörfünü ise küçüklüğümden beri yapmak istiyordum. Sabah kalkıp elinde sörf board’u ile denize giden biri, arabası ve çantasıyla işe giden birine göre daha kaliteli bir hayat yaşıyor gibi hissediyordum. Sörfü ilk nerede yapmaya başladın? Türkiye’nin bu spor için elverişli olduğunu yaklaşık üç yıl önce keşfettim. Önce Kocaeli’nin Babalı köyündeki Danube Surf House’da, Tolga Hadımoğlu hocamdan ve yetiştirdiği öğrencilerden sörf dersi aldım. Hemen hemen birçok haftasonunu orada geçirdim. Bir kış ayında ise Sri Lanka’da sörf kampına gittim. Daha sonra İstanbul Riva ve Şile’de dalga sörfü yapılacak sahiller keşfettim. Meğer Karadeniz bu spor için bir cennetmiş! Riva Surf House’da Samet Mutlugün sörfümü geliştirmem için ciddi destek oldu. Evime yakın mesafede olduğundan dolayı fırsat buldukça, dalga durumuna göre, sabah 6 gibi Riva’ya gidip erkenden suda olmayı tercih ediyorum. Sonrası duş ve ofis! Seni sörfe çeken ne oldu? Öncelikle saatlerce suda zaman harcayıp aynı zamanda çok güzel bir manzaranın tadını çıkarıyorum. Bireysel bir spor olsa da; suda dalgaları izleyip bir sonraki alacağınız dalgayı heyecanla beklerken, gelişiminize yardımcı olan birçok tanımadığınız sörfçüyle bağ kuruyorsunuz. Ayrıca sörf hem eğlenceli hem de sağlık, mental sağlık ve atletizm açısından son derece faydalı bir spor. Sörf öğrenmek kolay mı zor mu? Ne kadar sürüyor eğitimi? Bir teorim var. Eğer yeni bir hobiye başlamak istiyorsanız, aralıksız sekiz saatlik eğitimden sonra hayatınıza motor kullanmaktan kitesurf’e kadar birçok spor veya hobiyi temel seviyede ekleyebilirsiniz. En azından benim için bu şekilde oldu. Ama aynı şeyi dalga sörfü için söyleyemiyorum! Aldığınız keyfe karşı harcamanız gereken emek bir o kadar fazla. Dalga sörfü eğitimi son derece basit aslında. Temel bilgileri öğrenmeniz maksimum 1 ya da 2 saat. Ama asıl hikaye öğrendiğiniz temel bilgiyi suda uygulamak! Bu nedenle eğitim hiç bitmiyor. Bir dalga diğeriyle aynı olmuyor. Dalga yakalamak çok ayrı bir beceri. Diyelim yakaladınız, dalgada kayabilmek bambaşka bir beceri. Yani tüm bu süreci tamamlamak zamanınızı alıyor. KATİL BALİNALAR BİZDEN KORKUP YÖN DEĞİŞTİRİYORDU Norveç’te katil balinalarla yüzme deneyimi de yaşadın. Tam bir hafta sürdü diye biliyorum. O deneyimi anlatır mısın? Bir gün arkadaşlarımla yemekteydim. Deneyimlerden ve herkesin ‘bucketlist’inde neler olduğundan bahsediyorduk. Arkadaşım, katil balinalarla yüzmek gibi bir hayali olduğunu söyledi. Ben de bu deneyim için en doğru adresin neresi olduğunu söyledim. Yaklaşık bir yıl önceden rezervasyonunu yaptığımız katil balinalar ve kambur balinalarla yüzme deneyimi için kasım 2019’da Norveç’e doğru yola çıktık. Bu muhteşem canlıları kendi tabiatlarında görme fikri bizi çok heyecanlandırmıştı. Bir araştırma teknesinden yolcu ağırlayabilen bir tekneye çevrilen 1958 yapımı Kinfish teknesinin ufak kamarasında 3 kişi, tam 1 hafta deniz üzerinde konakladık. Norveç’te kasım ayında hava sabah 8 gibi aydınlanıp 15.30 gibi kararır. Hava genellikle gündüz 9 derece civarında olup suyun sıcaklığı da 8 derece gibidir. Kısacası buz gibi! Büyük deniz canlılarıyla ilgili belgeseli olan Patrick Dykstra rehberliğinde her sabah saat 7’de DrySuit adı verilen soğuk suya dayanıklı giysilerimizi giyiyor, botlara atlayıp katil balinaların yüzme rotasını bulmak için yola çıkıyorduk. Koca okyanusta bu canlıları bulmak için teknemiz diğer balıkçı tekneleriyle iletişime geçip hangi bölgelerde görüldükleri hakkında bilgi ediniyordu. Yüzme rotalarını bulduğumuzda, onları rahatsız etmeyecek şekilde yüzdükleri yönün biraz önünde durup elimizde sualtı kameralarıyla sessiz bir şekilde suya giriyorduk. Çoğu kez katil balina dediğimiz Orca sürülerinin suda hemen altımızdan ve yakınımızdan geçmesine tanık olduk. Bize bir şey yaptılar mı? Tabii ki hayır! Yaklaşık 8 metre uzunluğunda ve 5 ton ağırlındaki bu canlılar sizin suda tam olarak nerede olduğunuzun çok farkındalar. Bizim onlardan korkmamızın yanı sıra onlar da bizden korkuyordu. Hatta birçok kez suya girmemizin ardından yönlerini değiştirip kaçtıklarına tanık olduk. Yani tehlike değiller mi? Kulağa başta korkunç gelse de aslında katil balinalar bir yunus türü. Bu balinaların insana saldırganlığı hemen hemen hiç yok. Aynı şeyi kambur balinalar için de söyleyebiliriz. Zaten hiçbir canlı bir tehdit altında değilse kendi besin zinciri dışındaki bir canlıya zarar vermek istemez. Maalesef bunu sadece insanlar yapıyor. DENEYİMLER BİZİMLE KALIR, EŞYALAR GİBİ DEĞİLDİR Sonunda tüm bu ekstrem deneyimleri herkese yaşatabileceğin bir de web sitesi kurdun: Bucketlist. Nereden aklına geldi bu proje? Çoğumuzun günlük rutinleri birbirine benziyor aslında. Sabah kalkıyoruz, çok keyifli olmayan haberleri izleyip keyif almadığımız trafikte, azınlık hariç, keyif almadığımız bir işe gidip, akşam yine trafikte eve gelip yemeğimizi yiyip televizyon programlarını izleyerek geçiriyoruz. Bu döngünün içerisinde mutlu olabilmek adına bize geçici mutluluk veren yemek alışkanlıkları, alışveriş alışkanlıkları ve hayat tarzları ediniyoruz. Aslında bakış açımızı biraz değiştirirsek tüm hayatımızın ne kadar değişeceğini görebiliriz. Bunu söylüyorum, çünkü benzer süreçten kendim geçtim ve aradaki farkı biliyorum. Dostlarınızla keyifli bir ortamda bulunduğunuzda inceleyin. İnsanlar birbirlerine yaşadıkları anıları anlatırken mutlu olur, gittikleri bir yerden bahsederken veya birlikte yaşadıkları bir deneyimi konuşurken… Çünkü yaşadığımız deneyimler hep bizimle kalır, eşyalar gibi değildir. Çok sevdiğiniz bir telefonun heyecanını alana kadar ya da aldıktan sonra 1 saat yaşarsınız. Daha sonra ilk heyecanınız kaybolur. Yaşadığınız bir deneyimi ise ömür boyu hatırlarsınız ve her bulunduğunuz ortamda anlatırsınız. Çünkü o size kalıcı bir mutluluk vermiştir. Bu fikirden yola çıktım: Neden yaşadığımız deneyimleri ve anıları biriktirmeye başlamıyoruz? Özellikle bunu sevdiklerimizle birlikte paylaşarak yapmıyoruz? AKTİF SPOR YAPTIĞIM İÇİN HAFİF SAAT TERCİHİM Doğada zaman daha mı yavaş akıyor yoksa zamanı hissetmiyor musun? Yavaş akıyor. Ama bu güzel bir haber. Çünkü oturup çevrenizi izlemeye, incelemeye veya kendinizi dinlemeye olanak sağlıyor. Sörf çekimi sırasında kullandığın Panerai’nin Submersible model saatleri balıklama dalmadığın sürece suya dayanıklı. Nasıl bir duyguydu sörf sırasında saat kullanmak? Açıkçası sörf yaparken benim için iki kriter var. İlki şu: Saati bilmek isterim. Çünkü gün içinde yapmam gereken birçok şey var. Eğer kolumda saat olmazsa çok rahat üç saatimi suda geçirebilirim. O yüzden saat olmazsa olmazım. İkinci kriter, aktif spor yaptığım için hafif saat kullanmak benim için önemli. Her iki açıdan da beni son derece memnun etti açıkçası.

July 2023 | Vol 10 TR below EMRE ÖZÜCOŞKUN BE ORIGINAL by PANERAI - VI words Alp Tekin photos OB He embraces Japandi; Japanese and Scandinavian style simplicity. Travels without a design theme do not float his boat. Watches, on the other side, are an integral part of his personal style. He admits his amazement for the times when he did not use to wear watches. Meet the most charismatic guest of the Be Original by Panerai series: Emre Özücoşkun, co-founder of cisimdesign, an Istanbul-based architectural office. Which important elements do you look to most in architectural design? Using natural materials, color/material/form/function harmony and avoiding unnecessary ornaments... All of these are the elements that we discussed day and night while establishing Cisimdesign with my partner Erdem. To this day after 13 years, we still try our hardest to make sure we do not compromise what we have started with. You and your partner Erdem Isler are also very close friends. Is it difficult or easy to work out partnership and friendship together? How did your story begin? We’ve known each other since the university times. Yet, there were many friends whom we had closer bonds with! It was not until we took a step into this sector that we actually have started bonding. At one point we found ourselves making partnership plans. Like our design approach, our partnership and friendship style sits on a sweet line of balance. We often get together in our social lives as well, and we occasionally go on vacations. A smooth balance of friendship and partnership, I guess such relationship falls into the minority category. How would you define your design approach? Looking at the common theme of our projects, one can easily spot the simplicity of Japanese and Scandinavian. If I had to give a name, I would say “Japandi”. Where and what do you imagine yourself doing ten years from now? I dream of enhancing cisimdesign’s existence in Europe by increasing the number of projects. I would love to have a foot in Europe while maintaining our Istanbul-based presence. Building my own house on the west coast of the Aegean is also among my dreams. DEXAMENES AND PERIANTH ARE MY FAVORITE HOTELS Can you list the highlights of your personal lifestyle? From fashion to architecture, from art to travel, I have a style that is intertwined with the design. As a touring car geek, BMW’s newest touring model is my favorite. Visvim, which interprets the Japanese authentic attitude in a modern way, is my favorite clothing brand. And the Swiss modular furniture brand USM is the masterpiece of my home. Are the Aegean and Mediterranean your favorite getaway destinations? Bodrum is an inseparable part of mine since my childhood. Recently I have been going to Folegandros, a small Greek island. Unlike Bodrum, it is a calm, quiet island. Which made me realize that I also seek for a balance for my summer vacations. Is design a factor that guides you when deciding on a trip? I can easily say none of my trips lack the factor of design theme! Since I am not a fan of discovering new cities, I usually shuttle back and forth between 7-8 places. It tempts me to feel local, to get lost in the cities I know. The same applies to my hotel choices. Which hotels stroke you with their designs? Dexamenes in the Peloponnese and Perianth in Athens. I LOVE DIVER’S WATCHES What are the two tips of your time-spending spectrum? Apart from times I spend at cisimdesign, I dive into the magazines that I’ve been subscribed to for years. I have an obsession which I have to make sure I read every single line in that magazine. For the last couple years, I’ve been avoiding unnecessary socialization. Can you fit your day in 24 hours? Or are you one of those people who cannot get enough of it? I have a built-in biological alarm! No matter what time I go to bed, I start the day very early. Not sure if it is healthy or not, but that way I can get the most of it. So, I’m really fine by 24-hours. How is your relationship with your watch? I am in love with my watches! It actually started a few years ago. I now find it really hard to believe I did not use to wear watches back then. I love diver watches, although I’m not the perfect target customer. My Panerai Submersible is the one I Iove the most. Japon ve İskandinav stili yalınlığı, yani “Japandi”yi seviyor. İçinde tasarım teması olmayan seyahatlerin ona göre olmadığını söylüyor. Kişisel stilinin ayrılmaz bir parçası ise saatler. Saat kullanmadığı dönemlere bakıp şaşırdığını itiraf ediyor. Be Original by Panerai serisinin en karizmatik konuğuyla tanışın: İstanbul merkezli mimarlık ofisi cisimdesign’ın kurucu ortağı Emre Özücoşkun. Mimari tasarımda en çok önem verdiğin unsurlar genelde ne oluyor? Doğal malzemeler kullanmak, renk/malzeme/form/fonksiyon uyumu ve gereksiz süsten uzak durmak... Tüm bunlar, ortağım Erdem’le beraber Cisimdesign’ı kurarken uzun uzun konuştuğumuz ve geride bıraktığımız 13 sene boyunca taviz vermeden uygulamaya gayret ettiğimiz unsurlar. Ortağın Erdem İşler’le aynı zamanda çok yakın iki dostsunuz. Ortaklık ve dostluğu bir arada yürütmek zor mu kolay mı? Hikâyeniz nasıl başladı? Biz üniversiteden tanışıyoruz, ama okuldayken birbirimizden çok daha yakın arkadaşlarımız vardı! Esas yakın dostluğumuz sektöre adım atmamızla oluştu. Bir noktada kendimizi ortaklık planları yaparken bulduk. Tasarım anlayışımız gibi ortaklık ve dostluk şeklimiz de tatlı bir denge üzerinde oturuyor. O uyuma önem veriyoruz. Sosyal hayatlarımızda da sık sık bir araya geliyoruz, tatillere gidiyoruz. Sanırım dostluk ve ortaklığı kolay yürüten azınlıktanız. Tasarım anlayışını nasıl özetlersin? Projelerimizin ortak çizgisine bakınca Japon ve İskandinav yalınlığını görmek zor değil. İlla bir isim vermek gerekirse, “Japandi” diyebilirim. On yıl sonra kendini, nerede, ne yaparken hayal ediyorsun? Cisimdesign olarak özellikle Avrupa’da yaptığımız projelerin çoğalmasını hayal ediyorum. İstanbul merkezli olmaya devam edip bir ayağımızın da Avrupa’da olması fena olmaz. Ege’nin batı kıyısında kendi evimi inşa etmek de hayallerim arasında. FAVORİ OTELLERİM DEXAMENES VE PERIANTH Kişisel yaşam stilinde öne çıkanları sıralayabilir misin? Modadan mimarlığa, sanattan seyahate tasarımla iç içe bir stilim var. Touring araba merakım nedeniyle BMW’nin yeni touring modeli favorim. Japon otantik tavrını modern bir şekilde yorumlayan Visvim ise favori giyim markam. İsviçreli modüler mobilya markası USM de evimin ‘masterpiece’i. Ege ve Akdeniz’de tatil için sevdiğin destinasyonlar? Çocukluğumdan beri Bodrum vazgeçilmezim. Son dönemde ufak bir Yunan adası olan Folegandros’a gidiyorum. Bodrum’un aksine sakin, sessiz bir ada. Yaz tatilinde de bir denge gözettiğimi farkettim. Bir seyahate karar verirken tasarım seni yönlendiren bir unsur mu? İçinde tasarım teması olmayan seyahatim yok diyebilirim! Yeni şehirler keşfetme sevdalısı olmadığım için hemen hemen tüm seyahatlerim 7-8 şehir arasında geçiyor. Lokal hissetmek, bildiğim şehirler içinde kaybolmak beni cezbediyor. Otel seçimlerime de benzer şekilde yaklaşıyorum. Favori tasarım otellerin hangileri? Peloponnese’de Dexamenes ve Atina’da Perianth. DALIŞ SAATLERİNİ SEVİYORUM Vaktini en çok neye harcarsın ve en çok neye harcamazsın? Cisimdesign dışındaki vaktimi yıllardır abonesi olduğum dergilere ayırırım. Tek bir satır bırakmadan okuyup tamamlamak gibi bir saplantım var. Son yıllarda gereksiz sosyalleşmeden kaçınıyorum. Zaman sana yetiyor mu? Yoksa “Bir gün 24 saat değil, 30 saat olmalı” diyenlerden misin? Doğal bir alarm sahibiyim! Kaçta yatarsam yatayım güne çok erken başlıyorum. Az uyku sağlıklı mı bilmiyorum, ama günü dolu dolu yaşadığım kesin. Kısacası, 24 saat bana yetiyor. Saatinle ilişkin nasıl? Nasıl saatler kullanmayı tercih edersin? Saatlerimin üzerine titrerim! Saatlerle ilişkim aslında birkaç yıl önce başladı. Şimdi saat takmadığım dönemlere bakıp şaşırıyorum. Çok maceracı bir yapım olmamasına rağmen dalış saatlerini seviyorum. Panerai Submersible vazgeçilmez saatim. for more Print VOL - X AEGEAN & MEDITERRANEAN EDITION 2023 Out of Stock Add to Cart

August 2022 | People | Vol VII CLICK FOR TR TANER CEYLAN's DREAMS of OLYMPOS Words + Photos Onur Baştürk Taner started to tell excitedly that he had a strange dream a few days ago: “We were in a crowded place. It was dark. Everyone was partying. I was trying to show Alp (İşmen) the Ursa Minor in the sky. But the sky was cloudy. Then the clouds began to clear. You know, satellite images, that show the night state of the world. Just like that, the continent of another planet appeared in the sky. I started calling out everyone. "Look up, look up…" Everyone raised their heads. It was a very strange feeling. We were looking at a brand-new continent on another planet, somewhere other than Earth. I said, "Alp are you here? Touch me." I said, "Kiss me". We hugged each other. Because nobody knew what would happen next. We stayed just like that. At that moment, I woke up. That's how I feel in this house right now. A new discovery, a new life. Something new has begun”. Taner told his dream with such emotion that I was lost in similar dreams in daylight, looking at the Tahtalı (or Olympos, its known name) Mountain standing in front of me in all its glory. A new continent, a new dream, and a new life. Even the dreams on Olympos have quantum leaps, reminiscent of shamanic gates to other dimensions. Just like Taner's house in Olympos... HE REALIZES HE'S VISITED THESE PLACES IN HIS DREAMS The beginning of the story of this house in Olympos, which took six years to build, is also connected with a dream. In the dream he had years ago, Taner descends into a valley from the sky gliding. He sees a lush forest emanating wide under his feet and starts walking. Never forgetting this impressive dream, Taner meets a German woman in Olympos one summer day. She has spent her youth voluntarily building primary schools in Anatolian villages, has gone on mystical tours with Bedouins in the Sahara Desert, and eventually has gone on to live with the name, Zamyat, given to her by a Sufi grandfather. In a short span of time, he befriends Zamyat and one day goes for a walk in the forest with her. Zamyat takes him to an unknown forest road of Çıralı. When the walk begins, Taner encounters valleys and steep cliffs that he has never seen before. He soon realizes; he is passing through the places in his dreams that he cannot forget! At the end of the walk, Zamyat points to the small, newly built white house at the edge of the valley. They come home and knock on the door. As soon as he enters, Taner is infatuated with the house and wants to buy it. The owner of the house, Ali Dede, tells that he had this house built for his son and that his son will come and live in this house with his bride. Taner, with a momentary decision, says to Ali Dede, "Call me if you change your mind," and leaves his number. Two weeks later, while in New York, Taner's phone rings. The caller is Ali Dede's son. He has good news. Taner first rents the house, and months later, he buys this house along with the land including 300 olive trees, which he sees in his dreams, overlooking Mount Olympos. MY CITY ADDICTION IS OVER Taner has spent the last year entirely at the Olympos house. “It was very romantic in the winter,” he says, “It has rained so much… When it rains, this place becomes so fantastic. From this valley you see, clouds begin to flow backwards and forwards”. Taner's house in Olympos consists of three parts. The main house, workshop, and warehouse. Taner's workshop is right across the main house. Taner is completing the works of his new exhibition to be opened in the autumn in this workshop: “When I started working, this place got even better. I saw that my city addiction was completely over. Also, I am more social here than in Istanbul. I used to spend 8-9 months in the workshop in Istanbul and work and sleep there. Here, on the other hand, there are new friends, pards, trips to Beycik, dinners, parties… I hadn't been to the theater for 20 years. I went to the theater in Antalya. As I also told Alp, I was not such a social person. That is, another life has begun”. I CAN'T CLEAN THE HEATING STOVE, THE AIR CONDITIONER IS NOT FOR ME Taner's original idea was to fix the white house Ali Dede had built for his son and live in it. He has visited Serpil Bayar Arıcı, the architect of the Olympos house, with this idea. “I wanted to enlarge the windows, let the room get light, and make my paintings in there. At first, this was the idea. Mrs. Bayar Arıcı said "ok", "but first let's take a look at the deed". When we looked at the deed, we saw that the road passes through the house! The former landlord didn't even go to the directorate of land registry, as he thought he would be living here anyway. Mrs. Bayar Arıcı said, 'You are a foreigner, this will be a problem for you in the future, let's do everything according to the rules'... She suggested to demolish the old house and build a new one. But primarily, she stipulated the construction of a solid retaining wall. Because the slope of the land was too much." By this way, the construction of the new house has begun, and the rough construction has taken about four years. “I was in Istanbul; I could visit from time to time. For this reason, the bathroom was dismantled and rebuilt four times. My fault!" Olympos House has heated floors. It was again Taner's choice. “I can't clean the heating stove. Air conditioning is not for me at all. I explored, and the best solution was a heat pump. It is also very economical. Something like a refrigerator. Well, the wires behind the refrigerator get hot, imagine those wires running under the house. When it gets cold, this time it gives it outside. You can also transfer that cold to air conditioners in the summer”. In the summer, when the hotels in Olympos were actively used, there has been power outage sometimes. Therefore, Taner has the idea of generating electricity from solar panels. He says, "At least I can get my lights on, have the TV turned on, that's enough for me." He tells of that he will implement solar panels in the future. THE FEELING OF OWNERSHIP IS IMPORTANT TO ME One of the remarkable elements of the house is the stones. “We came across a very good stonemason,” says Taner. “He used Limra stone and laid them all one by one. I let the stonemason well alone in that regard. At the last minute, I also wanted the building where the workshop is located. That part was actually an empty terrace. The stonemason said, "We can't use stone here, it won't lift." But he said he would find a very good material. Cast concrete made with Alaçatı decor. The stonemason laid it in such a way that it really became like Alaçatı stone. Moreover, it is light”. When he surrounded the whole land with a wall, the villagers have reacted, saying "Keep it open, why are you closing everyplace?" . “The sense of ownership is very important to me,” says Taner. “I'm a Taurus, that's why, I guess. My house in Istanbul was also covered with walls. The villagers are not used to this here. But now they are used to it, everyone started building walls.” I WANTED EVERYTHING TO BE CRAMMED TOGETHER The two bedrooms of Olympos House look very stylish with vintage chandeliers. All the walls of the house are like an art gallery. A painting, object, or sculpture is springing forth from everywhere. Taner is happy with this sweet chaotic ambiance of the house. Because the house he lived in Istanbul was the opposite of this; “I lived in a house like a cockpit for 15 years in Istanbul. It was my Gallerist period. Everything was very sterile, very white. It was like the inside of Galerist. There was no furniture. A stewardess friend of mine said, 'You literally live in the cockpit, so I don't feel as a stranger when I come here'! As I'm a Taurus, I got tired of that simplicity. Therefore, I wanted everything to be crammed in this house, artifacts to be hung everywhere and the house filled with objects.” AT FIRST, THAT RESPONSIBILITY WAS TERRIFYING As I wander through the olive trees and descend into the lower parts of the Olympos House lands, I realize that this place is really huge! "Wasn't the responsibility of the whole estate intimidating at first?" I ask Taner. He responds, “Yes, at first the responsibility was terrifying. I was dumping everything on my assistant. He was coming and doing the stuff. I thought about what it would be like when he left, but it's ok now. Constructors are now like my brothers. My ironmonger or my carpenter comes. We transformed every work into pleasant and enjoyable. Watering a garden is the most fabulous thing of the day right now. The house began to create itself. Like a living organism”. The cypress trees planted around the land inevitably remind me of Tuscany. I tell Taner this feeling, and he confirms me; “I went to Italy during the construction of the house. Indeed, the villages of Italy are fantastic. The cypress trees are enormous, like sculptures. During that trip, I said that the cypresses must be on my land. I wanted to combine the texture of Italy with Antalya. With plenty of palm and date trees and cypresses. Think of the palms and dates growing in five years, this place will be different. A little more patience.” for more... Print VOL - VII SUMMER 2022 Out of Stock View Details

January 2025 | VOL 14 TR BELOW ALEXANDER’S DESIGN ODYSSEY words Onur Baştürk photos Pempki Alexander Diaz Andersson, the creative mind behind the emerging design studio ATRA, leads a life rich in cultural experiences. He grew up in Sweden, studied in Spain, and then took an adventurous leap to Mexico's Yucatan Peninsula to dive into furniture design. Andersson shares that each of these cultures has left a unique mark on him. His Scandinavian roots gave his early designs a minimalist touch, while Mexico opened his eyes to more fluid, dreamlike shapes. And now? He calls Mexico City home, where he embraces a much broader view of design. You grew up in Sweden, studied in Spain, and now call Mexico City home. Can you share a bit about how it all began and how your journey has evolved? After my time in Madrid, I made my way to Mérida, Yucatán, to really dive into traditional craftsmanship, focusing on woodworking and upholstery. We even developed an exchange program, bringing Swedish master upholsterers to share their techniques with our artisans. After about four years of research, we defined our design language and launched the ATRA chair collection, which marked our beginning. Over the next 15 years, both the brand and our manufacturing techniques evolved. We expanded from wood and upholstery to stone, metal, and lighting—creating more sculptural pieces along the way. How has this blend of cultures shaped your work? My work is deeply nostalgic, reflecting memories and moments in life. Growing up in Scandinavia gave my early designs a structured, minimalist vibe, while Mexico has encouraged me to explore more fluid, dreamlike forms. My designs aim to evoke a sense of place - a place that doesn't yet exist, but is in harmony with its surroundings. What drew you to live in Mexico City? I lived in Mérida for many years and moving to Mexico City felt like a natural next step. Mexico, along with Sweden, is a huge part of my heritage, and I am proud of both. Mexico is surreal - rich in culture, color and diversity. It's impossible not to be drawn in, and once you're here, it's even harder to leave. What was your dream when you founded ATRA, and have you now realized that dream? When I founded ATRA, I didn’t have a specific dream—it was more about finding something stimulating to do in Mérida. For context, Mérida is a beautiful town, but it lacked the cultural stimulation I was accustomed to in Europe. Over the years, my dream has evolved into something bigger; it’s less about furniture and more about crafting a conscious lifestyle philosophy that blends multiple disciplines. MY WORK IS DEEPLY NOSTALGIC, REFLECTING MEMORIES AND MOMENTS IN LIFE How would you describe ATRA’s design approach? We’re very context-driven at ATRA. Whether it's architecture, furniture or interiors, we are guided by the situation, location and space requirements. Each project is different. Some are more client-focused, while others are purely conceptual and allow us to express our design philosophy without constraints. ATRA’s furniture features sculptural and futuristic forms. What inspires your designs? As time goes on, the concepts behind each collection evolve. The common thread that ties everything together is our commitment to quality and craftsmanship. Conceptually, we’re inspired by utopian ideas of the future. Our goal is to create timeless objects, both in quality and vision. We’ve even imagined a universe—Earth 2100—where our designs exist, and within that world, we tell stories like “future relics,” envisioning how our pieces will be passed down through generations. Functional furniture or collectible design? Which resonates more with you? I’d say we do both. Some of our pieces aren’t necessarily practical for mobility, but they’re never uncomfortable. I believe design and art are distinct categories. Art doesn’t need to fulfill a functional purpose; it exists for different reasons. Design, however, is something you physically interact with—it’s meant to be lived with. What’s the most important thing you’ve ever designed? For me, it’s the ATRA chair. It was the catalyst for our firm’s success over a decade ago. The other significant piece is the Beluga collection, which marked a shift in our design language—allowing for more free-form, imaginative thinking. I’D LIKE TO SEE A FUTURE WHERE ARCHITECTURE HAS A MORE SYMBIOTIC RELATIONSHIP WITH NATURE You’ve worked on architectural projects like Villa Contenta in Malibu and Vigna Olivetti in Italy. Which ones excite you the most and why? Each project has its own unique context and challenges. Villa Contenta is exciting because of its scale and level of detail. But the project I'm most excited about right now is a city we're designing on the Pacific coast of Mexico. We've spent the last two years researching how to make the architecture "disappear" into the landscape and blend seamlessly with nature in a discreet, respectful way. What do you envision for the future of architecture? I’d like to see a future where architecture has a more symbiotic relationship with nature. There’s a concept called “productive architecture,” which suggests that buildings should not only provide shelter but also contribute positively to their ecosystems. Building is carbon-intensive, but if we integrate technologies that enhance and protect nature while improving people’s lives, the social potential is enormous. I also think we’ll see more mobile, off-grid homes that can be built without relying on existing infrastructure. WE LIVE IN MEXICO CITY BUT WE ALSO SPEND TIME IN TOPANGA, A TOWN IN THE MALIBU MOUNTAINS What’s your lifestyle like? Do you find more inspired in the city or nature? We live in the lively hustle of Mexico City, but we also enjoy spending time in Topanga, a charming town in the Malibu mountains. It's the best of both worlds. Nature inspires me so much; it’s the ultimate design, perfect in every way. I believe we need both solitude and the company of friends to thrive. Without the input of your community, combined with your own experiences, there wouldn't be much to ponder in solitude. What are your dreams for 2025? In 2025, we're looking forward to launching in Europe and becoming more established in that market. My dream is to continue to push our design philosophy and explore new ways to express it as we grow. Son dönemin yükselen tasarımcılarından ATRA’nın kurucusu Alexander Diaz Andersson’ın hayatı için tam bir kültür karışımı diyebiliriz. İsveç’te büyüyen, İspanya’da okuyan ve daha sonra Meksika’nın Yucatan yarımadasına taşınıp orada mobilya denemelerine başlayan Andersson, her kültürün kendisini farklı şekillerde etkilediğini söylüyor. İskandinavya'da yaşamak minimalist estetiğe sahip ilk tasarımlarında etkin olmuş. Meksika ise daha akışkan, rüya gibi formları keşfetmesini sağlamış. Peki ya şimdi? Andersson halen Mexico City’de yaşıyor ve artık tasarıma çok daha geniş bir perspektiften bakıyor. İsveç'te büyüdünüz, İspanya'da okudunuz ve şimdi Mexico City'de yaşıyor ve çalışıyorsunuz. Bize her şeyin nasıl başladığını anlatabilir misiniz? Madrid'den sonra Mérida, Yucatán'a taşındım ve ahşap işçiliğiyle döşemecilik başta olmak üzere geleneksel zanaatın derinliklerine daldım. Hatta bir değişim programı geliştirerek İsveçli usta döşemecileri zanaatkârlarımızla tekniklerini paylaşmaları için getirdim. Yaklaşık dört yıllık bir araştırmanın ardından tasarım dilimizi belirledik ve başlangıcımız olan ATRA sandalye koleksiyonunu piyasaya sürdük. Sonraki 15 yıl boyunca hem markamız hem de üretim tekniklerimiz gelişti. Ahşap ve döşemeden taş, metal ve aydınlatmaya kadar genişledik. Bu süreçte daha heykelsi parçalar yarattık. Bu kültür karışımı çalışmalarınızı nasıl etkiledi? Çalışmalarım son derece nostaljik, hayattaki anıları ve anları yansıtıyor. İskandinavya'da yaşamak daha yapılandırılmış, minimalist estetiğe sahip ilk tasarımlarımı etkiledi. Öte yandan Meksika daha akışkan, rüya gibi formları keşfetmemi sağladı. Tasarımlarım henüz var olmayan, ama çevresiyle uyum içindeki bir yer duygusunu uyandırmayı amaçlıyor. Neden Mexico City'de yaşamaya karar verdiniz? Mexico City'de sizi çeken şey neydi? Uzun yıllar Mérida'da yaşadım ve Mexico City'ye taşınmak bir sonraki doğal adım gibi geldi. Meksika, İsveç ile birlikte mirasımın büyük bir bölümünü oluşturuyor ve her ikisiyle de gurur duyuyorum. Meksika kültür, renk ve çeşitlilik açısından gerçeküstü zenginlikte. İçine çekilmemek imkansız ve bir kez buraya geldiğinizde ayrılmak çok zor. ATRA'yı kurarken hayaliniz neydi ve şimdi bu hayali gerçekleştirdiniz mi? ATRA'yı kurduğumda belirli bir hayalim yoktu. Daha çok Mérida'da yapacak bir şeyler arıyordum. Bağlam açısından Mérida güzel bir şehir, ancak Avrupa'da alışkın olduğum kültürel teşvikten yoksundu. Zamanla hayalim şekillendi ve mobilyadan ziyade birden fazla disiplini bir araya getiren bilinçli bir yaşam tarzı felsefesi oluşturmaya yöneldim. ATRA'nın tasarım yaklaşımını nasıl özetlersiniz? ATRA'da çok bağlam odaklı çalışıyoruz. İster mimari ister mobilya ister iç mekan olsun; durumun, konumun ve alan gereksinimlerinin bize rehberlik etmesine izin veriyoruz. Her proje farklıdır. Bazıları daha müşteri odaklıyken diğerleri tamamen kavramsaldır ve tasarım felsefemizi kısıtlama olmaksızın ifade etmemize izin verir. ATRA'nın birçok yönü var. Söz konusu mobilya olduğunda heykelsi ve fütüristik formlar öne çıkıyor. Tasarımlarınıza neler ilham veriyor? Zaman geçtikçe her koleksiyonun arkasındaki konseptler gelişiyor. Her şeyi birbirine bağlayan ortak nokta ise kalite ve işçiliğe olan bağlılığımız. Kavramsal olarak, geleceğin ütopik fikirlerinden ilham alıyoruz. Amacımız hem kalite hem de vizyon açısından zamansız nesneler yaratmak. Hatta tasarımlarımızın var olduğu bir evren -Dünya 2100- hayal ettik ve bu dünyada, parçalarımızın nesiller boyunca nasıl aktarılacağını öngörerek “gelecekteki emanetler” gibi hikâyeler anlatıyoruz. İşlevsel mobilya mı yoksa koleksiyonluk tasarım mı? Hangisi sizde daha çok etki bırakıyor? İkisini de yaptığımızı söyleyebilirim. Bazı parçalarımız hareketlilik için pratik olmayabilir ama asla rahatsız edici değiller. Tasarım ve sanatın farklı kategoriler olduğuna inanıyorum. Sanatın işlevsel bir amacı olması gerekmiyor, farklı nedenlerle varoluyor. Tasarım ise fiziksel olarak etkileşime girdiğiniz bir şey. Onunla yaşanması gerekiyor. Malibu'daki Villa Contenta ve İtalya'daki Vigna Olivetti gibi mimari projeleriniz var. Sizi en çok heyecanlandıran projeler hangileri? Her projenin kendine özgü bir bağlamı ve zorluğu var. Villa Contenta, ölçeği ve içerdiği detay seviyesi nedeniyle heyecan verici. Ancak şu anda beni en çok heyecanlandıran proje Meksika'nın Pasifik kıyısında tasarladığımız bir kasaba. Son iki yılımızı mimarinin peyzaj içinde nasıl kaybolacağını, doğayla sorunsuz ve saygılı bir şekilde nasıl harmanlanacağını araştırarak geçirdik. Sizce geleceğin mimarisi neye benzeyecek? Hangi unsurlar daha belirgin olacak? Mimarinin doğa ile daha simbiyotik bir ilişki içinde olduğu bir gelecek görmek istiyorum. “Üretken mimari” adı verilen bir kavram var. Bu kavrama göre binalar sadece barınak sağlamakla kalmamalı, aynı zamanda bulundukları ekosisteme de olumlu katkıda bulunmalı. Bina inşa etmek karbon yoğun bir iştir, ancak insanların yaşamlarını iyileştirirken doğayı geliştiren ve koruyan teknolojileri entegre edersek sosyal potansiyel muazzamdır. Ayrıca, mevcut altyapıya dayanmadan inşa edilebilecek daha fazla mobil, şebekeden bağımsız ev göreceğimizi düşünüyorum. Şimdiye kadar tasarladığınız en önemli şey neydi? Benim için ATRA koltuğu. On yılı aşkın bir süre önce firmamızın başarısı için katalizör oldu. Diğer önemli parça ise tasarım dilimizde bir değişime işaret eden Beluga koleksiyonu. Daha serbest biçimli, yaratıcı düşünceye izin veren bir koleksiyon. Yaşam tarzınız nasıl? Şehirden mi yoksa doğadan mı daha çok ilham alıyorsunuz? Hareketli bir şehir ortamı olan Mexico City'de yaşıyoruz, ama aynı zamanda Malibu dağlarında bir kasaba olan Topanga'da da zaman geçiriyoruz. Her iki dünyanın da en iyisi. Doğadan çok ilham alıyorum. Her seviyede mükemmel olan nihai bir tasarım. Yalnızlık ve arkadaşlarla ilgili olarak, işlev görmek için her ikisine de ihtiyacımız olduğunu düşünüyorum. 2025'e yönelik projeleriniz ve hayalleriniz nelerdir? 2025'te Avrupa'da lansman yapmayı ve bu pazarda kendimizi daha fazla kanıtlamayı dört gözle bekliyoruz. Hayalim, tasarım felsefemizi ileriye taşımaya devam etmek ve büyüdükçe bunu ifade etmenin yeni yollarını keşfetmek. for more Print VOL XIV - FALL & WINTER 2024-25 18,00€ Price Add to Cart

April 2022 | People TR BELOW a FULLY GREEN MEDIA PLATFORM words Onur Baştürk Imagine a media platform where the sole focus is on green projects that inspire the entire planet. They capture and showcase these projects, regardless of where they are in the world, introducing both the projects and their creators to a global audience. Their mission? To highlight people and organizations making an effort to tackle environmental issues, no matter how small, and to spark a positive movement. Sounds like a dream media platform? Well, it already exists! Meet Going Green Media, a UK-based initiative. Founded in 2019 by Ben, an architecture graduate, Going Green Media has documented sustainable innovations and projects in countries like Spain, Singapore, Indonesia, the UK, and Denmark. Here, Ben and Ciara—who later joined the team—share the story of Going Green Media. GOING GREEN: A SOURCE OF ECO-POSITIVITY When did the idea for Going Green Media first come to life? BEN: It all started as a domino effect for us. I studied architecture and went vegan in 2019. Ciara had gone vegan much earlier and grew up surrounded by nature in Florida. Naturally, we both became aware of the harmful impact of animal agriculture on climate change. CIARA: When Ben started Going Green in 2019, the initial focus was solely on sustainable architecture. When I joined the team in 2020, we realized there was immense potential to cover many facets and opportunities within sustainability. Ben: We wanted to be a genuinely positive voice. Instead of fixating on the world's grim trajectory, we aimed to highlight the fact that there are people around the world—whether on a global scale or in their own small ways—making a difference. That’s why our goals continue to evolve. We want Going Green to be a source of eco-positivity. HELPING THE PLANET GOES BEYOND SIMPLE SOLUTIONS Among all the projects you’ve documented so far, which one has impressed you the most? It’s impossible to pick a single favorite. Our mission is to explore sustainable ideas! Some of the projects we visit are super high-tech and developed by highly skilled engineers, doctors, and scientists. Others are grassroots initiatives led by ordinary people whose passion turned into transformative projects. What moves us most is the dedication and passion of the people we meet. What’s your workflow like? Do you evaluate requests you receive, or do you seek out green projects yourselves? We’re both incredibly committed and tenacious workers! At the heart of what we do is thoroughly researching every brand or project we collaborate with. This helps us stay true to our values in everything we produce. We never want to come across as influencers who promote products or campaigns purely for payment. Before filming a green project, we question everything—from their ethical practices to their track record. Sustainability has become such a buzzword in recent years that some brands use it to appear eco-friendly. What’s your take on that? The growing popularity of sustainable products and buzzwords has its pros and cons. There will always be profit-driven companies looking to exploit this trend. Brands that label themselves as eco-friendly without making meaningful changes to their production processes or environmental impact are the worst offenders. We often get approached by companies wanting us to promote their “sustainable” or “biodegradable” products. But a quick glance at their websites and social channels is often enough to reveal whether they’re genuinely planet-friendly or not. Helping the planet isn’t just about creating plastic-free or plant-based products. It’s also about how a company treats its employees and values the people providing raw materials for their products. We consider all of these factors. If a company has a “B-Corp” certification, it definitely increases our willingness to work with them. Is it challenging to travel to other countries to document projects? How do you fund these trips? We’re self-made and didn’t rely on financial support from our families. When we decided to launch Going Green, we kept working full-time jobs. We would take paid leave or use our free days for Going Green shoots. Most of our travel is still funded through ad revenue and sponsorships from charitable organizations. TAMAMEN YEŞİL bir MEDYA Şöyle bir medya düşünün: Odaklarında sadece tüm gezegene ilham veren yeşil projeler var. Onları çekip yayınlıyorlar. Dünyanın neresinde olursa olsun farketmiyor, projenizi ve sizi tüm dünyaya tanıtıyorlar. Amaçları şu: Çevre sorunları konusunda hiçbir şey yapmamak yerine bir şey yapmaya çalışan insanları, kurumları ön plana çıkartmak ve pozitif bir hareket yaratmak…Böyle bir medya olabilir mi? Oldu bile! İngiltere çıkışlı Going Green Media. Mimarlık eğitimi almış Ben’in 2019'da kurduğu dijital platform Going Green Media şimdiye kadar İspanya, Singapur, Endonezya, İngiltere ve Danimarka gibi ülkelerdeki sürdürülebilir yenilikleri ve projeleri çekip belgeledi. Going Green Media’nın hikâyesini kurucusu Ben ve ekibe sonradan dahil olan Ciara beraber anlatıyor. GOING GREEN BİR EKO-POZİTİFLİK KAYNAĞI Going Green Media fikri ilk ne zaman ortaya çıktı? BEN: Tüm olanlar bizim için gerçekten domino etkisiydi. Ben mimarlık okudum ve 2019'da vegan oldum. Ciara ise çok daha önce vegan olmuş ve Florida'da doğayla çevrili bir yerde büyümüş. Dolayısıyla kendiliğinden hayvansal tarımın iklim değişikliği üzerindeki zararlı etkilerini öğrenmeye yönelmiştik. CIARA: Ben 2019'da Going Green'i başlatırken kanalın başlangıçta sadece sürdürülebilir mimariye odaklanmasını istedi. 2020'de benim ekibe katılmamla birlikte sürdürülebilirlik alanında birçok yönü ve fırsatı kapsamak için çok potansiyel olduğunu fark ettik. BEN: Gerçekten olumlu bir ses olmak istedik. Dünyanın kasvetli gidişatına odaklanmak yerine küresel olarak ya da sadece kendi içlerinde bir fark yaratmak için ellerinden gelenin en iyisini yapan insanlar olduğu gerçeğini vurgulamak istedik. Bu nedenle hedeflerimiz gelişmeye ve değişmeye devam ediyor. Going Green'i bir eko-pozitiflik kaynağı yapmak istiyoruz. Ana akım medyanın aksine ilham veren, çözüm üreten proje ve insanlara odaklanıyorsunuz. Çözüm üretenler sizce yeterli mi? Dünya bu inanılmaz yolculukta gerçekten daha yolun başında. Gidecek uzun bir yol var! Tanıştığımız birçok insan ve çektiğimiz yeşil projeler, çevre dostu bir geleceğin öncüleri. GEZEGENE YARDIM ETMEK BUNLARLA SINIRLI DEĞİL Çektikleriniz arasında şu ana kadar sizi en çok etkileyen kimin projesi oldu? Tek bir favori seçemeyiz. Çünkü amacımız sürdürülebilir fikirleri ele almak! Ziyaret ettiğimiz projelerden bazıları süper yüksek teknolojili ve son derece nitelikli mühendisler, doktorlar ve bilim insanları tarafından geliştirilmiş. Diğerleri ise sıradan insanların tutkulu projelere dönüşen işleri. Bizim için etkileyici olan tanıştığımız insanların tutkusu ve özverisi. Nasıl bir çalışma süreciniz var? Size gelen talepleri mi değerlendiriyorsunuz yoksa siz mi yeşil projeleri bulup çekiyorsunuz? İkimiz de son derece özverili ve inatçı çalışkanlarız! Bu nedenle işimizin özü birlikte çalıştığımız her markayı ya da projeyi derinlemesine incelemek. Böylece yaptığımız her şeyde değerlerimize bağlı kalabiliyoruz. Bir ürünü ya da kampanyayı sadece ücret karşılığı tanıtan influencer’lar gibi olmak asla istemiyoruz. Bu nedenle yeşil bir projeyi çekmeden önce onların etik anlayışlarından geçmiş performanslarına kadar her şeyi sorguluyoruz. Sürdürülebilirlik son yıllarda o kadar çok kullanıldı ki, bazı markalar bu kavramı kullanarak kendilerini çevreci gösterebiliyor. Ne dersiniz? Sürdürülebilir ürünlerin ve moda sözcüklerin popülaritesindeki artışın pek çok artı ve eksisi var. Bundan yararlanmak isteyen kâra aç şirketler her zaman olacak. Ürünlerinin üretim süreci ve satışının çevreyi nasıl etkilediğine dair önemli bir değişiklik yapmadan çevre dostu olarak kendini etiketleyen markalar ise gerçekten en kötüsü! "Sürdürülebilir" ya da “çözünebilir” ürünlerini tanıtmamızı isteyen şirketler bize de sıkça yazıyor. Ama gezegene yardımcı olamayacaklarını anlamak için web siteleri ve sosyal kanallarına hızlıca bir göz atmak yeterli. Çünkü gezegene yardım etmek sadece bir ürünün plastik içermemesi ya da bitki bazlı olmasıyla sınırlı değil. Yanı sıra o şirketin çalışanlarına nasıl davrandığı, ürün için ham madde sağlayan kişilere ne kadar değer verdiği de önemli. Tüm bunlara bakıyoruz. Hatta bir şirket “B-Corp” sertifikasına sahipse onlarla çalışma isteğimiz daha da artıyor. İngiltere dışındaki ülkelere gidip proje çekmek zor olmuyor mu? Finansmanı nasıl sağlıyorsunuz? Ailelerimizden finansal destek almadan kendi kendimizi yetiştiriyoruz. İkimiz de hibeler, burslar, krediler arayarak ve çalışarak üniversiteye girdik. Tanışıp Going Green'i başlatmaya karar verdiğimizde ikimiz de tam zamanlı işlerimizde çalışmaya devam ettik. Ücretli izin alarak ya da boş günlerimizde Going Green için çekimler yaptık. Seyahatlerimizin çoğunu reklam gelirlerinden ve hayırsever kuruluşlardan gelen sponsorluklarla finanse etmeye devam ediyoruz.