Damon Young’ın Bahçede Felsefe kitabında okumuştum. Ünlü İngiliz yazar Jane Austen’ın Hampshire’daki bahçeli evi yazarlık kariyerinde çok önemli bir yere sahipmiş. Şöyle ki: Austen, o evden Somerset’teki Bath’te yeni bir eve taşınınca yazarlık hayatı on yıllık bir sekteye uğramış. 

​

Dile kolay, on yıl! 

​

Çünkü Austen çalışmak, ilham almak için bahçesine bağımlı hale gelmiş. 

​

Bağımlı olmanın ötesinde bahçesinin her şeyiyle ilgilenen bir profesyonel de olmuş kısa zamanda. 

​

Ne zaman ki o bahçeli evden termal sularıyla ünlü sıkıcı Bath’e taşınmış, Austen’ın tüm ilham perileri bir anda onu terketmiş! 

​

“Buranın manzarasını dahi sevmiyorum” diye satırlamış o zamanki mektuplarında kız kardeşine. 

​

Yeniden Hampshire’a döndüğünde ise eski yazarlık günlerine şahlanarak geri dönmüş ve peş peşe kitapları çıkmaya başlamış. 

​

Aynı bağımlılık ünlü felsefeci Nietzsche’de de varmış. Düşünmek için illa ki bir ağaç altına ihtiyacı olan Nietzche’nin sık sık iyi hava ve iyi doğası olan yer uğruna ev değiştirmiş. 

​

Şöyle de şahane bir lafı var onun: “Doğada bulunmayı bu kadar sevmemizin nedeni onun bizimle ilgili herhangi bir kanıya sahip olmamasıdır”. 

Şahane değil mi? 

​

Sizi olduğu gibi kabul eden tek bir yer var, o da doğa. İşte bu yüzden şimdi betonların arasındaki yaşantımızdan yeniden doğaya dönüyoruz. 

​

Biyofilik yaşam tarzı da bunun özeti. 

​

Kısaca bu kavram şunu söylüyor: İnsan benliğiyle yaşayan diğer sistemler arasında içgüdüsel bir bağ var. 

​

Tam da bu bağ nedeniyle evde bitki besliyoruz. Şahane bir parkın içindeyken kendimizi iyi hissediyoruz. Evcil hayvanlarımız, yani kedi ve köpeklerimiz geçmiş yıllara çok çok daha fazla. 

​

Çalıştığımız plazalar artık 90’lardaki gibi değil. Herkes direkt dışarıya açılan, doğaya uyumlu tasarımlar yapma peşinde.Binaların içine dikey bahçeler yapılıyor. Biyofilik tasarım denen bir şey var artık. O yüzden “Ben biyofiliğim” diyorum ve yaşadığımız her alanda daha çok bitkiye yer verebiliriz diye düşünüyorum. 

​

BİYOFİLİK YAŞAM TARZI İÇİN İKİ ÖNEMLİ DETAY

​

1. Dekorasyon ya da tasarıma göre bitki anlayışı değil; bitkiye göre dekorasyon ve tasarım yapılmalı. Çünkü ilkini tercih ettiğimizde aslında bitkiye biraz mobilya muamelesi yapıyoruz. Oysa o bir canlı. Tasarımı onu düşünerek hayal etmek daha doğru. 

​

2. Böyle düşündüğümüzde işler kolaylaşıyor aslında. Mesela evinizin sadece bir köşesini “biyofilik” hale getirebilirsiniz. Mesela en aydınlık olan bölümü. Emin olun daha mutlu olacaksınız o köşeyi varettiğiniz zaman. 

​

PEKİ BİTKİYE BAKMAK ZOR MUDUR

​

Diyeceksiniz ki, bu dediklerin şahane ama evde bitki yetiştirmek kolay değil, hatta eve aldığım tüm bitkiler bir süre sonra ölüyor.

​

Bitki yetiştirmeye dair duyduğum en büyük yakınma bu. Aslında bitkinin yaşaması için gereken şartlar az çok belli. İyi bir aydınlık…

​

Düzenli bir sulama ritmi… Arada verilmesi gereken vitaminler… Bence burada en çok karıştırılan şey, aydınlık mevzusu. Herkes bitkilerini pencerenin önüne, dolayısıyla kaloriferin dibine koyuyor. 

​

Sonra da bitkinin yaprakları aşırı kuru havadan sararmaya başlıyor. Sararınca da sulamaya abanılıyor. Sonra bitki sizlere ömür! İkisinin arasını bulmak gerekiyor. Her şeyin başı denge!