Oyunculuğu kadar bildik ünlülerden olmamasını da seviyorum. Çünkü onu kategorize edemiyorsun. Yaşam tarzı kendi istediği gibi: Özgür ve özgün. Dahası, bunun için çabalamıyor. Doğalı bu. Geldiği gibi yaşıyor. Bu yüzden setlere üç yıl ara verip yollara düşmesine, bol bol seyahat etmesine şaşırılmasına şaşırıyor. Cansu Dere’den bahsediyorum. O benim için her şeyden öte bir ‘seyahat insanı’. O yüzden yolda olmayı konuştuk. Her yönüyle. Çünkü çoktan yoldan çıkmıştık…

 

Yola çıkmak, yolda olmak… Sana neler hissettiriyor? 

 

Özgürlük ve yenilenme! Özellikle ilk kez gittiğim yerlerde her seferinde farklı bir hayata uyanıyormuşum gibi hissediyorum.  

 

Yolda neler öğrendin? Nelerden vazgeçtin? Hayatından neyi çıkardın ve neyi hayatına ekledin? 

 

Yolculuklarda tanıştığım insanların hayatlarına şahitlik ettikçe hoşgörüyü ve hayatın çeşitliliğini daha çok farkettim. Beni üzmüş olan şeylerden vazgeçtiğimi gördüm. Hayatımdan gereksiz yükleri çıkarttım ve farklı bakış açıları ekledim. 

En güzel kısmı da şu: Yeni mutluluklar ve mutlu edecek sebepler ekledim.

 

Gezen tozanı seven/anlayan bir kültürden gelmiyoruz. Hayata “Çalışmak, mal mülk edinmek ve emeklilik” üçgeninde bakan bir kültürün çocuklarıyız. Hepimiz az çok böyle yargılarla yetiştik. Ama son dönemde bakış açıları değişmeye başladı. Hatta buna instagramın da katkısı oldu sanki. Ne dersin? 

 

Neye yatırım yapmak istediği insanın kendi tercihi. Ben kendime yatırım yapmayı tercih ettim. Ev almayı anlıyorum, ama bir sürü ev alabilmek için insanın bu deneyimden vazgeçmesini pek anlayamıyorum. Dediğim gibi, her şey tercih meselesi. 

 

Aslında benim ailem de bana öyle öğretmedi. Çünkü onlar da öyle öğrenmemiş. Biz bir ‘yerli’ değiliz. Dedelerimin bir konağı ya da köyü yok. Herkes başka ülkede, başka şehirde doğmuş. Hayat kurduğu yer onun evi olmuş. Anne tarafımda annesiyle aynı şehirde doğan bile yok. Annem İzmir doğumlu, anneannem İstanbul, onun annesi Selanik, onun annesi başka yerden gelmiş. Babam zaten Bulgaristan doğumlu. ‘Hiçbir yerli’ olmama hali sınırlı mülkiyet duygusunu destekleyip besliyor. 

 

Evet, dediğin gibi instagramın katkısı oldu. Amaç biraz değişmiş olabilir, ama bu bile hep aynı yerde olmaktan iyidir. Ne olursa olsun, seyahatteyken farkında olmadan çok şey öğrenirsiniz.

​

İNSAN KENDİSİNİ BİLE SEYAHATTE TANIYOR

​

Seyahat tutkun hep var mıydı yoksa yıllar içinde gelişti mi?

​

Merak en baştan beri vardı. Farklı yerleri, hayatları, yaşam biçimlerini, yabancı kültürleri hep merak etmişimdir. Tutku kısmı sonradan gelişti. Deneyimledikçe arttı, hatta evrildi. “İnsan yakınını en iyi seyahatte tanır” derler. Bana göre insan kendisini bile seyahatte tanımaya başlayabiliyor. Yıllar içinde gezip gördüğüm yerlerle birlikte hoşlandığım, beğendiğim ya da beğenmediğim şeyler de değişti.

​

Çocukken en heyecanlandığım hediye dünya küresiydi. Kardeşimle ülkeleri bulma yarışması yapardık. Coğrafyayla hep çok ilgiliydim, sonra buna bir de dünya tarihi eklendi. 18 yaşımdan itibaren, özellikle modellik yaparken o kadar çok seyahat ettim ve farklı kültürlerden insanlarla tanışıp çalıştım ki, güzellik tanımım bile değişti.

​

Seyahatte rakamcılardan mısın? Şu kadar ülke bu kadar şehir gezdim diyenlerden?

​

Bir hedef belirlemek, hedefe ulaşmak için bir şeyler yapmak hayat görüşüme uygun bir durum değil. Şu kadar yer göreceğim ya da şu kadar ülke gezeceğim diye düşünmek, bunu sadece bir hedef olarak görmek, bir amaç için gerçekleştirmek demek. Bana göre seyahat etmek tam aksine hayatın düzenli akışının dışına çıkmak, zorunluluklardan, görevlerden uzaklaşmak, kısaca özgürleşmek demek. Bu yüzden hiç ülke/şehir saymadım. Hedef belirlemek ve ulaşmaya çabalamak için harcanacak vakti o anları, o yerleri yaşayarak doldurdum.

​

İLK AKLIMA GELEN KARAYİPLER

 

Seyahat anlayışın nasıl? Konforlu mu yoksa daha mı bohem mi takılmayı tercih ediyorsun? Doğa mı seviyorsun kültür mü? Ayrıca neye göre belirliyorsun gideceğin yerleri? Önceliğin merak mı?

​

Seyahatin rotası, şekli ya da konsepti konusunda kesin yargılarım hiç olmadı. O an kendimi bulmak istediğim yer ya da görmek istediğim şey ne ise ona göre plan yapıyorum. Bazen değişik bir şehir görmek ve kültürü tanımak istiyorum, bazen de sadece sakinlik, dinginlik arıyorum. O zaman doğayla daha iç içe, daha bohem yerler tercih ediyorum. Tercihim bunlardan hangisi olursa olsun kaldığım yerin temiz ve konforlu olması önemli. Son yıllarda özellikle sevdiğim bir otel yoksa o şehrin duygusunu taşıyan bir ev kiralamak da keyif vermeye başladı.

​

Tekrar tekrar gitmekten sıkılmayacağın yer neresi? Ve “Bir kez gittim, yetti” dediğin yer?

​

Şimdi düşünmeden nereye giderim dediğim zaman ilk aklıma gelen Karayipler. Hem iklimi, doğası hem de birbirine yakın birçok farklı seçeneği barındırdığı için Karayipler’i çok seviyorum. “Bir kez gittim yetti” diyebileceğim bir yer yok. Çünkü yerden bağımsız olarak orada bulunduğunuz mevsimin ya da gittiğiniz kişilerin farklılaşması bile gidilen yeri bambaşka kılabilir. Yeni deneyimler yaşatabilir.

​

“Burada yaşarmışım ben” dediğin bir şehir var mı?

 

New York.