Yıl 1999… Teşvikiye’deki bir apartmanın üçüncü katında açılan Buz, kulaktan kulağa yayılarak kısa sürede kendi müdavimini yaratır. Kapısında tabela bile olmayan, 20 kişlilik bir masanın etrafına herkesi oturtan, ilk kez 17.00 ile 22.00 arasında parti yapan Buz Bar’ın kendisi kadar ekibi de popüler olur: Lal Dedeoğlu, Ender Sanal ve Hakan Özkul… İşte o popüler figürlerden birinin, Hakan Özkul’un, salı gecesi Frankie’de 50’inci yaş kutlama partisi vardı. Haliyle 2000’lerin başı ve ortalarında gece hayatında sıkça gezmişlerin bir resmi geçidi gibiydi parti. Dolayısıyla iştahlı bir özlem giderme ve etrafta zevksiz/gustosuz ergen görmemenin verdiği apaçık bir haz vardı. Çünkü evet, İstanbul gece hayatı ekonomik nedenleri de içine katarsak, belki de en bedbaht zamanlarını yaşıyor. 

* * * 

Birkaç tane “çok yakında” haberi vereyim… İlki, Alaçatı’daki Alavya’nın yaratıcıları Rana-Erol Tabancı çiftinin Karaköy’de açacağı Hovagimyan Oteli. Enis Karavil’in tasarlayacağı otelin yıl sonuna doğru açılması bekleniyor. Otelin yöneticisi de Stay Alaçatı’dan tanıdık bir isim, Aslı Büyüka. 

Etiler’de, Arkestra’nın sokağında iddialı bir restoran/kulüp açılıyor. Güney Fransa & İtalya tadındaki iç tasarımını Rezzan Benardete’nin üstlendiği yeni mekanın ortakları Lucca’dan tanıdığımız Emrah Gencer ve Hüseyin Kılıç. Kasımda açılacak mekanın üst katında bir de kulübü olacak. Tek kullanımlık QR kodla giriş yapılacak kulübün ilhamı ise ‘Alice in Wonderland’. 

İstinye Park’ta ise İtalya'nın en eski restoranlarından biri olan Cova açılıyor. 1817 yılında Napolyon askeri Antonio Cova tarafından kurulan Cova pastacılık sanatıyla meşhur.  Özellikle Noel zamanı yaptıkları ikonik pasta Panettone’yle… 

Gümüşsuyu’nun hip mekanı Setup ise artık sadece akşamları açık olacak ve hemen yanına bir tapas bar açacak. 

​

* * * 

Şu anda şehrin en popüler etkinliklerden biri stand-up’lar… Her restoranda yakında bir stand-up gösterisi izlemeye başlayabiliriz. Çünkü malum, bir şey popüler oldu mu herkes benzerini yapmaya başlıyor. Geçtiğimiz günlerde bir mekanda üç yeni stand-up’çının gösterisini izledim. Her stand-up’çıya 20’şer dakika ayrılmıştı. Tıpkı “Marvelous Mrs. Maisel” dizisindeki gibi. Ama bizim stand-up’çılara da dizideki gibi birer menajer Susie Myerson gerekiyor işte. Mevcut iktidar konusunda mizah yapamadıklarını “esprili bir dille” sahnede not düşen bizim stand-up’çıların, iktidarın sürekli hedef gösterdiği bir LGBTİ+ bireyi hakkındaki hayli ezici, yer yer zalim olabilen esprilerini görseydi Susie; eminim meşhur şapkasını yere atıp şahane bir etik dersi verirdi bu çocuklara. 

Keza içime Susie kaçmış olacak ki, o gece sahnedeki stand-up’çıya dayanamayıp serzenişte bulundum sus pus seyirciler arasından, “Bu söylediğiniz pek olmadı” diye. Mrs. Maisel izlemediği belli olan stand-up’çı (Bayan Maisel’e sahnede neler söylendiğini görse intihar ederdi herhalde!) sözlerime alındı ve sahneyi terketti. Ardından tekrar çıktı, olay tatlıya bağlandı, ama gösterinin Susie’si konumundaki kişi sonradan bana gelip “Gösteriyi sabote ettiniz” diyerek çemkirerek, “Daha da gelmeyin” demeyi ihmal etmedi. Eve geldiğimde Mrs. Maisel’ın ilk bölümlerini açmam ve dizideki gerçek stand-up’çıların dünyasına dalmam kaçınılmazdı tabii…