December 2023 | Art & Culture | Vol 11
SHIZU SALDAMANDO
words Leon Williams
Shizu Saldamando’nun eserlerinin yer aldığı bir sanat galerisinde dolaşmak, onunla beraber bir konsere gitmek ya da arkadaş çevresindeki tüm insanlarla tanışmakla neredeyse eş anlamlı! ‘Chicano’ bir baba ile Japon Amerikalı bir annenin kızı olan Shizu Saldamando, San Francisco doğumlu ve uzun süredir Los Angeles’ta yaşayıp orada üretiyor. Charlie James Gallery tarafından temsil edilen Saldamando, portre ve çizimlerinin yanı sıra ahşap panellerden yatak çarşaflarına kadar çeşitli yüzey ve malzemelerle denemeler yapıyor. Ve Shizu, bu yılki Art Basel Miami’nin “Nova” bölümünde yeni işlerini sergileyecek.
ÇÜNKÜ ÇOĞU INSAN DUYGULARINI YÜZLERI ARACILIĞIYLA İFADE EDIYOR
Neden portre? İnsanların yüzleri hangi yönüyle size ilginç geliyor?
Gençken televizyonda, görsel sanatlarda ve müzikte Meksikalı Amerikalı ve Japon Amerikalı kimlikleriyle ilişkili görseller arıyor ama pek bir şey bulamıyordum. Bu yüzden çizmeye başladığımda önce arkadaşlarım ve ailemin yüzlerinden başladım. Ayrıca “Chicano Sanat Hareketi” ve diğer aktivist sanat hareketleriyle, toplumu eğitmek ve yaratmak için oldukça figüratif bir uygulama olan siyasi posterlerden oldukça etkilendim.
İnsanların yüzleri hangi yönleriyle size ilginç geliyor?
Sanırım insanların psikolojisi ve iç dünyası nedeniyle. Çünkü çoğu insan duygularını yüzleri aracılığıyla ifade ediyor. Duygusunu çok fazla göstermeyecek şekilde yetiştirildim. Bu nedenle belki de okunması daha zor olabilecek yüzlere odaklanıyorum. Ama her zaman resmini yaptığım insanların isim ve kimliklerini dahil etmeye çalışıyorum. Böylece onların kim olduğu ve neden onları resmetmeyi seçtiğime dair geniş bir bakış açısına sahip olunuyor.
Bir insanın portresini yapmaya sizi iten motivasyon nedir? Hayranlık mı yoksa başka bir duygu mu?
Kendi yaratıcı pratikleri, ilgilendikleri müzik, başkalarına duydukları sevgi ve hatta sadece moda seçimleri nedeniyle, yani şu ya da bu nedenle gerçekten hayran olduğum insanların resmini yapıyorum. ‘Respectability politics’ ve asimilasyona ilişkin fikirleri reddeden, kendi benzersizliğini benimsemiş insanların resimlerini paylaşmayı gerçekten seviyorum. Artık sanat, kimlik ve politika konusunda benzer görüşleri paylaşan sanatçı arkadaşlarımın resimlerini daha fazla yapıyorum. Ancak daha gençken queer punk’ları, gotikleri de resmettim.
PUNK MÜZİK KİMLİĞİM ÜZERİNDE BÜYÜK ETKİYE SAHİP
Portreleriniz yıllar içinde nasıl değişti? Mesela hâlâ parti ya da konserlerde insanların fotoğraflarını çekip sonra portrelerini yapıyor musunuz?
Artık büyüdüğüm ve bir anne olduğum için gotik kulüplerde ya da punk konserlerde dans edecek enerjim yok. İnsanları arka bahçemdeki stüdyoma davet edip portreleri için fotoğraf çekmem gerektiğinden, portrelerin çok daha hesaplı hale geldiğini görüyorum. Yaşlı sanatçıların portrelerini daha fazla yapıyorum. Çünkü onlar artık daha çok vakit geçirdiğim insanlar…
Portrelerinizde belli bir kültürden (ya da alt kültür diyebiliriz) insanların oluşu bilinçli bir tercih mi?
Evet, punk müzik hem benim kimliğim hem de San Francisco ile Bay Area’da birlikte büyüdüğüm arkadaşlarım üzerinde her zaman büyük bir etkiye sahip oldu. 80’ler ve 90’larda San Francisco’nun Mission bölgesinde büyüdüm ve orada punk müzik mekanları ve geniş bir D.I.Y topluluğu vardı. O zamandan bu yana işler çok değişti, ama orada hâlâ köklü bir aktivist hareketi var.
San Francisco’da doğup büyümek ve şu anda Los Angeles’ta yaşıyor olmak sanat çalışmalarınızı nasıl etkiledi?
Doğduğum mahalledeki toplulukların sanat merkezinden etkilenerek büyüdüğüm için UCLA’nın sanat okulu nedeniyle Los Angeles’a taşındığımda aynı türde bir topluluk bulmak istedim. Böylece kendimi ülkedeki en ünlü Chicano sanat merkezlerinden biri olan East L.A.’de buldum. Öğrenciyken orada çalıştım ve birçok punk grubunun orada performans sergilediğini gördüm. Pek çok inanılmaz sanatçıyla tanıştım. İnsanlar Los Angeles’ı Hollywood nedeniyle homojen bir şehir sanıyor. Oysa Los Angeles, şehrin kültürünü şekillendiren ancak tarihten ve medyadan sürekli olarak silinen büyük bir Meksikalı Amerikalı nüfusa sahip. Topluluğumu bu silinmeye karşı aktif bir duruş olarak tasvir etmeyi seçmemin en büyük nedeninin bu olduğunu düşünüyorum!
Art Basel Miami’da hangi sanat çalışmalarınızı göreceğiz?
Arkadaşlarım ve topluluk üyelerimin ahşap üzerine yağlı boya tablolarının bir karışımını gösteriyorum. Mesela ünlü bir Chicano profesörü ve muralist olan Yreina D. Cervantez’in portresini. Ayrıca Alhambra’da nefis bir restoran (Yang’s Kitchen) işleten Prisca Rios’un, Japonya’dan hardcore punk grubu GSM’in ve Los Angeles’ta Folkore Salon adlı LGBTQ kuaför salonları zincirini işleten Pony Lee Musgrave’nin portresini… Aynı zamanda Miami’deki Fountainhead Arts Residency’ye katılırken tanıştığım, Miccosukee Kabilesi’nden fotoğrafçı Cayla Willie’nin de portresi üzerinde çalışıyorum.
Walking through an art gallery with Shizu Saldamando’s works is almost synonymous with going to a concert with her or meeting all the people in her circle of friends. The daughter of a ‘Chicano’ father and a Japanese American mother, Shizu Saldamando was born in San Francisco and has been living and working in Los Angeles for a long time. Saldamando, who is represented by Charlie James Gallery, experiments with a variety of surfaces and materials, from wood panels to bed linen, as well as portraits and drawings. And Shizu will be exhibiting her work in the “Nova” section of this year’s Art Basel Miami.
BECAUSE MOST PEOPLE EXPRESS THEIR EMOTIONS THROUGH THEIR FACES
First of all, I have to say: I love your portraits! So why did you choose to focus on portraiture?
At a young age I was always looking for relatable images or images from television, visual art, music etc that I could relate to and didn’t find much especially being from a Mexican American and Japanese American identity. So when I could start drawing and doing art I always depicted faces, friends and family. I was also highly influenced by the “Chicano Art Movement” and other activist art movements and political posters, a highly figurative practice to educate and create society.
What aspects of people’s faces seem interesting to you?
Maybe the inner psychology and emotions of people. Because most people express their emotions through their faces. I was raised to be very stoic and to not show much emotion so maybe I focus on faces that might be harder to read. But I always try to include the names and identities of the people I depict so you can get a larger perspective about who they are and why I chose to paint them.
What motivates you to make a portrait of a person? Admiration or some other emotion?
I mostly paint people I really admire for one reason or another, whether it is their creative practice, the music they are interested in, their love for others or even just their fashion choices. I really like to share images of people who deny certain ideas of respectability politics and reject ideas of assimilation and who just really embrace their own uniqueness. I am now making more paintings of my artist friends who share similar views on art, identity and politics. However, when I was younger, I also painted queer punks and goths.
PUNK MUSIC HAS ALWAYS HAD A BIG INFLUENCE ON MY IDENTITY
How have your portraits changed over the years? For example, do you still take photos of people at parties or concerts and then make portraits of them?
Yes, now that I am a mother and older I don’t have the energy to go out dancing to goth clubs, or punk shows. And I find now that the portraits become much more calculated in that I need to reach out to people and ask them to come over to my backyard studio and take a photo for a portrait. I do more portraits of older artists as well because these are now the people I find myself spending more time with and seeing them at the art exhibitions I frequent.
Are there people from a certain culture (or we can call it a subculture) in your portraits? Is this a conscious choice?
Yes, punk music has always had a big influence on my identity and on my friends that I grew up with in San Francisco and the Bay Area. I grew up in the Mission district of San Francisco in the 80s and 90s, and there were punk music venues and a large D.I.Y. community. Things have changed a lot since then, but there is still a well-established activist movement there.
How did being born and raised in San Francisco and currently living in Los Angeles affect your artwork? Or how does it continue to impress?
Growing up influenced by so many community art centers in my birth neighborhood really solidified my interest in finding the same kind of community when I moved to L.A. to attend UCLA’s art school. I found that in the city of East L.A. which was the birthplace of Self-Help Graphics and Art, one of the most renowned Chicano Art centers in the country. I worked there while a student and saw many punk bands perform there and met so many incredible artists there too. When people think of Los Angeles they think of Hollywood and a shallow homogenous city of people who work in that industry. Los Angeles has a huge population of Mexican Americans who have shaped the culture of the city but who are continually erased from history and media. I think this is a huge reason I choose to depict my community as an active stance against this erasure.
Which artworks of yours will we see at Art Basel Miami?
I am showing a mix of oil paintings on wood of friends and community members. I am showing a portrait of one of my artist mentors Yreina D. Cervantez who is a renowned Chicano professor, fine artist and muralist. I am also showing a portrait of fellow punk scenester Prisca Rios who manages a really great brunch restaurant (Yang’s Kitchen) in Alhambra. I shot a photo of them in his GSM (hardcore punk band from Japan) shirt. I’m showing a portrait Pony Lee Musgrave who runs their chain of LGBTQ hair salons called Folkore Salon in LA. I am also currently working on a portrait of Photographer Cayla Willie who is Floridian Native from the Miccosukee Tribe who I met while I attended of the Fountainhead Arts Residency in Miami.
