October 27, 2025 | DESIGN & INTERIORS DAVID ROCKWELL ‘Casa Roja was where Frida felt free to be herself’ words Onur Baştürk photos Portraits - Emily Andrews Exterior photo of the Casa Roja, provided by the Museo Casa Kahlo Other Photos - Rafael Gamo New York–based Rockwell Group has unveiled its design for key spaces at Museo Casa Kahlo, a new museum dedicated to the life and legacy of Frida Kahlo. Located inside Casa Roja, a historic family residence in Coyoacán, Mexico City, the project marks the most significant expansion of the Kahlo family’s cultural legacy in decades. Rockwell Group designed the visitor experience, entry garden, and basement exhibition — an evocative reconstruction of the artist’s long-hidden private studio. Filled with her paints, collections, and personal belongings, the space offers an intimate portrait of Kahlo’s inner world and forms the emotional heart of the museum. Visitors enter through the same doorway once used by Frida and her family. The original driveway now leads to a reimagined courtyard featuring a handcrafted ticketing desk by Guadalajara artisans, graphic panels by Pentagram, and archival photographs. Drawing from historic images, Rockwell Group reinstated a curved stair once used for family portraits and added details like a grapefruit tree in a carved Cantera stone pot surrounded by ceramic planters from Oaxaca and Guadalajara. In the recreated basement studio — the place where Frida wrote, painted, and reflected — candlelight illuminates her dolls, letters, and tools, evoking a world suspended between intimacy and imagination. Using her original drawings and photographs, Rockwell Group LAB created an interactive replica of her microscope, inviting visitors to see the world through Frida’s eyes. We spoke with David Rockwell, founder of Rockwell Group, about the creative process behind this restoration. PRESERVING THE SPIRIT OF HOME The Museo Casa Kahlo reveals a rarely seen, deeply personal side of Frida Kahlo’s world. What was your starting point for translating such an intimate story into spatial design? Casa Roja was a place where Frida felt completely at ease — free to be herself and express herself without limits. We wanted visitors to feel that same sense of warmth and welcome, as if Kahlo herself were inviting them in. The fact that the museum was once a real family home gave us the chance to preserve that spirit of hospitality. You sense it the moment you step inside. For the arrival experience, we kept the architecture simple and focused on sensory cues: natural light, historic photographs, and the scent of flowers from the courtyard — all combining to leave a lasting impression. The restored courtyard and reimagined studio both carry symbolic meaning. What design gestures were key to preserving Frida’s presence while creating something new? The courtyard merges memories from different generations, reflecting how the family lived there over time. Through archival photographs, we rediscovered a curved stair once used for family portraits — lost in past renovations — and brought it back. The grapefruit tree, famously painted by Frida in her kitchen mural, now grows in a hand-carved Cantera stone pot from Escolásticas. Beneath it, the stone floor bears an engraving of one of Cristina Kahlo’s rugs that once greeted guests at the entrance. In the basement retreat, we rebuilt a deeply personal world: Frida’s desk, dolls, radio, and her collection of butterflies and beetles. Using her original sketches, our LAB created an interactive version of her microscope — a quiet discovery for visitors who wish to see the world as she once did. IT WAS A CHANCE TO HONOR FRIDA’S LASTING INFLUENCE ON CREATIVITY AND HOME Rockwell Group often blends theatre and architecture, crafting spaces that evoke emotion as much as function. How did that philosophy shape Museo Casa Kahlo? Our work has always been rooted in storytelling and hospitality, and this museum embodies both. The design choreographs a journey — almost like a theatrical sequence — from the entrance through the galleries to the hidden studio. Each space builds anticipation and emotion, guiding visitors through Frida’s world the way a stage set leads an audience through a story. Finally, what does this project represent for you personally — as a designer and as someone bringing new life to one of the 20th century’s most iconic creative legacies? My childhood in Guadalajara deeply shaped how I understand design — the color, vitality, and the way courtyards bring life to a home. Seeing those same qualities in Casa Roja made this project feel like closing a circle. It was an opportunity to reconnect with my roots while honoring Frida’s enduring influence on creativity, humanity, and the idea of home itself.

July 16, 2025 | Urban TURKISH BELOW the QUIET RISE of the TURKISH RIVIERA words Onur Baştürk While Bodrum—the best-known stop along the Turkish Riviera—has long surrendered the spotlight to loud luxury (or show-off, flashy luxury, if you will), other stretches of Turkiye’s southern coast have remained relatively quiet, grounded, and understated. But that’s changing. We’re now witnessing the rise of the Riviera’s other side: the region around Fethiye and Gocek. In many ways, it all began with Yazz Collective, a design-forward hideaway accessible only by boat. Representing a vision of effortless luxury, Yazz’s popularity opened the door to two more newcomers this summer—Ahãma, set in Gunluklu Bay, and Miori, located in the famously scenic Bedri Rahmi Bay, one of the most picturesque coves in Gocek. Like Yazz, both are reachable only by sea. I haven’t yet been to Ahãma, but from what I’ve seen and experienced, Miori brings a distinctly different flavor. Sprawled across one side of Bedri Rahmi Bay—named after the famed Turkish painter and poet who once dropped anchor here in the 1970s—Miori channels the spirit of a sanctuary, with pine- and olive-covered hills rising up behind it. But at the same time, with its multiple venues and lively layout, it evokes memories of Reina, the iconic multi-concept nightlife spot that once lit up Istanbul. Inside Miori, you'll find six different spaces, including a line-up of restaurants that reflect the “something-for-every-mood” mindset of its seafaring guests: Isabel’s (Italian), Oko (Japanese), Miori by the Sea (seafood), and even an in-house bakery. When I spoke with Haldun Kilit, one of Miori’s founding partners, at the opening night, he explained: “One night they might feel like Italian, another night seafood. This way, guests don’t get tired of eating the same thing every evening. That’s the idea behind the variety.” CURATED BY A CHEF WHO KNOWS THE COAST All of Miori’s food concepts have been curated by Kemal Demirasal, the seasoned chef who first made waves in Alacatı with Barbun, followed by the widely acclaimed Alancha. I only had the chance to try Miori by the Sea, and the mains were genuinely well executed. That said, big launch events with shared plates often make it difficult to grasp the full flavor of a place—or the soul behind the menu. Part of me was hoping for an Alancha-level culinary narrative. A RIVA FIRST FOR TURKIYE Another elegant addition to this side of the Turkish Riviera: Turkiye’s first Riva Lounge. The legendary yacht brand, famous for its handcraftsmanship and Dolce Vita spirit, began opening lounges in 2019 across Sardinia, Venice, Monte Carlo, and Mallorca. Now, its Göcek outpost has dropped anchor within Miori—bringing the refined glamour of the open sea to shore. THE TWO WORLDS OF CESME Meanwhile, over on the Aegean side of the Turkish Riviera, Ceşme remains very much itself—a place of contrasts, and in many ways, a reflection of the country at large. Just like always, the crowd splits in two. The 16-to-25 set throws money at beach parties, while the 35+ crowd is after something slower, more tasteful, and more intentional. For a while, Elefante dinners at Before Sunset were a much-needed oasis for this second group. But this summer, it’s Sobremesa (a.k.a. Bir Yaz Gecesi Lokantası) that’s stealing the show. Set up right by the shore at Momo Dalyan after sunset, it has quickly become the new favorite. Go for the ‘ot kavurma’, Vongole, and Horiatiki Salad. One small suggestion to the Sobremesa team? Shrink the tables a little. Intimacy often comes from closeness—when you sit a bit tighter, eye contact becomes inevitable, and conversations tend to flow better. Which, really, suits the spirit of Sobremesa perfectly. ‘TURKISH RIVIERA’nın SESSİZ YÜKSELİŞİ ‘Turkish Riviera’nın en çok tanınan yeri Bodrum’da başrol ‘loud luxury’ye (show-off ya da flashy luxury de diyebiliriz pekala) kaptırılmışken, diğer güney Türkiye kıyılarında durum biraz daha sessiz sakin ve kendi halindeydi. Şimdilerde Turkish Riviera’nın diğer tarafının, yani Fethiye ve Göcek civarının yükselişine tanık oluyoruz. Aslında bu süreç, sadece tekneyle ulaşılabilen, karayolu bağlantısı olmayan Yazz Collective’in açılmasıyla başladı. ‘Effortless Luxury’ temsilcisi Yazz’ın ilgi görmesiyle bu yaz aynı bölgede iki yeni markayla tanıştık. Önce Günlüklü Koyu’nda açılan, konaklama birimleri de olan Ahama’yla. Ardından, Göcek’in en güzel koyu Bedri Rahmi Koyu’na konuşlanan Miori’yle… Ahama’yı henüz görmedim, ama Miori tarz olarak hayli farklı. Adını, 1970’lerde buraya gelen ünlü Türk ressam ve şair Bedri Rahmi Eyüboğlu’ndan alan koy, efsanevi Mavi Yolculuk’un ilk demirleme noktalarından biri. Çam ve zeytin ağaçlarıyla çevrili Bedri Rahmi Koyu gerçekten de bir sığınak gibidir… Koyun bir bölümüne boydan boya uzanmış Miori ise altı farklı mekanı içinde barındırmasıyla bir dönem İstanbul’da fırtınalar estirmiş Reina’yı anımsatıyor. Tıpkı Reina modeli gibi, Miori’nin de içinde farklı mutfaklardan restoranlar sıralanmış: İtalyanı (Isabel’s), Japonu (Oko), deniz ürünleri (Miori by the Sea) ve hatta bir adet ‘bakery’ci. Bu çeşitlilik teknecilerin ruh hali düşünülerek yapılmış. Mekanın ortaklarından Haldun Kilit ile açılış gecesinde konuşurken şöyle diyordu: “Bir akşam İtalyan’a, bir başka akşam deniz ürünleri restoranına gelebilirler. Böylece sürekli aynı yemekleri yemek zorunda kalmayacaklar. Bu çeşitlilik bu yüzden”. RESTORANLARIN KÜRATÖRÜ DENEYİMLİ BİR ŞEF Miori’deki tüm restoranların küratörlüğünü ise yıllar önce Alaçatı’da açtığı Barbun, daha sonra Alancha ile tanıdığımız deneyimli şef Kemal Demirasal yürütüyor. Yemek olarak sadece Miori by the Sea’yi denedim, özellikle ana yemekler gayet iyiydi. Ama açıkçası bu tür kalabalık davet yemeklerinde tabaklar ortaya karışık geldiği için yemekleri ya da mekanın ruhunu anlamak, sindirmek kolay olmuyor. Bir de galiba Kemal’den Alancha’daki deneyime benzer bir şey bekliyordum. RİVA LOUNGE DA VAR Tekneciler ve Turkish Riviera’nın bu tarafı için şık bir yenilik daha: El işçiliği ve Dolce Vita estetiğiyle ün salmış Riva yatlarının 2019’da başlayan ve Sardunya, Venedik, Monte Carlo, Mallorca gibi destinasyonlarda peş peşe açılan lounge serisinin Türkiye’deki ilk ayağı Miori’nin içinde yer alıyor. ÇEŞME’DEKİ İKİ AYRI KUTUP ‘Turkish Riviera’nın Ege kıyılarındaki en lokal versiyonu Çeşme’de ise her zamanki gibi kitleler -ülkenin kendisi gibi- ikiye ayrılmış durumda. 16-25 yaş arasındakiler çeşitli beach partilerde para saçarak coşarken, 35-40 yaş üstü kendine daha sakin ve gustolu yerler arıyor. Before Sunset’in arada bir yaptığı Elefante yemekleri bu kitle için geçtiğimiz sezonlarda bir can simidiydi. Momo Dalyan’ın bu yaz gün batımından sonra sahilde kurduğu yeni lokantası Sobremesa (namı diğer Bir Yaz Gecesi Lokantası) ise şimdilerde çok daha popüler. Menüden özellikle ot kavurma, vongole ve Horiatiki salatası tavsiye.... Sobremesa’cılara tavsiye ise masaları biraz küçültmeleri. Ne de olsa küçük ölçekli masa, daha sıkış tepiş, daha samimi ve karşınızdakilerle göz göze sohbete daha çok olanak sağlıyor. Sobremesa’nın da ruhuna uygun…

November 8, 2025 | Art & Culture TRACING the NAHIL words Onur Basturk photos Barış Acarlı main homepage photo Sinan Çırak London and Istanbul–based design studio Ahu, founded by Eda Akaltun and Mevce Çıracı, presents “Nahıl – Ahu’s New Journey: On Object, Space and Ritual” at the Küçük Mustafa Paşa Hammam in Istanbul from 8 to 16 November. Inspired by Ottoman traditions of craftsmanship, celebration, and community, the exhibition reinterprets a forgotten cultural heritage through a contemporary design lens. ENCOUNTERING THE NAHIL TRADITION The “Nahıl” tradition in Ottoman culture symbolizes abundance, celebration, and community. How did the idea of translating this tradition into a contemporary exhibition emerge? We first encountered the nahıl tradition while researching Istanbul’s urban life. It’s one of those cultural practices that has always been around us, yet rarely understood in depth. Because they were ceremonial and temporary structures, none have survived physically — though traces remain in Levni’s miniatures and the writings of Evliya Çelebi. The nahıl’s collective nature — bringing together the skills of multiple artisans — naturally aligns with our own collaborative practice. We wanted to revive this forgotten heritage through a contemporary exhibition. Your exhibition title brings together three notions: “object, space, and ritual.” How do these ideas relate to one another, and what role does ritual play in Ahu’s design approach? These notions — object, space, and ritual — shape how the collection is experienced. We see objects not only as aesthetic or functional entities but also as vessels of memory and narrative. The 15th-century Küçük Mustafa Paşa Hammam, where the exhibition takes place, goes beyond being a display venue — it evokes a sense of cleansing and gathering, much like a ritual itself. Ritual, in this sense, is central to both the historical context of the nahıl and the curatorial framework of the show. Through craftsmanship and material, the daily rituals of the past transform into a contemporary story. The materials you use — wood, stone, fabric, marquetry, and ebru — seem to serve as narrative elements as much as aesthetic ones. What was it like to tell a story through materials? Working with different materials and techniques is like hearing the same story told by different voices. The motifs that Eda created, inspired by Ottoman and Anatolian symbols, take on new forms across mediums — each material adds its own tone and emotion, offering a distinct perspective to the same narrative. INSPIRED BY 16TH-CENTURY ISTANBUL The exhibition takes place inside the 15th-century Küçük Mustafa Paşa Hammam. How did this historic setting influence the experience and meaning of the show? Curated by Gem Alf, the exhibition unfolds as a choreography where objects and architecture intertwine. Visitors move from domed halls to intimate chambers, echoing the ritual of cleansing and gathering inherent to the hammam. The interplay of stone, light, and spatial rhythm amplifies the nahıl’s symbolic power, adding both visual and sensory depth. Interestingly, when we designed the collection, the venue hadn’t yet been decided — yet our research into 16th-century Istanbul life naturally guided the forms. This connection allowed the geometric structures of the objects to harmonize effortlessly with the space. “Nahıl” marks Ahu’s first exhibition in Istanbul. How does this project represent a turning point for both of you and for the studio’s future? The collection is produced in Istanbul, and the stories it tells also originate here. Our designs reflect both the city’s cultural fabric and its artisanal legacy. For this project, we collaborated with a wide range of local craftspeople, blending traditional techniques with contemporary interpretation. Moving forward, we want to continue exploring narratives rooted in our culture — creating objects that serve as storytellers, evolving with new materials and methods. TR BELOW NAHIL’ın İZİNDE Londra ve İstanbul merkezli tasarım stüdyosu Ahu’nun kurucuları Eda Akaltun ve Mevce Çıracı tarafından hayata geçirilen “Nahıl – Ahu’nun Yeni Yolculuğu: Nesne, Mekan ve Ritüel Üzerine” sergisi 8–16 Kasım tarihleri arasında Küçük Mustafa Paşa Hamamı’nda izleyiciyle buluşuyor. NAHIL GELENEĞİYLE İLK KARŞILAŞMA “Nahıl” geleneği, Osmanlı kültüründe bolluğu, kutlamayı ve topluluk duygusunu simgeliyor. Bu temayı çağdaş bir sergiye dönüştürme fikri nasıl doğdu? “Nahıl” geleneğiyle ilk kez İstanbul’un şehir yaşamı üzerine yaptığımız araştırmalar sırasında karşılaştık. Aslında hep gözümüzün önünde olup anlamını pek bilmediğimiz bir kültürel pratik olduğunu fark ettik. Törensel ve geçici yapılar oldukları için günümüze fiziksel olarak ulaşmamışlar; ancak Levni’nin minyatürlerinde ve Evliya Çelebi’nin anlatılarında izlerine rastlamak mümkün. Nahıl’ın, farklı zanaatkârların emeğini bir araya getiren kolektif bir üretim biçimi olması, bizim çalışma biçimimizle doğal bir şekilde örtüşüyor. Bu kaybolmuş mirası çağdaş bir sergi aracılığıyla yeniden canlandırmak istedik. Sergi başlığında “nesne, mekan ve ritüel” kavramlarını bir araya getiriyorsunuz. Bu üç kavram arasındaki ilişkiyi nasıl tanımlarsınız? Ahu’nun tasarım yaklaşımında ritüelin nasıl bir rolü var? Bu kavramlar — nesne, mekan ve ritüel — koleksiyonun deneyimlenme biçimini belirliyor. Nesneleri sadece estetik veya işlevsel değil, aynı zamanda bir anlatı ve hafıza taşıyıcısı olarak ele alıyoruz. Serginin ev sahibi olan 15. yüzyıldan kalma Küçük Mustafa Paşa Hamamı, eserleri sergilemenin ötesinde, arınma ve toplanma ritüelini andıran bir deneyim yaratıyor. Ritüel ise hem nahılın tarihsel bağlamında hem de serginin genel kurgusunda merkezi bir yere sahip. Zanaatkârlık ve malzemenin birleşimiyle geçmişin gündelik ritüelleri, bugünün çağdaş anlatısına dönüşüyor. Nahıl Koleksiyonu’nda kullanılan malzemeler — ahşap, taş, kumaş, marküteri, ebru — sadece estetik değil, anlatısal birer öğe gibi işliyor. Bu malzemelerle hikâye anlatmak sizin için nasıl bir deneyimdi? Farklı malzeme ve tekniklerle bir hikâyeyi yorumlamak, aynı öyküyü farklı kişilerden dinlemek gibi. Eda’nın Osmanlı ve Anadolu sembollerinden esinlenerek yarattığı motifler, malzemeye göre biçim değiştiriyor; her biri kendi diliyle hikâyeye yeni bir duygusal ton, farklı bir bakış açısı katıyor. KOLEKSİYON 16. YÜZYIL İSTANBUL YAŞAMINDAN İLHAM ALIYOR Sergi, 15. yüzyıldan kalma Küçük Mustafa Paşa Hamamı’nda yer alıyor. Mekanın atmosferi, serginin deneyimini nasıl şekillendirdi? Objeler, mimariyle atmosferin iç içe geçtiği bir koreografi içinde, küratör Gem Alf tarafından kurgulandı. Ziyaretçiler, hamamın arınma ve toplanma ritüelini anımsatan bir planda, kubbeli salonlardan samimi odalara geçerken objeleri hikâye anlatıcıları olarak deneyimliyor. Taşın, ışığın ve mekânın etkisi, nahılın simgesel gücünü öne çıkarıyor ve sergiye güçlü bir görsel ve duyusal boyut kazandırıyor. Koleksiyon tasarımı sırasında sergi mekânı belli değildi; ancak koleksiyon 16. yüzyıl İstanbul yaşamından ilham alıyordu. Bu süreçte yaptığımız araştırmalarda dönemin mimari biçimleri de koleksiyona yön veren unsurlar arasında yer aldı. Bu da objelerin geometrik yapısının mekânla doğal bir uyum yakalamasını sağladı. “Nahıl”, Ahu’nun İstanbul’daki ilk sergisi. Bu proje, hem kişisel yolculuğunuzda hem de Ahu’nun geleceğinde nasıl bir dönüm noktası oluşturuyor? Koleksiyon hem üretim süreci hem de hikâyesiyle İstanbul’a ait. Tasarımlarımız, yerel üretim mirasını ve şehrin kültürel dokusunu yansıtıyor. Bu projede farklı alanlardan ustalarla çalıştık, zanaatın geniş bir yelpazesini çağdaş bir yorumla bir araya getirdik. Gelecekte de kültürümüzden ilham alan hikâyeleri keşfetmeye, bu hikâyeleri anlatan objeleri yeni tekniklerle geliştirmeye devam edeceğiz.

August 4, 2025 | VOL 16 SWIM, DINE, RESTORE, REPEAT Living by the ANTIPAROS flow words Onur Basturk photos Courtesy of The Rooster If you’ve been to Paros in high season, you’ll know the feeling—when the crowds, the chaos, and the nightly cocktail circuit at Medusa start to wear a little thin. That’s when you know it’s time for a breather. And the best escape? Antiparos, of course. Just a stone’s throw away, but with a whole different vibe: quieter, cooler, and beautifully bohemian. Just a short hop away, but with a more refined, bohemian energy. After all, the island holds the memories of backpacking hippies who danced wildly at Disco La Luna and The Doors in the 1970s. FIRST STOP: A LONG LUNCH AT BEACH HOUSE The moment you arrive in Antiparos, the plan’s obvious: head straight to Beach House on Apantima Beach. Set on one of the island’s most sheltered coves, it’s an easygoing, barefoot kind of place. The menu is a celebration—seabreams, groupers, amberjacks, dry-aged beef, wild mushrooms... And one line that sums it all up: “Nose-to-tail, Root-to-stalk… Recipes with apheresis at their core.” NEXT UP: THE ROOSTER AT GOLDEN HOUR After Beach House, make your way to The Rooster. Hidden between open fields and mystical caves, and facing a protected beach, it’s one of the best spots on the island to catch the sunset. The Rooster is a soulful kind of place—tailor-made for today’s traveler. With its House of Healing, where energy-clearing rituals reconnect you with Mother Earth, and a three-bedroom organic farmhouse, it’s a destination with real depth. The vision belongs to Athanasia Comninos, who comes from a prominent Greek shipping family. The story of The Rooster began one summer, when founder Athanasia Comninos arrived on the island with her young daughter and a close friend. She rented a house; that summer, she fell in love with the island—and that’s when the story of The Rooster began. THE SOUNDTRACK: RUSTLING BAMBOO AND GOAT BELLS With just 17 suites in various sizes, each one offering sweeping views of the Aegean and its own private garden, The Rooster is all about space, calm, and seclusion. At the heart of it is the House of Healing, a restorative sanctuary where every session begins with a one-on-one consultation designed to understand your lifestyle and wellness goals. Just 1.5 km away lies The Farmhouse, where many of the hotel’s organic ingredients are grown. It shares the same easy rhythm: the rustle of bamboo, the soft clink of goat bells, and the sleepy chorus of cicadas. FEELING SOCIAL? HEAD TO BARDÓT And if all that serenity has you craving a little buzz, head to Bardót. This effortlessly stylish bar-restaurant was created by hospitality veterans Thanasis Panourgias and Harry Spyrou—of Athens, Mykonos, and New York—together with LA- and London-based hotelier Leon Economidi. Across the street, the same team runs Maison Bardót, a multidisciplinary gallery space. And before the night turns into a dance floor? Start with dinner at Kalokeri, a village gem made for easy, delicious evenings. for more Print VOL XVI - AEGEAN & MEDITERRANEAN 2025 970,00₺ Price Add to Cart

November 6, 2025 | DESIGN & INTERIORS MAARTEN DE CEULAER CURIOSITY. CRAFT. EMOTION. words Onur Basturk portrait photos Joran Vanhaste, Adriaan Hauwaert Curious and endlessly experimental, Belgian designer Maarten De Ceulaer builds worlds where emotion meets precision and materials tell stories of transformation. Fresh off the release of his Impulse lighting collection for Modular and soon to present new works with Sorry We’re Closed at The Rooms fair in Brussels, he continues to blur the lines between art, design, and craft. EVERY PROJECT IS A NEW UNIVERSE You gained international attention straight after graduation with A Pile of Suitcases. Looking back, how did that early success shape your approach to design? I don’t think that early success shaped my approach to design. For me, it was simply very surprising to see how popular my graduation piece suddenly became. One moment I was still a student, and the next I was being interviewed by magazines from all over the world and receiving calls from major galleries. Of course, I thought, this went easier than I imagined while studying. And then you assume the rest of your career will be just as smooth — which, of course, wasn’t always the case. The project was inspired by your travels through Asia. How did that journey influence the way you perceive materials, form, and storytelling today? The project wasn’t really inspired by my travels through Asia, but by my love of traveling itself. I had been dreaming of taking a six-month journey through Asia right after graduating — it was all I could think about at the time. So when I had to find a topic for my graduation project, I chose travel and started researching. I wanted to express a universal feeling that most of us experience: nostalgia for past journeys, or the excitement of those still to come. I sought inspiration in the exquisite leatherwork of old suitcases and cabin trunks from brands like Louis Vuitton or Moynat, interpreting them in a contemporary way. I also liked the idea of separate units that could be reassembled into many different configurations. Once the concept was ready, I found one of the best leather craftsmen in Belgium, Ralph Baggaley, and together we spent countless hours prototyping and refining every detail. That collaboration gave me a tremendous respect for craftsmanship. I really pushed Ralph out of his comfort zone, and together we created something we’re both still very proud of. I LİKE TO STIR PEOPLE’S EMOTIONS Your work often moves between the rational and the emotional, the sculptural and the functional. How do you find balance between these worlds? I like using my work to stir people’s emotions, to inspire their imagination, and to make them wonder. Creating merely beautiful or functional objects doesn’t interest me much — I usually start from a concept or a feeling I want to express. Through form, detail, material, and texture, I guide the viewer’s mind in a certain direction. I love it when people see my work and start daydreaming. I’m a designer, so all of my pieces have a function, but the emotional layer is just as important to me. You’ve spoken about a deep curiosity for material transformation. What draws you to that constant state of experimentation? For me, every project should be its own universe — a world that can stand on its own. I always look for the best material to express a specific idea, which is why I work with so many. Each new project is a chance to discover a material with its own characteristics and production techniques — and that discovery process is the most exciting part of my job. Depending on the material, I have two paths: either I explore it myself, hands-on, as I did with the Cairn Lights, where I sculpted natural stone for the first time; or, when mastering a material would take years, I collaborate with the best craftsmen I can find, as I did with the Suitcase Series. Becoming a skilled leather craftsman would take at least ten years, so there was no point in trying to do it myself. But even then, I immersed myself fully in the process to understand it — so I could push the craftsmen in directions they might not have considered. LIGHT IS A POETIC MEDIUM From Cairn Lights to your soon-to-be-released Impulse collection for Modular, your recent work explores light as a sculptural medium. What fascinates you most about working with light? I love designing lighting objects because light is such a subtle and poetic medium. There’s so much room for expression and exploration. Of course, it has to be functional, but there are so many ways to achieve that — and every material you use changes the light’s character completely. You’ll soon present new work with Sorry We’re Closed at The Rooms fair in Brussels. Can you share a glimpse of what’s to come? With Sorry We’re Closed, I’ll be showing new pieces from the Cairn Lights collection. I’ve been experimenting with new shapes and colour combinations. I’ve really fallen in love with this hands-on process — finding the right stones, combining them in interesting ways, then sculpting and carving them. It’s become a bit of an addiction; I’m constantly thinking about new pieces to make. How do collaborations with brands like Fendi, Casamania, or CC-Tapis differ from your gallery-oriented pieces? Not much, actually. Many evolve from self-initiated ideas. The Fendi project was different — they gave me a specific brief, which I loved, because it challenged me to think beyond my usual approach and explore new directions. CURIOSITY IS A MINDSET Being named Designer of the Year 2025 by Knack Weekend and Le Vif Weekend marks a milestone. How do you interpret this recognition within your personal journey? I’m, of course, very grateful for this recognition. Since the beginning of my career, I’ve mostly worked with galleries and clients abroad. To receive an award like this in my home country is very special — it’s nice to see that the work is being noticed and appreciated. The jury described you as a designer who “remains curious about the unknown.” Do you see curiosity as a method or a mindset? I think it’s a mindset — probably one of my greatest assets. I’m just curious in general, both in my personal and professional life, so I wouldn’t call it a method. My mind simply needs new input regularly, which is why I love travelling — exploring different cultures, meeting people, tasting new food. It’s the same with my work: when I’ve been focused on the same project for too long, I start itching to explore something new. Whenever I encounter a new material or technique, ideas start quietly forming in the back of my mind. Belgium has a unique design landscape — intimate yet internationally connected. How do you see your role within that context? Belgium is a great place to be a designer. We have excellent organisations that support design by organising exhibitions abroad, participating in fairs, offering awards, and helping with prototypes. And, as you said, it’s still a very intimate scene where most people know each other. If you could design without any practical constraints — no gravity, no material limits — what would you create? If I could design without any practical constraints, I would create a living, evolving architecture — a structure that grows, breathes, and adapts like an organism. It would float freely in space, shifting form according to its environment and the needs of its inhabitants. Walls could become transparent or opaque depending on light and mood; spaces could expand, contract, or merge organically.

October 27, 2025 | DESIGN & INTERIORS MID-CENTURY MODERN for TODAY words Noah Mercer photos Mikhail Loskutov style Yes We May On the top floor of a residential complex in central Moscow — built on the former site of the city’s legendary watch factory — architect Nikita Kostik, founder of A01.Studio, designed his own apartment as a quiet study in proportion, material, and light. The 64-square-metre residence interprets mid-century modern not as a nostalgic style, but as a living language reimagined through the logic of architecture and the context of the city. The result feels timeless yet deeply personal — a space where form follows emotion and design serves serenity. A complete reconfiguration opened the plan into a continuous, circular flow, turning the apartment into an observation deck above Moscow. From every angle — even from the bathroom — the skyline becomes a part of the interior narrative. Natural light moves freely through open spaces, softening the geometry and creating a sense of balance and ease. Materials were chosen for their honesty and tactile presence: concrete, poplar root, Verde Alpi and Royal Rosa marble, alongside brushed stainless steel. Each surface contributes to an atmosphere of calm precision. Complementing these are Knoll chairs, USM pieces, and lighting by Flos, Atelier Areti, Zieta, Artemide, Ingo Maurer, and Martinelli Luce — design icons that bridge past and present with quiet confidence. Nordic Knots rugs and Iconico and Fantini fixtures add subtle tactile rhythm, while custom furniture and art objects by Kostik himself introduce a layer of introspection. The apartment’s duality — between structure and emotion, intimacy and openness — defines its character. Natural materials, precise proportions, and curated details form a cohesive dialogue in which aesthetics serve the mood rather than dictate it. In this personal retreat above the city, mid-century modern is no longer a style of the past but a language of presence — one that speaks of calm, integrity, and connection.

October 9, 2025 | DESIGN & INTERIORS ISERN SERRA MEDITERRANEAN STILLNESS words Onur Basturk, photos Salva Lopez The first thing I felt when I came across Isern Serra’s work was: this is exactly YUZU. Why? Because there was no excess, no decoration—everything was pared back, clear, and at times sculptural. There were no loud colors either, just a soft, neutral palette. And most importantly, the atmosphere wasn’t cold; it carried a warm sophistication. It felt human—like something you’d want to touch and feel. That’s precisely why Isern Serra, whose interior design studio is based in Barcelona, is featured in this Aegean & Mediterranean-themed issue. His work is rooted in a distinctly Mediterranean form, one he has carefully cultivated over the years. Now, it’s time to get to know him and his projects up close. How would you describe your studio’s design philosophy in just three words? Serenity, essentiality, emotionality. How do the light, textures, and rhythm of Barcelona influence your design approach? I believe Mediterranean culture has had a profound influence on my work—reflected not only in the use of light, textures, and architectural volumes, but also in its vernacular traditions, artisanal construction methods, the respect for time in the creative process, and the appreciation for imperfection and the human trace. One of the most significant influences can be found in the work of José Antonio Coderch, a prominent Catalan architect active during the 1970s. At a time when the architectural landscape was dominated by rapid, large-scale concrete construction, Coderch made a deliberate shift away from these prevailing norms. He advocated for a more measured, human-centered approach to architecture, grounded in the use of traditional, locally sourced building techniques. His work represents a conscious effort to reclaim the cultural and material values embedded in Mediterranean architectural heritage, positioning tradition not as a constraint but as a meaningful foundation for contemporary design. How do you see Mediterranean identity evolving in contemporary architecture and interior design—and what role do you see your studio playing in that shift? I do not believe it is solely the concept of Mediterranean culture that connects us; rather, it is the concept of essentiality that unites us all. When applied across different cultures, this concept gives rise to creations that most of us recognize and find appealing. While I represent this idea through my own culture, given its proximity, I am confident that it could also resonate in places such as Mexico or Japan. I BELIEVE THAT MY PROJECTS EMPLOY A MINIMAL NUMBER OF ELEMENTS —EACH ELEMENT IS INTENTIONAL—NOTHING IS MISSING, AND NOTHING IS EXCESSIVE Your projects often feature a calm, tactile minimalism. What draws you to this aesthetic, and how does it connect with sustainability and craft? I believe that my projects employ a minimal number of elements—each element is intentional—nothing is missing, and nothing is excessive. The use of local artisans and nearby materials also enhances their sustainability. These spaces, which are not overly embellished and foster a stronger connection with individuals, tend to be more timeless—a characteristic that is intrinsically linked to sustainability. I consider the enduring quality of a project to be a crucial factor that interior designers and architects must always prioritize. ESTUDIO CASA: A STUDIO THAT FEELS LIKE HOME In the design of your own studio, Estudio Casa, what emotions or functions were most important to you? Does this space shape how you create? Indeed, this is undoubtedly the most personal of our projects. In this space, we have applied our expertise, moving beyond the traditional concept of an office—we designed a space that feels more like a home, surrounding ourselves exclusively with pieces that resonate with us. It is a stimulating environment, not only for work but also for moments of pause, cooking, sharing, conversing, and drawing inspiration. Embodying the core values of the studio, the design combines a functional, dynamic, and collaborative framework with an atmosphere akin to a gallery, where unique works—many created by friends—are showcased. Moreover, it is open to the city, to creativity, and to the dissemination of ideas. Acting as both a platform and a meeting point, it hosts dinners, events, presentations, and exhibitions for a diverse community within the realms of art and design. DESIGNING EMOTION: FROM CONCEPT STORES TO RESTAURANTS With projects like Yerse and the Moco Concept Store, there’s a recurring sense of softness and domesticity—even in retail environments. Why is that sense of ‘home’ important in your commercial work? For me, the concept of feeling at home is of utmost importance in all types of projects. The home is not only the space that provides us with the greatest sense of peace and comfort, but it also serves as a sanctuary where we can reconnect with ourselves. It is a space that shapes our well-being and offers a sense of security and belonging, making it crucial to translate this essence into every project we undertake. Moco, a project developed in collaboration with my friend Ezequiel Pini from Six N. Five, was an endeavor in which we aimed to fully manifest a dreamlike concept into a tangible reality. This project was an extraordinary challenge that allowed us to push the boundaries between art and functionality, resulting in a design that is as visually captivating as it is functional. The process of bringing this vision to life was deeply fulfilling, as it embodied our shared commitment to creating spaces that inspire and engage, while remaining rooted in a strong conceptual foundation. Fiskebar in Barcelona stands out for its raw materials and warm restraint. How did the local context guide your design process for this restaurant? Fiskebar is a project that I am particularly fond of, not only for its design but also for its exceptional location. Situated in one of the most privileged spots in Barcelona, it occupies a unique position at the port, offering panoramic views of both the Mediterranean Sea and the city’s skyline. The concept is inspired by Northern European culture—specifically, the traditional Fiskebar, a type of harbor-side seafood restaurant commonly found in Copenhagen. With this project, we aimed to reinterpret that spirit within the context of Barcelona, creating a space that feels authentic and rooted in its local context, while subtly nodding to its Nordic inspiration. Do you focus mainly on office and hospitality projects, or are there other types of spaces you’re eager to explore in the future? We engage in a wide range of projects, from designing a window display for Cartier to creating museums, residential spaces, and exhibition stands for the Milan Design Fair. This diversity not only keeps our work dynamic and exciting but also challenges us to explore new creative possibilities. It ensures that we remain inspired and engaged, as each project presents unique opportunities and requires us to adapt our approach, preventing any sense of monotony or repetition. What or who are some of your ongoing sources of inspiration—whether from architecture, nature, or beyond? José Antonio Coderch, César Manrique, Luis Barragán, but also James Turrell, Anish Kapoor, and ancient traditions. Can you share some of your favorite design spots or spaces in Barcelona—places that spark ideas or reflect the spirit of the city? Vasto Gallery in Poblenou, Studio Ricardo Bofill, Palau de la Música, a library called Terranova, a shop called “Curated by,” a discotheque called La Paloma, the restaurant La Font del Gat, and a cocktail bar called La Focacha—designed by us. for more Print VOL XVI - AEGEAN & MEDITERRANEAN 2025 970,00₺ Price Add to Cart

Aralık 2020 | Şartlar ve Koşullar | Türkiye Gizlilik ve Güvenlik Politikası Çerez (Cookie) Politikası Mesafeli Satış Sözleşmesi Gizlilik ve Güvenlik Politikası 6698 sayılı Kişisel Verilerin Korunması Kanunu (“Kanun”) uyarınca, kişisel verileriniz; veri sorumlusu olarak Yuzu Magazine tarafından aşağıda açıklanan kapsamda işlenebilecektir. Kişisel verilerinizin işlenmesine ilişkin detaylı bilgilere www.yuzumagazine.com adresinde yer alan Yuzu Magazine Kişisel Verilerin Korunması ve İşlenmesi Politikası’ndan ulaşabilirsiniz. a - Kişisel Verilerinizin Hangi Amaçla İşleneceği Toplanan kişisel verileriniz, ziyaretiniz kapsamında Yuzu Magazine'in ve Yuzu Magazine ile iş ilişkisi içerisinde olan ilgili kişilerin hukuki teknik, ticari ve iş güvenliğinin temin edilmesi amacıyla Kanun’un 5. ve 6. maddelerinde belirtilen kişisel veri işleme şartları ve amaçları dahilinde işlenecektir. b - İşlenen Kişisel Verilerinizin Kimlere ve Hangi Amaçla Aktarılabileceği Toplanan kişisel verileriniz; yukarıda belirtilen amacın gerçekleştirilmesi kapsamında, yurt içinde veya yurt dışındaki iş ortaklarımıza, tedarikçilerimize ve ayrıca kanunen yetkili kamu kurumları ve özel kişilere Kanun’un 8. ve 9. maddelerinde belirtilen kişisel veri işleme şartları ve amaçları çerçevesinde aktarılabilecektir. c - Kişisel Verinizin Toplanma Yöntemi ve Hukuki Sebebi Kişisel verileriniz, bina, tesis ve yerleşkemizi ziyaretiniz esnasında Yuzu Magazine tarafından fiziki yöntemler ile Kanun’un 5. ve 6. maddelerinde belirtilen kişisel veri işleme şartlarına dayalı olarak toplanmaktadır. Toplanan kişisel verileriniz, Aydınlatma Metni’nin (a) ve (b) maddelerinde belirtilen amaçlarla işlenebilmekte ve aktarılabilmektedir. ç - Kişisel Veri Sahibinin Kanun’un 11. maddesinde Sayılan Hakları Kişisel veri sahibi olarak Kanun’un 11. maddesi uyarınca aşağıdaki haklara sahip olduğunuzu bildiririz: – Kişisel verilerinizin işlenip işlenmediğini öğrenme, – Kişisel verileriniz işlenmişse buna ilişkin bilgi talep etme, – Kişisel verilerinizin işlenme amacını ve bunların amacına uygun kullanılıp kullanılmadığını öğrenme, – Yurt içinde veya yurt dışında kişisel verilerinizin aktarıldığı üçüncü kişileri bilme, – Kişisel verilerinizin eksik veya yanlış işlenmiş olması hâlinde bunların düzeltilmesini isteme ve bu kapsamda yapılan işlemin kişisel verilerinizin aktarıldığı üçüncü kişilere bildirilmesini isteme, – Kanun’a ve ilgili diğer kanun hükümlerine uygun olarak işlenmiş olmasına rağmen, işlenmesini gerektiren sebeplerin ortadan kalkması hâlinde kişisel verilerin silinmesini veya yok edilmesini isteme ve bu kapsamda yapılan işlemin kişisel verilerinizin aktarıldığı üçüncü kişilere bildirilmesini isteme, – İşlenen verilerin münhasıran otomatik sistemler vasıtasıyla analiz edilmesi suretiyle aleyhinize bir sonucun ortaya çıkması durumunda buna itiraz etme, – Kişisel verilerinizin kanuna aykırı olarak işlenmesi sebebiyle zarara uğramanız hâlinde zararın giderilmesini talep etme. Yukarıda sıralanan haklarınıza yönelik başvurularınızı, info@yuzumagazine.com adresinden talep edebileceğiniz Yuzu Magazine Kişisel Veri Sahibi Başvuru Formu’nu doldurarak bizlere iletebilirsiniz. Talebinizin niteliğine göre en kısa sürede ve en geç otuz gün içinde başvurularınız ücretsiz olarak sonuçlandırılacaktır; ancak işlemin ayrıca bir maliyet gerektirmesi halinde Kişisel Verileri Koruma Kurulu tarafından belirlenecek tarifeye göre tarafınızdan ücret talep edilebilecektir. Çerez (Cookie) Politikası Çerez (cookie) politikamız, Gizlilik politikamızın bir parçasını oluşturur. Diğer birçok internet sitesinde olduğu gibi içerik ve reklamları kişiselleştirmek, sosyal medya özellikleri sağlamak, trafiği analiz edebilmek ve web sitemizi (kısaca “Yuzu Magazine” olarak anılacaktır) nasıl kullandığınızı anlayabilmek için çerezler kullanıyoruz. Its Istanbul’da bulunduğunuz süre boyunca “Cookie” olarak da adlandırılan çerezlerin ve buna benzer unsurların tarayıcınıza yerleştirilmesi söz konusu olabilir. Çerez (Cookie) ayarlarını değiştirmeden Yuzu Magazine’i kullanmaya devam ederek çerez kullanımına izin vermektesiniz. Çerez (Cookie) Nedir? Çerezler, mobil uygulamayı ve/veya web sitesini ziyaret ettiğiniz zaman bilgisayarınıza tercihlerinizi kaydeden küçük metin dosyalarıdır. Çerezler, herhangi bir kişisel ya da özel bilgi içermezler, bilgisayarınıza zarar vermezler. Ayrıca çerezleri dilediğiniz gibi kontrol edebilir veya silebilirsiniz. Hangi Tür Çerezleri Kullanıyoruz? Yuzu Magazine’de “Oturum Çerezleri” ve “Kalıcı Çerezler” olarak iki tür çerez kullanıyoruz. Oturum çerezleri, Yuzu Magazine’de dolaşırken geçici hafızada yer alan ancak internet tarayıcınızı kapattığınızda silinen çerezlerdir. Kalıcı çerezler ise belli bir tarihle ya da süreyle sınırlanmış olan bu tarih ya da süre sonunda kendiliğinden silinen veya tarafınızdan silinene kadar sabit diskinizde kalan çerezlerdir. Yuzu Magazine’de Üçüncü Şahıslar Hangi Çerezleri Kullanmaktadır? Yukarıda yer alan çerezlerimize ek olarak üçüncü şahıs tedarikçi ve reklam ağları, sosyal medya platformları, hizmet sağlayıcıları ile diğer iş ortaklarımız, sizin Yuzu Magazine’i ve diğer internet sitelerini önceki ziyaretlerinize dayalı olarak reklam sunmak da dahil olmak üzere size daha iyi ve daha kişiselleştirilmiş hizmet sağlanması amacıyla tarayıcınıza çerez yerleştirebilirler. Üçüncü şahıslara ve kullandıkları çerezlere ilişkin bilgiler aşağıdaki gibidir: * Google Analytics* Kalıcı, oturum ve üçüncü şahıs çerez türlerinin kullanılması aracılığıyla Its Istanbul’un trafiği izlenerek ve raporlanarak kullanıcı deneyiminin daha iyi analiz edilmesi sağlanır. Daha fazla bilgi için: http://www.google.com/policies/privacy/ Bu çerezlerden vazgeçmek için: https://tools.google.com/dlpage/gaoptout * Diğer Reklam Platformları* Kalıcı, oturum ve üçüncü şahıs çerez türleri kullanılarak çevrimiçi deneyiminizi iyileştirmek için internet üzerinde geçirdiğiniz zaman ve alışkanlıklarınız analiz ederek reklamların ilgi alanlarınıza göre gösterilmesi sağlanır. (Yukarıda verilen 3. şahıslara ait linkler aracılığıyla ulaşacağınız içeriklerin güvenilirliğine ilişkin sorumluluğumuz bulunmamaktadır.) Yuzu Magazine’de Çerezler Hangi Amaçlarla Kullanılmaktadır? Yuzu Magazine’de Çerezler, genel olarak size daha iyi ve daha kişiselleştirilmiş hizmet sağlamak ve Yuzu Magazine’de geliştirmemize yardımcı olması amacıyla kullanılıyor olup; bu Çerezler sayesinde daha ayrıntılı olarak aşağıdaki hedefler gerçekleştirilmektedir: – Kullanıcının sepetinde hangi ürünlerin olduğunu hatırlatmak, – Mobil uygulamayı ve/veya web sitesini ziyaret edenleri tanımak, – Reklamlar için hedeflenen kitleye erişilerek sizin kendi ilgi alanlarınıza uygun reklamlar görmenizi ve aynı reklamları tekrar tekrar görmemenizi sağlamak, – İçerik ve reklamları sizin için kişiselleştirmek, – Sosyal medya özellikleri sağlamak, – Yuzu Magazine’in trafiğini analiz etmek, – Yuzu Magazine’i nasıl kullandığınızı anlamak, – Mobil uygulamaya ve/veya web sitesine giriş yaptıktan sonra ayarları muhafaza etmek, Çerezler Nasıl Yönetilebilir veya Silinebilir? Çerezleri, tarayıcınız buna imkan sunuyorsa tarayıcı ayarlarını düzenleyerek yönetebilirsiniz. Bu şekilde tüm çerezleri reddedebilir, sabit diskinize bir çerez kaydedilmeden önce uyarılabilir, sadece belirlediğiniz internet sitelerinin çerezlerini kabul edebilir, önceden kabul ettiğiniz çerezleri devre dışı bırakabilir ya da silebilirsiniz. Yuzu Magazine’de yer alan üçüncü şahısların çerezlerinden eğer imkan sunuyorlarsa ilgili üçüncü şahsın internet sitesini ziyaret ederek vazgeçebilirsiniz. Yuzu Magazine’de yer alan çerezleri reddetmeniz durumunda Yuzu Magazine’de yer alan özellik ve fonksiyonların bir kısmını kullanamayabilirsiniz. Yuzu Magazine'e farklı tarayıcılardan ve/veya cihazlardan erişiyorsanız, bu tarayıcı ve cihazların her birinin çerez ayarlarının seçiminize uygunluğunu kontrol etmelisiniz. Çerez politikamızı, size herhangi bir bildirimde bulunmaksızın güncelleyebiliriz. Bu nedenle çerez politikamızı belirli aralıklarla yeniden gözden geçirmenizi öneririz. Mesafeli Satış Sözleşmesi MADDE 1 – TARAFLAR SATICI Ünvanı : YUZU Medya Yayıncılık Ticaret Limited Şirketi Adresi : Bebek Mah. İnşirah Cad. No: 25 İç Kapı No: 1 Beşiktaş/ İSTANBUL Eposta adresi : info@yuzumagazine.com ALICI Müşteri olarak www.yuzumagazine.com alışveriş sitesinden (bundan böyle “İnternet Sitesi” olarak anılacaktır) işbu sözleşme kapsamında alım yapan kişiyi ifade eder. ALICI yönünden, alış formunda verilen adres ve iletişim bilgileri esas alınır. MADDE 2 – KONU İşbu sözleşmenin konusu, ALICI’nın SATICI’ya ait İnternet Sitesi’nden elektronik ortamda siparişini yaptığı aşağıda nitelikleri ve satış fiyatı belirtilen ürünün satışı ve teslimi ile ilgili olarak 6502 sayılı Tüketicilerin Korunması Hakkındaki Kanun ve Mesafeli Sözleşmeler Uygulama Esas ve Usulleri Hakkında Yönetmelik hükümleri gereğince tarafların hak ve yükümlülüklerinin saptanmasıdır. MADDE 3 – SÖZLEŞME KONUSU ÜRÜN Malın/Ürünün/Hizmetin türü, miktarı, marka/modeli, rengi, adedi, satış bedeli, ödeme şekli, siparişin sonlandığı andaki bilgilerden oluşmaktadır MADDE 4 – GENEL HÜKÜMLER 4.1. ALICI, İnternet Sitesi’nde sözleşme konusu ürünün temel nitelikleri, tüm vergiler dahil satış fiyatı ve ödeme şekli ile teslimata ve bunun masraflarının ALICI tarafından karşılanacağına, teslimatın gerçekleştirileceği süreye ve SATICI’nın tam ticari unvanı, açık adresi ve iletişim bilgilerine ilişkin ön bilgileri okuyup bilgi sahibi olduğunu ve elektronik ortamda gerekli teyidi verdiğini beyan eder. ALICI; bu sözleşmeyi elektronik ortamda teyit etmekle, mesafeli sözleşmelerin akdinden önce, Satıcı tarafından Tüketici’ye verilmesi gereken adres, siparişi verilen ürünlere ait temel özellikler, ürünlerin vergiler dahil fiyatı, ödeme ve teslimat bilgilerini de doğru ve eksiksiz olarak edindiğini teyid etmiş olur. 4.2. Sözleşme konusu ürün, yasal 30 günlük süreyi aşmamak koşulu ile her bir ürün için ALICI’nın yerleşim yerinin uzaklığına bağlı olarak internet sitesinde ön bilgiler içinde açıklanan süre içinde ALICI veya gösterdiği adresteki kişi/kuruluşa teslim edilir. Madde 3’te gösterilen teslimata ilişkin her türlü kargo ücreti ALICI tarafından karşılanacak olup siparişine ilişkin faturasına “Gönderim Ücreti” adı altında yansıtılacaktır. 4.3. Sözleşme konusu ürün, ALICI’dan başka bir kişi/kuruluşa teslim edilecek ise, teslim edilecek kişi/kuruluşun teslimatı kabul etmemesinden SATICI sorumlu tutulamaz. 4.4. Kargo firmasının, ürünü ALICI’ya teslimi aşamasında karşılaşacağı her türlü sorun nedeniyle, siparişi verilen ürünün ALICI’ya teslim edilememesinden dolayı SATICI sorumlu tutulamaz. 4.5. SATICI, sözleşme konusu ürünün sağlam, eksiksiz, siparişte belirtilen niteliklere uygun ve varsa garanti belgeleri ve kullanım kılavuzları ile teslim edilmesinden sorumludur. 4.6. SATICI, haklı bir sebebe dayanmak şartıyla, sözleşmeden doğan ifa yükümlülüğünün süresi dolmadan ALICI’ya eşit kalite ve fiyatta farklı bir ürün tedarik edebilir. 4.7. SATICI, sipariş konusu ürün veya hizmetin yerine getirilmesinin imkansızlaşması halinde sözleşme konusu yükümlülüklerini yerine getiremezse, bu durumu, sözleşmeden doğan ifa yükümlülüğünün süresi dolmadan tüketiciye bildirir ve ALICI’ya eşit kalite ve fiyatta farklı bir ürün tedarik edebilir. 4.8. Sözleşme konusu ürünün teslimatı için işbu sözleşmenin imzalı nüshasının SATICI’ya ulaştırılmış olması ve bedelinin ALICI’nın tercih ettiği ödeme şekli ile ödenmiş olması şarttır. Herhangi bir nedenle ürün bedeli ödenmez veya banka kayıtlarında iptal edilir ise, SATICI ürünün teslimi yükümlülüğünden kurtulmuş kabul edilir. 4.9. ALICI alışveriş esnasında sisteme tanımladığı kredi kartı bilgilerinin doğru olduğunu, bu kredi kartının kullanımından dolayı kaynaklanacak her türlü hukuki ve cezai yasal sorumluluğunun kendisinde olduğunu kabul ve taahhüt eder. Ürünün tesliminden sonra ALICI’ya ait kredi kartının ALICI’nın kusurundan kaynaklanmayan bir şekilde yetkisiz kişilerce haksız veya hukuka aykırı olarak kullanılması nedeni ile ilgili banka veya finans kuruluşun ürün bedelini SATICI’ya ödememesi halinde, ALICI’nın kendisine teslim edilmiş olması kaydıyla ürünün 3 gün içinde SATICI’ya gönderilmesi zorunludur. Bu takdirde nakliye giderleri ALICI’ya aittir. Eğer ALICI ürünü geri göndermezse kredi kartından herhangi bir nedenle ürün bedelinin alınmaması veya ürün bedelinin kredi kartına iade edilmesi durumlarında ürün bedelinin hiçbir ihtara gerek kalmaksızın SATICI banka hesaplarına havale edileceğini kabul ve taahhüt eder. 4.10. SATICI mücbir sebepler veya nakliyeyi engelleyen hava muhalefeti, ulaşımın kesilmesi gibi olağanüstü durumlar nedeni ile sözleşme konusu ürünü süresi içinde teslim edemez ise, durumu ALICI’ya bildirmekle yükümlüdür. Bu takdirde ALICI siparişin iptal edilmesini, sözleşme konusu ürünün varsa emsali ile değiştirilmesini, ve/veya teslimat süresinin engelleyici durumun ortadan kalkmasına kadar ertelenmesi haklarından birini kullanabilir. ALICI’nın siparişi iptal etmesi halinde ödediği tutar 10 gün içinde kendisine nakden ve defaten ödenir. 4.11. ALICI’nın kredi kartı ile yaptığı ödemelerde ise, ürün tutarı, siparişin ALICI tarafından iptal edilmesinden sonra 7 gün içerisinde ilgili bankaya iade edilir. Bu tutarın bankaya iadesinden sonra ALICI hesaplarına yansıması tamamen banka işlem süreci ile ilgili olduğundan, ALICI, olası gecikmeler için SATICI’nın herhangi bir şekilde müdahalede bulunmasının mümkün olamayacağını ve SATICI tarafından kredi kartına iade edilen tutarın banka tarafından ALICI hesabına yansıtılmasının ortalama 2 ile 3 haftayı bulabileceğini şimdiden kabul etmektedir. 4.12. SATICI teknik nedenlerden kaynaklanan fiyat, ürün ve her türlü güncelleme hatalarından sorumlu değildir. MADDE 5 – CAYMA HAKKI ALICI, sözleşme konusu ürünün kendisine veya gösterdiği adresteki kişi/kuruluşa tesliminden itibaren 14 gün içinde hiçbir sebep göstermek zorunda olmaksızın cayma hakkına sahiptir. Ancak, yılbaşı, bayramlar, anneler günü gibi belirli günlere yönelik ALICI’ya özel olarak hazırlanan, satışa sunulan ve/veya ithal edilen ürünlerde, kampanya ve promosyon ürünlerinde ürünün iadesi alınamamakta; ALICI bu şartları kabul ederek alışverişini gerçekleştirmektedir. Cayma hakkının kullanılması için 14 günlük süre içinde SATICI’ya faks veya eposta ile bildirimde bulunulması ve ürünün 6. madde hükümleri çerçevesinde kullanılmamış olması şarttır. Bu hakkın kullanılması halinde, a) 3. kişiye veya ALICI’ya teslim edilen ürünün faturası, (İade edilmek istenen ürünün faturası kurumsal ise, iade ederken kurumun düzenlemiş olduğu iade faturası ile birlikte gönderilmesi gerekmektedir. Faturası kurumlar adına düzenlenen sipariş iadeleri İADE FATURASI kesilmediği takdirde tamamlanamayacaktır) b) İade formu, c) 4 günlük süre içerisinde iade edilecek ürünlerin kutusu, ambalajı, varsa standart aksesuarları ile birlikte eksiksiz ve hasarsız olarak teslim edilmesi gerekmektedir. Bu belgelerin SATICI’ya ulaşmasını takip eden 10 gün içinde ürün bedeli ALICI’ya iade edilir. Cayma hakkı nedeniyle iade edilen ürünün kargo bedeli yurtiçi siparişlerinde SATICI tarafından yurtdışı siparişlerinde ALICI tarafından karşılanacaktır. SATICI ürün satarken ALICI'dan tahsil ettiği kargo ücretini iade etmez. Ürün SATICI’ya iade edilirken, ürünün teslimi sırasında ALICI’ya ibraz edilmiş olan orijinal faturanın da (muhasebe kayıtlarımızda tutarlılığı sağlamak amacıyla) iade edilmesi gerekmekte olup faturanın ürünle birlikte ya da en geç ürünün gönderilmesinden itibaren 5 gün içerisinde SATICI’ya gönderilmemesi durumunda iade işlemi gerçekleştirilmeyecek, ürün aynı şekilde karşı ödemeli olarak ALICI’ya geri gönderilecektir. Ürünle beraber iade edilecek olan faturanın üzerine de “iade faturasıdır” ibaresi yazılıp ALICI tarafından imzalanacaktır. MADDE 6 – CAYMA HAKKI KULLANILAMAYACAK ÜRÜNLER Niteliği itibarıyla; tek kullanımlık ürünler, kopyalanabilir yazılım ve programlar, hızlı bozulan veya son kullanım tarihi geçme ihtimali olan ürünlerin iadesi kabul edilmemektedir. Aşağıdaki ürünlerin iade edilebilmesi, ürünün ambalajının açılmamış, bozulmamış ve ürünün kullanılmamış ve denenmemiş olması şartına bağlıdır. Her türlü Kozmetik Ürün İç Giyim Ürünleri Her Türlü Kişisel Bakım Ürünü Her türlü yazılım ve programlar DVD, VCD, CD ve kasetler Dergi ve Gazeteler Konser ve Etkinlik Biletleri Bilgisayar ve kırtasiye sarf malzemeleri (toner, kartuş, şerit v.b) MADDE 7 – BORÇLUNUN TEMERRÜDÜ ALICI’nın temerrüde düşmesi halinde, ALICI, borcun gecikmeli ifasından dolayı SATICI’nın oluşan zarar ve ziyanını ödemeyi kabul eder. ALICI’nın temerrüdünün SATICI’nın kusurundan kaynaklandığı hallerde ALICI herhangi bir zarar ve ziyan talebini karşılamak mecburiyetinde olmayacaktır. MADDE 8 – KİŞİSEL BİLGİLER / TİCARİ İLETİŞİM / PAYLAŞIM / GİZLİLİK: ALICI, alışveriş bilgisi, isim, soyisim, cep telefon numaraları, doğum tarihi, yaşadığı şehir, cinsiyet, gibi kişisel bilgilerinin ve elektonik programlar nedeniyle ulaşılabilen lokasyon bilgisinin, kişisel olmayan bilgilerinin mal ve hizmetlerini tanıtmak, imajını arttırmak , ürün ,hizmet ve iletişimini geliştirmek, Üyelerini tanımak, denetim, veri analizi, araştırma, trendleri anlama, pazarlama ve reklam hizmetlerinde de kullanılmak üzere toplanmasına, veri kayıt sisteminde muhafaza edilmesine, sayılan amaçlarla “Program Ortakları”, GSM Operatörleri / Sosyal Paylaşım Siteleri / Kargo şirketleri gibi ifa yardımcıları ile paylaşılmasına ve işlenmesine izin verir. Üye aksini belirtmedikçe, üyeliği sonlandığında da, bu madde kapsamında sayılan benzeri amaçlar doğrultusunda, mevcut verilerinin muhafaza edilmesini, paylaşılmasını, işlenmesini kabul eder. Üye, veri paylaşım tercihlerini değiştirmek isterse bu talebini programların iletişim kanallarından bildirebilir. SATICI, kümüle (toplu) Kullanıcı bilgilerini ad-soyad bilgilerini içermeyecek şekilde iş ortakları (yatırımcıları dahil), basın gibi üçüncü şahıslar ile paylaşabilir. MADDE 8 – YETKİLİ MAHKEME İşbu Ön Bilgilendirmenin uygulanmasında, Sanayi ve Ticaret Bakanlığınca ilan edilen değere kadar ALICI’nın mal veya hizmeti satın aldığı ve ikametgahının bulunduğu yerdeki Tüketici Hakem Heyetleri ile Tüketici Mahkemeleri yetkilidir. SATICI şikâyet ve itirazları konusunda başvurularını, T.C. Sanayi Ve Ticaret Bakanlığı tarafından her yıl Aralık ayında belirlenen parasal sınırlar dâhilinde mal veya hizmeti satın aldığı veya ikametgâhının bulunduğu yerdeki tüketici sorunları hakem heyetine veya tüketici mahkemesine yapabilir. Parasal sınıra ilişkin bilgiler aşağıdadır: 28/05/2014 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere; a) 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun'nun 68 inci maddesi gereği Değeri iki bin Türk Lirasının altında bulunan uyuşmazlıklarda ilçe tüketici hakem heyetlerine, üç bin Türk Lirasının altında bulunan uyuşmazlıklarda il tüketici hakem heyetlerine, büyükşehir statüsünde bulunan illerde ise iki bin Türk Lirası ile üç bin Türk Lirası arasındaki uyuşmazlıklarda il tüketici hakem heyetlerine başvuru zorunludur.Bu değerlerin üzerindeki uyuşmazlıklar için tüketici hakem heyetlerine başvuru yapılamaz. b) Belirtilen değer üzerinde olan uyuşmazlıklarda Tüketici Mahkemesinde, Tüketici Mahkemesinin bulunmadığı yerlerde ise Tüketici Mahkemesi sıfatıyla Asliye Hukuk Mahkemelerine başvurunun yapılması gerekmektedir. İşbu önbilgilendirme ticari amaçla yapılmaktadır. Lütfen Dikkat: Kargo tutanağını imzalamadan önce kargo paketinizin taşımadan dolayı hasarlı olup olmadığını lütfen kontrol ediniz. Kargo paketinizde herhangi bir nedenle hasar var ise teslimatla ilgili hiç bir belgeyi imzalamadan kargo yetkilisine tutanak tutulması için kargonuzu iade ediniz. Size tarafımızdan yeni ürünleriniz derhal gönderilecektir. Kargo paketi hasarlı olan ürünlerin teslim alınması durumunda içindeki ürünlerin hasarından veya eksikliğinden SATICI sorumlu değildir. neni sergi pdf Çapa 1 Çapa 2 Çapa 4

November 2024 | Urban TURKISH BELOW NOTES FROM the LISBON-ISTANBUL ROUTE words & photos Onur Baştürk The Kissaten photos Charlie McKay As soon as I touch down in Lisbon—a city, like Istanbul, built on seven hills (see also: Rome)—I dive straight into an art tour. The purpose of my visit is clear: Lisbon Art Weekend (aka LAW). Plus, I’m ridiculously lucky to have an incredible guide by my side: Armanda Ribeiro, founder of the PR & communication agency O-Apartamento, who is faster than me and has organized everything to perfection. LAW, held every November, isn’t your typical art fair. It’s a citywide “long weekend” event running from Thursday to Sunday. Each corner of Lisbon hosts something different—exhibitions, art talks, or events in galleries and art spaces. The challenge (and fun) is deciding which ones to catch. And here’s the best part: as you explore unfamiliar neighborhoods, you stop feeling like a tourist and start living like a local. For instance, I discovered Marvila, an up-and-coming area home to architecture studios and new art galleries, including Kubik Gallery. I also stumbled upon Alvalade, where Fundação Leal Rios and Appleton Gallery are located. During LAW, I not only got to uncover Lisbon’s neighborhoods but also had the chance to experience its newest hotel: Locke de Santa Joana. Now, Locke Hotels are not your standard hotels. Let me remind you of their famous motto: “Designed not just to stay in, but to live in.” And they mean it. The rooms are both spacious and comfortable, featuring lifesaving amenities for frequent travelers, like a well-equipped kitchen and washer/dryer. Locke’s Lisbon location spans four different buildings, and I’ll admit, I got lost twice navigating its labyrinth-like blocks on my first day! I also loved Locke’s whiskey bar, The Kissaten, and its restaurant, Santa Joana, for two reasons: the vinyl records playing at The Kissaten were fantastic, and almost every dish I tried at Santa Joana was delicious! The menu was crafted under the direction of renowned chef Nuno Mendes, a pioneer of modern gastronomy, whose culinary vision is deeply inspired by Iberian and Japanese cultures. The tuna dish we had to close out the night? Unforgettable. AN UNEXPECTED TWIST AT CLUBHOUSE But my Lisbon notes don’t end here. More in Part 2 of this story... Now, let’s jump to the other city of seven hills: Istanbul. My first impressions start with the city’s much-talked-about new members-only club, Clubhouse. Positioned as a sort of local rival to Soho House, Clubhouse is, at its core, a chic gym. Yet, as one member joked, “I haven’t actually set foot in the gym yet.” Why? From what I’ve seen, most members prefer socializing in the lounge, which features strong spotlight-style ceiling lights that feel like car headlights beaming down on you—fun fact, I seem to be the only one bothered by this! Social clubs are shaped by their members, after all, so I wouldn’t be surprised if most of the space eventually transforms into restaurants and bars. However, the Clubhouse team pulled off an unexpected twist on Saturday night. They turned their basketball court into a mini AKM (Istanbul’s iconic cultural center) and hosted a concert with pianist Ece Dağıstan and cellist Jamal Aliyev. I couldn’t help but notice Aliyev’s uncanny resemblance to Kit Harington (aka Jon Snow) and their harmony as a duo, especially during one of my favorite pieces, The Umbrellas of Cherbourg. The evening didn’t end quietly, as you might expect. Instead, it peaked at Momo, with DJ Tankut Karakurt’s music fueling the energy. I’ll credit my Kundalini Yoga sessions for this burst of liveliness—but that’s a story for another time. Stay tuned for Lisbon-Istanbul Notes – Part 2. I insist you wait! LİZBON- İSTANBUL HATTINDAN NOTLAR İstanbul gibi yedi tepeli bir şehir olan (bakınız: Bir de Roma öyle) Lizbon’a iner inmez sanat turuna başlıyorum. Çünkü geliş amacım belli: Lisbon Art Weekend (kısa adıyla LAW). Ayrıca ultra şanslıyım, yanımda benden daha hızlı ve her şeyi inanılmaz özenle organize etmiş şahane biri var, pr&iletişim ajansı O-Apartamento kurucusu Armanda Ribeiro. Her yıl kasım ayında düzenlenen LAW bildiğimiz sanat fuarları gibi değil, tüm şehre yayılan, perşembeden pazara süren bir ‘long weekend’ etkinliği. Şehrin her köşesindeki galeri ya da sanat alanında farklı bir sergi, art talk ya da event oluyor. Artık hangisine yetişebilirseniz. Keza işin zevki de burada: Bilmediğiniz mahalleleri keşfederek turist olmaktan çıkıp tam bir lokal oluyorsunuz. Mesela Kubik Gallery’nin de yer aldığı, mimarlık ofisi ve yeni sanat galerileriyle yükselişte olan Marvila’yı bu sayede keşfettim. Ya da Fundação Leal Rios ve Appleton Galeri’nin bulunduğu Alvalade’yi… LAW sırasında şehrin mahallelerini keşfetmek kadar en yeni otelini deneyimleme şansım da oldu: Locke de Santa Joana. Malum, Locke Otelleri bildik otellerden farklı. Meşhur mottolarını hatırlatayım, “Sadece uyumak için değil, içinde yaşamak için yapılmış bir otel”. Gerçekten dedikleri kadar var. Odalar hem rahat ve geniş hem de donanımlı bir mutfak, çamaşır/kurutma makinesi gibi sıkça seyahat edenlerin çok seveceği hayat kurtaran ayrıntılara sahip. Locke’un Lizbon’daki oteli dört farklı binadan oluşuyor ve itiraf ediyorum, ilk gün labirent gibi bloklar arasında iki kere kayboldum! Locke’un viski barı The Kissaten ve Santa Joana restoranını ise şu iki açıdan sevdim: The Kissaten’de çalan plaklar harikaydı, Santa Joana’nın ise neredeyse tattığım her tabağı lezizdi! Çünkü restoranın menüsü Iber ve Japon kültüründen derinden etkilenmiş, modern gastronominin öncülerinden ünlü şef Nuno Mendes’in direktörlüğünde hazırlanmıştı. Özellikle tunalı son tabağımız unutulmazdı! CLUBHOUSE’DAN TERS KÖŞE Lizbon notları elbette burada bitmiyor. Devamı bu yazının ikinci kısmında olacak… Şimdi sıra diğer yedi tepelide, yani İstanbul notlarında. İlk izlenim, şehrin son dönem çok konuşulan üyelikli kulübü Clubhouse’dan. Soho House’un bir bakıma lokal rakibi olmaya soyunan Clubhouse aslında özünde şık bir spor salonu. Ama bir üyenin esprili bir dille aktardığı gibi, “Henüz spor salonuna gitmişliğim yok”. Nitekim gördüğüm kadarıyla çoğu üye, kulübün araba farı stili bir tavan aydınlatmasına sahip olan (benden başka bu spotlardan şikayet edeni görmedim, o da ayrı!) lounge alanında sosyalleşmeyi daha çok seviyor. Sonuçta sosyal kulüpler böyledir, her şeyi oraya gidenler insanlar şekillendirir. Bu nedenle bir süre sonra buradaki alanların çoğu restoran-bar olursa şaşırmam! Ama CH ekibi cumartesi gecesi ters köşe bir şey yaptı. Basketbol sahasını mini bir AKM’ye dönüştürdüler ve burada piyanist Ece Dağıstan ile çellist Jamal Aliyev bir konser verdi. Jamal Aliyev’in Kit Harington’a (namı diğer Jon Snow) olan benzerliğine ve ikili arasındaki uyuma (özellikle de pek sevdiğim The Umbrellas of Cherbourg’u çalarken) dikkat kesildiğim gecenin sonu beklendiği gibi sakin değil, tam aksine Momo’da, dj Tankut Karakurt’un müziklerinde coşarak sona erdi. Bu taşkın enerjimi de son zamanlardaki Kundalini Yoga seanslarımın hararetine bağlıyorum -ki o da ayrı hikâye… Neyse, Lizbon-İstanbul Notları-Kısım 2 yakında. Israrla bekleyiniz.

October 9, 2025 | Product the ANACHRON TROLLEY at EDIT NAPOLI 2025 words Alp Tekin photos Sinan Çırak, Portrait Photo Yeşim Özügeldi Studio Lugo reinterprets Anatolian heritage through a modern ritual of design At EDIT Napoli 2025, Istanbul-based Studio Lugo unveils the Anachron Trolley — a sculptural, compact piece that transforms the warmth of Anatolian tradition into a contemporary gesture. Designed by Doruk Kubilay, it continues Lugo’s Anachron story, where memory and modernity coexist through texture, craft, and quiet emotion. First introduced at Alcova Milano, the Trolley embodies a simple yet universal idea: gathering. It recalls long Anatolian evenings — where sharing food, drink, and conversation is less an event, more a way of belonging. Designed for the pace of urban life, it turns small spaces into places of connection. A RITUAL OF TOGETHERNESS Circular forms, lacewood veneer, Gaziantep’s kutnu silk, and hand-brushed horsehair define its tactile language. A hand-sewn curtain, crafted with traditional folding techniques, conceals and reveals — balancing function with intimacy. Every curve and stitch carries the mark of the hand, reflecting Studio Lugo’s dedication to craftsmanship and slow design. Available in silky matte finishes and customizable tones, the Anachron Trolley adapts effortlessly — as a serving companion, a sculptural accent, or a quiet centrepiece for daily rituals. FROM ISTANBUL TO NAPLES Founded by Doruk Kubilay, Studio Lugo creates collectible objects that bridge Anatolian heritage and contemporary living. Rooted in Istanbul’s layered identity, the studio’s work celebrates tactility, emotion, and craftsmanship as timeless connectors.

November 2023 | People FOR EN CONVERSATION about ARCHITECTURE with ECE CEYLAN BABA words Onur Baştürk Yeditepe Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Ece Ceylan Baba ile ilk yüz yüze sohbetimiz bir “hayat ağacı”nın altında gerçekleşmişti. O “hayat ağacı” tanıdık bir yerdeydi. Antalya-Side’deki Paloma Finesse içinde 2020 yılında açılan Yuzu Garden’ın simgesi olan Ficus Australis. İşte o nefis bahçede Ece ile yaz başında bir araya gelmiş ve sürdürülebilir mimari ile yakın gelecekte dünyaya hakim olması beklenen mimari yaklaşımları konuşmuştuk. Elbette her konu “Yuzu Weeekend” kapsamında yaptığımız o günkü konuşmaya sığmamıştı. O yüzden buraya, o konuşmanın devamında yaptığımız uzun röportajı yayınlamak istedim. Çünkü Ece’nin söyleyecekleri hepimizi yakından ilgilendiriyor! Mimarların amacı şaşırtmak mıdır yoksa çözümler sunmak mı? Yoksa ikisi birden mi? Mimarlık insana ait her türlü mekanın üretildiği bir meslek alanı. Ayrıca mimarinin, çağına ait pek çok bilgiyi mekan üzerinden sonraki nesillere aktarmak gibi bir iddiası ve misyonu var. Bu mekanların içinde gündelik hayatta kullandığımız ve kullanmaya devam edeceğimiz mekanlar da, sarsıcı ve bazen spekülatif olması gereken mekanlar da var. Bu durum, binanın türüne, yerine ve vermek istediği mesaja göre değişiklik gösteriyor. Sadece şaşırtmaya odaklanan bir mimari yok… Ancak bu, bazı binaların şaşırtıcı derecede yeni bir söz söylemesine engel değil. BİRİ ÜTOPYA, DİĞERİ DİSTOPYA Mimarların “dünyayı kurtarma, iyileştirme” projelerine nasıl bakıyorsunuz? Mesela BIG’den Bjarke Ingels’in “Masterplanet” projesi ya da Liam Young’ın kurgusal “Planet City” filmi. Mimarlar gerçekten dünyayı iyileştirebilir mi? Dünyayı kurtarma ya da iyileştirme argümanı tek bir meslek alanı için oldukça iddialı. Öte yandan mekanın dönüştürücü gücüne inanırım. İnsan, içinde yaşadığı mekanlardan, mekanlar da insanlardan etkilenir. Birbirine katkı sunan iki canlı organizma gibi beraber şekillenirler. Bu açıdan bakıldığında, mimarinin insan yaşamına olan etkisi oldukça güçlü. Dünyanın kaynakları tükeniyor, yine de evren kendi kendini onarabilecek yeteneğe sahip. Ancak içinde yaşadığımız çağda çok sayıda kriz bulunuyor ve çeşitli meslek insanları tarafından insanlığın sonunun gelmesini ötelemek amacıyla çok sayıda önlem alınıyor. Mimarlık alanında da sürdürülebilir tasarım ilkeleri, enerji verimliliği ve çevre dostu malzemelerin kullanılması gibi çeşitli konular 21. yüzyılda önem kazandı. Masterplanet ve Planet City yaklaşımları bu anlamda farklı argümanlara sahip. Bir tür dualite olarak tanımlayabiliriz. Biri ütopya diğeri distopya olarak iki düşsel çalışma… BIG’nin Masterplanet projesi, iklim krizine karşı dünyayı bütüncül olarak ele alan ve tüm dünya nüfusunun benzer ideal-kentsel mekanlarda yaşadığı öngörülen bir dünya düşü. Dünya için bir masterplan önerisi sunan proje bazı özellikleriyle bir ütopyayı anımsatıyor. Çevre sorunlarına toplam bir çözüm ile yaklaşıyor ve teknolojiyi projenin odağına yerleştiriyor. Günümüzdeki bina ve hatta kent ölçeğindeki önlemlerin yetersizliğine vurgu yaparak gezegen ölçeğinde bir tasarlama eylemi öneriyor. “Planet City” filminde ise Liam Young, sömürgeleştirmenin ve küreselleşmenin ekonomi ile olan güçlü ilişkisini metropoller üzerinden yeniden okuyan, alışılagelmiş düşünceleri ters köşe yapan bir distopyayı konu alıyor. Yaklaşık 10 milyar insanın yaşadığı bir dünyada, alınan ortak bir kararla dünyanın geri kalanının vahşi doğaya teslim edilmesi üzerine kurulan hayali bir şehirdeki yaşananları anlatıyor. Spekülatif bir bilim kurgu özelliği taşıyan film, iklim değişikliğinin çevresel bir sorun olmadığını, aksine siyaset kaynaklı ve ideolojik bir sorun olduğunu öne sürüyor. İ ki çalışma da mimarlar tarafından üretilmiş, hayata geçme iddiası taşımadan tasarlanmış özgün düşünceler. Manipülatif özellikleri ile iklim krizine dikkat çekmek isteyen projeler, çizgi dışı fikirlerle mimarinin kent, kentsel yaşam, çevre ve hatta gezegen ölçeğindeki olası ihtimallerini sorguluyor. Geleceğin evleri şehir şebekesinden tamamen ayrılmış, kendi kendine yetebilen evler mi olacak? Yoksa bu konudaki çabalar fazlasıyla bireysel mi kalacak? Kent, yapılı olan çevresi, yapılı olmayan çevresi ve içinde yaşayan kentlilerin yaşamları ile var olur. Bu durum karmaşık bir örüntüdür ve doğası gereği içinde tekilliği barındırmaz. Kendi kendine yetebilen ev(ler) kavramı da bir süre sonra benzer yaşamları içinde barındıran bir ilişki ağına dönüşmeye mahkum. Bu sebeple gelecekte de kentler, bireysel olmayan, birlikte/bir arada olmayı kutsayan bir yaşamı mümkün kılacak diye düşünüyorum. 3D PRINT İLE YAPILAN BİNALARIN SAYISI ARTACAK Temiz enerji üretimini ve karbon ayak izini azaltan sürdürülebilir inşaat yöntemleri artık en çok konuşulan şeyler. Özellikle de 3D ile yapılan ev projeleri. Mimarlık stüdyoları bu bilince sahip, ama proje talep edenler sizce yeterince bu bilince sahip mi? Sürdürülebilir bir bina inşa etmenin en temel yöntemi bağlamsallığı benimsemek. Yere ait malzeme, yere ilişkin iklim verileri, kültürel bilgiler ve yapma yöntemleri kullanılırsa hem karbon ayak izi en aza indirilebilir, hem de yere ait yapma/etme/inşa etme yöntemlerinin çağdaş yorumları üretilebilir. Günümüzde üç boyutlu yazıcılar ile bazı mimari uygulamalar yapılmakta. Ancak, inşa edilen yapılarda kullanılan hammaddenin çevre dostu olması konusunu önemsiyorum. Doğada yok olamayacak malzemelerin seçimi ileride başka sorunlar üretebilir. İleri dönüşüm ya da geri dönüşüm yöntemleri ile kullanılan hammadde konusunda önemli çalışmalar yapılıyor. Yakın gelecekte, gelişen teknoloji ile üç boyutlu yazıcılar ile inşa edilen yapıların sayısının artabileceğini düşünüyorum. SLA’NIN KOPENHAG’TAKİ YAPISI OLDUKÇA İYİ BİR ÖRNEK Yeşilin ön plana çıkarıldığı, hatta başrolde olduğu mimari tasarımlarla artık daha sık karşılaşıyoruz. Binaların çatı alanlarında organik tarım alanları, mini parklar yaratılması mesela. En çarpıcı örnek, SLA’in projesini yaptığı, Kopenhag’daki enerji santralinin dik eğimli çatısına yapılan peyzaj tasarımı. Tüm bunlar sizce yeterli mi? Yoksa tüm bunlar sadece "greenwashing" yani "yeşil aklama" olayı mı? Mimaride sürdürülebilir tasarım yaklaşımları çok paydaşlı, farklı disiplinler ile ilişkili ve bütüncül olarak ele alınması gereken bir konu. Malzeme seçimi, dönüşebilir/adaptasyon yeteneği olan program ve işlevlerin varlığı, yapının bulunduğu coğrafya ile kurduğu ilişki, enerji verimliliği, doğa dostu inşaat teknolojilerinin kullanılması gibi çok farklı alanı içinde barındırıyor. Şehirden alınan toprak parçasını, devasa bir yapının cephesine ya da çatısına konumlandırılan sınırlı yeşil ile doğaya geri veremeyiz. Ya da sadece “yeşil bina” sertifikası alarak, bunu bir pazarlama argümanı gibi kullanabilmek için sürdürülebilir olmayan bir binaya sonradan eklenen bazı yeşil dokunuşlarla onu sürdürülebilir hale getiremeyiz. Bu konu tasarımın ilk safhasından itibaren başlayan, kullanıcıları ile devam eden, yaşamın içinde döngüsel, canlı ve bütüncül bir sürece sahip olmalı. Bunun dışındaki her durum, bir tür yeşil aklama örneğine dönüşme potansiyeli taşıyor. SLA’nın Kopenhag’daki yapısı -yakın zamanda yerinde de gözlemleme fırsatı buldum- kentteki konumu ve tasarım yaklaşımından ötürü oldukça iyi bir örnek. İşlevinden ötürü kamusallaşması mümkün olmayan bir yapının çatısını kentle bütünleştirip kamusallaştırabilen, bariyerleri güvenli bir şekilde ortadan kaldırabilen, özgün bir fikre sahip. DAHA FAZLA YEŞİL TAHRİBATI KONTROL ALTINA ALINABİLİR Önümüzdeki on yılda bizi yeşilin arttığı şehirler mi bekliyor? Bu konuda iyimser misiniz? Araştırmalar, dünyadaki nüfusun artmaya devam edeceğini ve buna paralel olarak, şehirlerde yaşayan nüfusun kırsal bölgelerde yaşayan nüfusa oranla artış eğiliminde olacağını gösteriyor. Kent yaşamı hâlâ cazip ve cazibesini koruyacak gibi görünüyor. Bu sebeple, önümüzdeki on yılda kentlerde inşa etmeye olan ihtiyacın artacağını söyleyebiliriz. Bir noktaya vurgu yapmak isterim: Şehirlerdeki atıl yapı stokunun yeniden işlevlendirilmesi, gerçekten gerek olmadıkça daha fazla yeşil tahribatının yapılmasını kontrol altına alabilir. Mevcut yapıların verimliliğini artırmak, paylaşımlı mekan kullanımlarını destekleyen politikalar geliştirmek gibi yöntemler benimsenmezse, bu konuda iyimser olduğumu söyleyemem. DÜNYANIN VAHŞİ DOĞAYA TESLİM EDİLMESİ İMKANSIZ Yapmamız gereken gerçekten dünyanın önemli bir kısmını yeniden vahşi doğaya teslim etmek mi? Kurtuluşumuz bu mu? Ne dersiniz? Aslında bu sorunun yanıtını bir önceki soruda yanıtlamış oldum. Dünyanın vahşi doğaya teslim edilmesinin mümkün olduğunu düşünmüyorum. Artan nüfus ve çağın getirdiği yeni mekan ihtiyaçlarına paralel olarak kentlerdeki yapılar artma eğiliminde olmaya devam edecek. Ancak, “yapmak” eylemine odaklı bir politika ile bu durumu daha da vahim çevresel sorunlar üretecek hale getiriyoruz. Yapmadan önce, mevcut olanı yeniden kullanabilmenin ihtimallerini sorgulamanın kurtuluş yollarından biri olduğuna inanıyorum. Bir diğer konu da inşaat teknolojisinin günümüzde ulaştığı seviye ve içinde bulunduğumuz kapital odaklı düzenin getirdiği mega ölçekli projelerin üretilmesine olan iştahın çok canlı olması. 40’LI YAŞLARIM BANA KUSURLU HALİN GÜCÜNÜ ÖĞRETTİ 20’lerinizde, dünyaya, şehirlere ve mesleğinize nasıl bakıyordunuz? Aradan geçen sürede vizyonunuzda neler değişti, neler aynı kaldı? Harika bir soru! Aslında, meslek yaşamımın başında, bir projenin, araştırmanın, binanın ya da metnin kusursuz olması amacı ile çalışırdım. Bunun olabileceğine inanırdım ve doğru planlama ile bu amacın mümkünlüğünü düşlerdim. Yıllar sonra, özellikle de ideal mekan, ideal kent arayışları konusunda derinleşmeye başladıkça, idealize edilmeye çalışılan mekanın gelişime kapalı, totaliter ve durağan olduğu gerçeğiyle yüzleştim. Oysa insan değişen bir canlı, mekanlar da öyle… Aralarında simbiyotik bir ilişki var… Bugün, 40’lı yaşlarım bana kusurlu halin gücünü öğretti. Planlanan, ideal düşün değil; kusurlarıyla var olan gerçeğin ne kadar değerli olduğunu farkettim. Bence dünya da kentler de kusurları ile beraber özgün ve bu sayede birbirinden ayrışıyor ve gelişiyor. Biz insanlar da aynı akışta evrimsel yolculuğumuza devam ediyoruz.

August 22, 2025 | TRAVEL a DREAMY LONG WEEKEND in AMALFI words Onur Basturk photos Courtesy of Hotel Miramalfi The 1960s… First came Fellini’s La Dolce Vita. Then the glamorous wave of Hollywood stars and European aristocracy descending on the Amalfi Coast. And soon after, a spontaneous style revolution: handmade leather sandals, linen dresses, Vietri ceramics. That iconic lifestyle of the ’60s still lingers on the Amalfi shores today. But to truly experience its allure, you need to know where to go. Consider this your compass. DAY ONE: MY HOTEL, MIRAMALFI From Naples Airport, the transfer wound its way through the dramatic Lattari Mountains framing the Sorrento Peninsula before descending towards the Amalfi Coast. Passing Ravello, the road down revealed staggering views—mesmerizing in every sense. By the time I arrived at Hotel Miramalfi, just five minutes from Amalfi’s center, my mind was still caught on those mountain vistas. The receptionist seemed to read my thoughts: “Would you like a cold prosecco?” Of course—who could ever refuse? I carried it straight to the balcony at Mario’s Lounge Bar, and there it was: the Amalfi view I had been dreaming of. Perched dramatically on the cliffs, Miramalfi is a design hotel with roots stretching back to 1956. Founded by Francesco Mansi after returning from years in Mexico, the hotel is still run by the Mansi family today. Miramalfi helped define the golden age of the 1960s, introducing modernist architecture to the Mediterranean and contributing to the emergence of beach club culture. A major renovation in 2022 gave Miramalfi a fresh identity while preserving its ’60s spirit. I felt it immediately upon entering my room: soft lines balanced with bold colors, and from the balcony, the endless sweep of the Mediterranean. The balcony alone could hold me captive for hours, yet Amalfi’s call was impossible to resist. My first stop was the hotel’s iconic beach club. With its saltwater pool and cheerful blue-and-white umbrellas, it radiated pure positivity. I swam, stretched out on a lounger, and drifted into a seaside nap—slipping into a dream with Amalfi as both the setting and the backdrop. That evening, I wandered into town—just 800 meters away—for dinner at Donna Stella Pizzeria, run by sisters Germana and Lorenza, affectionately known as the “Pizza Sisters.” The recommendation held true: the pizza was unforgettable. DAY TWO: EATING & DRINKING IN POSITANO The next morning began with an espresso on my balcony before walking down to Amalfi’s harbor to catch the ferry to Positano. Visiting in high season is pure madness—the crowds can be overwhelming. But it’s easy to escape them. Around 1 p.m., I slipped away to the now-iconic Da Adolfo for lunch, then returned to Positano afterward. Getting there is half the charm: look for the small boat marked with a red fish, reserved for those lucky enough to have a booking. Just one catch—reservations are famously elusive. No phone, no email. The best strategy? Show up and hope for the best. Back in Positano, sunset calls for a drink. Normally the place to be is Franco’s, but on this trip it was temporarily closed. The Champagne Bar at Le Sirenuse made for a worthy alternative. Other favorites include Tridente Cocktail Bar at Hotel Poseidon, La Giara Rooftop Bar, or the leafy, refined garden bar at Palazzo Murat (no sunset views here, but plenty of charm). For dinner, Chez Black remains the legendary go-to—reliable and ever-buzzing. Next2 offers a modern, design-forward take while keeping the atmosphere relaxed. Lo Guarracino is beloved for its seafood pasta by the sea, while Ristorante Da Gabrisa wins with panoramic views. La Tagliata is pure Italian family spirit—everyone on staff is related—and Casa Mele delivers an elegant, fine-dining feel. DAY THREE: STAYING PUT My third day was devoted entirely to Miramalfi. As the sun dipped, I headed to the hotel’s signature restaurant, Donna Emma—named after the founder’s wife, celebrated for her love of traditional Italian cooking. The menu reflects her spirit: handmade pasta, fresh seafood, seasonal vegetables—simple, soulful, and served on a terrace that seems to float above the sea. On my final morning, I sat once more on my balcony with a glass of prosecco, watching the light shift over the Amalfi horizon. And I made myself a quiet promise: Amalfi isn’t a once-in-a-lifetime place—it’s a place you return to.

October 4, 2025 | VOL 16 the VOCMOS SPIRIT: SMALL, PERSONAL, and FULL of SOUL words Laura Cottrell Some people work in hospitality. Others live it. For Frederik Kubierschky and Catharina Lütjen, founders of Vocabolo Moscatelli, it’s the latter. Their story started in the heart of Swiss five-star hospitality, where they met, learned the ropes, and dreamt up a vision for something more personal—an intimate retreat in Umbria, Italy, where hospitality is about genuine care, thoughtful details, and a sense of belonging. We sat down with Frederik and Catharina to talk about what it means to build a place that feels like home, why Vocabolo Moscatelli is more than a boutique hotel, and how they’re redefining modern hospitality—one thoughtful stay at a time. You both come from strong backgrounds in hospitality. How have your experiences shaped the vision behind Vocabolo Moscatelli? Our story began years ago in the world of Swiss five-star hospitality, where our paths first crossed. Frederik brought his deep experience as a Clef d'Or Chef Concierge, and I had focused on guest relations, sales, and marketing. It didn’t take long for us to realize we made a strong team. We were both lucky to have received top-notch training in the industry, which shaped how we think about service, guest care, and teamwork. Over time, we learned that true hospitality isn’t just about luxury—it’s about creating a sense of belonging, crafting unforgettable experiences, and doing it all with passion and integrity. Today, as we lead our own little boutique hotel, Vocabolo Moscatelli, we know exactly the kind of hospitality we want to create—not just for our guests, but also for our team. We believe a happy team is the foundation of great hospitality. In short, the years we spent in some of the most luxurious and demanding settings have shaped how we approach hospitality in 2025. As we shape the future of our boutique hotel, we keep asking ourselves: What does modern hospitality look like? We’re not just following trends; we want to stay ahead of the curve—creating a place that embraces today’s traveler’s desire for authenticity, connection, and meaningful experiences, while also caring deeply for the well-being of both our guests and our team. IT FELT LIKE WE DIDN’T CHOOSE UMBRIA; UMBRIA CHOOSE US! When did the idea of opening your own hotel first come up—and why Umbria? It’s hard to pin down the exact moment, but we both remember a scene like it was yesterday. We were working at a luxury hotel when a guest was checking out. She smiled at us and said, “You two... If you ever open your own hotel, let me know. I’ll be there.” Those simple words left a big impression—and sparked a dream. That dream is now Vocabolo Moscatelli. We were also incredibly lucky to cross paths with an investor who believed in us and our vision. That support gave us the chance to create something truly special. As for Umbria, it was an opportunity—and we fell in love with this unique region of Italy instantly. It felt like we didn’t choose Umbria; Umbria chose us! Vocabolo Moscatelli is a restored 12th-century monastery. What drew you to this place? Its energy—and its timeless beauty! How was the restoration process? Restoring Vocabolo Moscatelli wasn’t just about preserving a building—it was about breathing new life into a place full of history and character, and creating an atmosphere that feels both timeless and fresh. Our approach was shaped by a deep respect for the region’s heritage, combined with a vision for what modern hospitality should feel like in 2025. From the start, we knew we wanted to preserve the elements that make the building so unique—like the stone walls and wooden beams. Of course, bringing modern comforts into such a historic space came with its challenges. It required careful planning and close collaboration with talented artisans and our architect. Jacopo Venerosi Pesciolini from the Florence-based studio Archiloop and his team designed spaces that transform the atmosphere of this ancient monastery into a warm, timeless experience. The use of local craftsmanship added a special layer of character to the interiors. Some of our rooms and suites even have black outdoor bathtubs for two, placed on private terraces. Each room and suite also features its own color concept. UNLIKE BIGGER, MORE ANONYMOUS PROPERTIES, OUR SMALL SCALE ALLOWS US TO CREATE AN INCREDIBLY PERSONAL AND GUEST-FOCUSED EXPERIENCE How does the small scale of your hotel shape the way you welcome and connect with guests? Unlike bigger, more anonymous properties, our small scale allows us to create an incredibly personal and guest-focused experience. We truly pay attention to the needs and preferences of each individual guest. Our team knows guests by name—and they know us, too. We take the time to build genuine relationships with the people who stay with us. Many of our guests return not just for the beauty of the place, but because they feel connected to the team, the other guests, and the unique “VocMos” vibe. That sense of belonging and community is a big part of what makes our hotel special. How does the region’s nature and culture shape the identity of Vocabolo? The natural beauty of the region is an essential part of who we are. Vocabolo is a place where guests can step away from the chaos of daily life and reconnect with nature. The peaceful, rural atmosphere is woven into the overall experience of the hotel. Everything we do, from art to architecture, is inspired by the cultural heritage of the region. We also celebrate local festivals and traditions, weaving them into the guest experience—like our “Passata” event in August, where we make tomato sauce together for three days, or our special ceramic workshops with local artisans like Elena (Endiadi) in our chapel or garden. The slower rhythm of life here is at the heart of the Vocabolo Moscatelli experience. What are some of the standout features of the hotel? - Our Cotto Etrusco tiles. Every room has its own color story, and all the tiles—especially those in the bathrooms—are handmade for us in Umbria, just 20 minutes from Vocabolo Moscatelli. - The Bamboo Dome. - Double outdoor bathtubs on the terraces. - Our hemp-linen textiles! They’re sustainable, breathable, and durable—hemp has a long tradition in Umbria, historically used for rope, fabric, and household items. - The fire pit: Every evening, Frederik lights a fire in the garden, creating a warm, cozy atmosphere. After dinner, we invite both hotel guests and restaurant diners to gather around the fire, sharing a glass of our homemade limoncello. for more Print VOL XVI - AEGEAN & MEDITERRANEAN 2025 970,00₺ Price Add to Cart

June 19, 2025 | VOL 15 the REINVENTION of a FORMER NUNS’ DORMITORY words Ebru Kılıç photos Ali Bekman Izmir is a city full of surprises. At first glance, you might think you’ve grasped its essence, but the deeper you look, the more stories emerge. Architect Serhan Gürkan’s home in Göztepe, Izmir, is no exception. Nestled on a street lined with apartment buildings, this detached house carries a visible trace of old Izmir. “This is an authentic Izmir neighborhood, where real locals still live—there’s a grocer, a greengrocer, a dry cleaner, cafés, bakeries… It has a completely different spirit,” says Serhan Gürkan. He had always dreamed of designing a home for himself here, in the very streets he wandered as a child, moving between his grandmother’s and aunt’s houses. When the opportunity arose to restore one of these nostalgic homes with a contemporary design approach, he didn’t hesitate. From the outside, the house appears to be a modest, single-story structure. However, it was once a dormitory for the priests and nuns of a church that still stands just across the street. As soon as you step inside, you’re greeted by a high-ceilinged entrance hall— peaceful and quiet, yet bursting with energy, even in the intricate details of the wallpaper. “The windows and doors between the rooms and the hallway create a sense of both transparency and a labyrinthine layout. As you move through the space, you keep discovering new corners, thinking, ‘Wait, there’s more?’” Gürkan explains. One of the boldest design choices in the house is the wallpaper, created in collaboration with Designmixer. It adopts the style of classic toile de Jouy, but with an unconventional twist—its theme revolves around nudity. “We wanted to evoke the feeling of sin, something far removed from the ascetic life of nuns,” he adds. I LIKE TO CREATE DIFFERENT EMOTIONAL ATMOSPHERES WITHIN THE SPACES I DESIGN The entrance level was originally structured around a long, narrow hallway lined with small rooms for the nuns. Rather than eliminating these spaces, Gürkan preserved their essence while repurposing them. “These rooms, with their 4-meter-high ceilings, have been transformed into a dining room, living room, and bedroom. The kitchen, slightly lower and opening onto the garden, was also integrated into this level. The main hallway— wide, tall, and full of character—has become the focal point of the house, a space where both past and present residents have gathered. It’s a true meeting point,” Gürkan says. for more

July 6, 2025 | VOL 15 the ST VINCENTS DUO words Onur Basturk portrait photos Katie McCurdy photos Tijs Vervecken, Eline Willaert, Rechtstraat93 Housed in a beautifully restored 18th-century printing house in Antwerp, ST VINCENTS is more than just a store—it’s an experience. Founded by Henri Delbarre and Geraldine Jackman, who left behind careers in finance and law for a creative pursuit, this boutique gallery invites visitors to explore design in a way that feels both inspiring and immersive. As you move through its carefully curated spaces, unfolding into rooms of varying sizes toward the back of the building, you’re met with collectible pieces that blur the lines between art, design, and storytelling. In this interview, Henri and Geraldine share their journey from corporate life to creative entrepreneurship, the evolution of their concept, and the delicate balance of positioning themselves between a store and a gallery. How did the idea for ST VINCENTS come to life? What were you doing before, and how did your paths cross? We came from completely different worlds—Henri from finance, myself from law. We met in Amsterdam while working at the same consulting firm. It was a great place to work, a golden cage of sorts, but over time, the lack of fulfillment began to weigh on us. Henri took the first step, quitting his job to push himself toward his next move. Several months later, I faced a similar crossroads and decided to join him in navigating the unknown together. We had no clear roadmap, only the certainty that we wanted to create something. Several ideas were percolating at the time, but finding the right location truly shaped the concept, sparking new ideas and possibilities—it still does to this day. Initially, our vision was broad—a space where art, design, fashion, and hospitality could converge. At the time, we felt that most stores offered the same mass-produced products. We were drawn to the challenge of presenting design not just as a commercial entity but as something to be engaged with, admired, and understood—creating a unique design experience that would transcend typical retail spaces. How has ST VINCENTS evolved since its inception? ST VINCENTS has always been, and remains, a personal reflection of us, evolving in parallel with our own growth. Over time, we refined our selection and let go of what didn’t align with our values. Fashion, for instance, felt at odds with our commitment to sustainability and timelessness. And the café, while a great experience, began to overshadow everything else. The pandemic, in an unexpected way, gave us the headspace to regroup and focus on what resonated most with us—design. We honed in on authentic, thoughtful, and enduring pieces, made to order, that capture the zeitgeist of our time. OUR APPROACH TO EXHIBITIONS IS FLUID —THERE’S NO SET FORMULA. WE DON’T COMMIT OURSELVES TO A RIGID SCHEDULE Which product has garnered the most attention so far? Lighting is probably one of our standout categories. Over time, it has evolved beyond its purely functional role into something more—a sculptural art object that elevates a space. Unlike furniture—which comes with more concerns for customers (comfort, fit, compatibility, durability)—lighting is more versatile and less restrictive. It’s easier for people to envision a lighting piece in their home, no matter their existing decor or style. There’s also a practical side to it: lighting is less likely to be damaged or worn out over time, which makes customers feel more confident in their purchase. What are the pros and cons of positioning ST VINCENTS between a design store and a gallery? Over time, we have settled on “boutique gallery.” It feels like the most accurate description of what we do—we’re more than a store, as we feel the works we represent are more than just commodities. Galleries carry a certain prestige, and we believed the designers we work with deserve the same level of recognition. By adopting elements of the gallery format, we created a showcase where the narrative of the creators takes center stage, setting us apart from traditional retail concepts. At the same time, we maintain some elements of a store because we don’t want to be limited by a formal exhibition format. Our space hosts all of our designers under one roof, allowing us to stay flexible and responsive to new work and ideas. Unlike traditional galleries, which focus on specific exhibitions at certain times, we can curate and display work year-round, creating a more dynamic experience. Of course, operating in this “middle ground” comes with challenges. Design, in particular, is a unique space—it’s less regulated compared to galleries, and the market is still developing. This presents both risks and opportunities, as being somewhere in between allows us the flexibility to navigate these uncertainties while offering some security in a less mature market. In the end, it’s this hybrid model that works for us. It allows us to curate something personal and intentional while supporting both established and emerging designers. It’s a delicate balance, but it’s what differentiates us. What criteria do you use for exhibitions, and how do you shape your curatorial program? Our approach to exhibitions is fluid—there’s no set formula. We don’t commit ourselves to a rigid schedule; the flexibility we have is probably one of the perks of the boutique gallery format. Each year, we plan to scale back on shows, yet growing interest from designers keeps pulling us in. What we’ve found works best is a balance between invitation and opportunity. Many of our exhibitions come about when designers approach us with ideas or simply need a deadline to inspire their next creation. Other times, we feel that a designer’s work deserves to be highlighted—an opportunity to share their story and offer a deeper understanding and appreciation of their creative journey. We believe in letting designers set their own pace. Our focus is on showcasing work that feels intentional and reflects a designer’s unique voice, rather than being driven by market chatter. However, creators often feel pressure to produce new pieces just to stay relevant, sometimes at the expense of the work itself. This led us to create “The Edits”, a more flexible and sustainable format. It’s a capsule series—less pressured, more adaptable, and ranging from large showcases to intimate displays. While it primarily focuses on current works, it may also feature a mix of older and newer pieces, creating a dialogue between a designer’s past and present. With The Edits, we don’t expect designers to constantly reinvent the wheel. Instead, they can show us their work as it evolves. Outside of The Edits, we still host more traditional exhibitions when a specific narrative needs to be explored or when a new collection or aspect of an artist’s practice deserves to be highlighted. SINCE WE DON’T COME FROM A DESIGN BACKGROUND, WE’RE CONSTANTLY LEARNING FROM THE DESIGNERS WE COLLABORATE WITH. What are your criteria for the collectible products sold in the store? Many factors come into play—it’s not just about the work itself, but also the relationship, values, approach, and story behind it. Being a small team—just the two of us for a long time, and now three—means we have to be really intentional with every decision. We’re always keeping an eye on designers we admire, but we’re very careful about how many we work with at once. Being small means we can’t spread ourselves too thin—we want to give each designer the attention and support they deserve. So, the makers and designers we do end up working with have to be truly exceptional. Since we don’t come from a design background, we’re constantly learning from the designers we collaborate with. Their sensitivity, their poetry, their unique visual language—it’s all so inspiring. They give us new perspectives and insights into what drives them, and we learn so much in the process. It’s a two-way street, and that collaboration is really special to us. We also think a lot about integrity. In a world where companies often shift responsibility onto consumers, we believe businesses have to hold themselves to higher standards. Designers and artists are often at the forefront of what’s needed in society, and their values, processes, and sourcing reflect that. That’s why these things are so important to us. We want to work with creators who share our commitment to integrity, humanity, and sustainability. THE BUILDING’S CHARACTER HAS BECOME SUCH AN INTEGRAL PART OF ST. VINCENTS’ IDENTITY Your space is a restored 18th-century printing house—was choosing this location intentional? It was sheer chance—or serendipity—that we ended up at Kleine Markt 13. Originally, our criteria for a location were quite modest: something around 100 to 200 square meters, a space we could easily move into, a “plug-and-play” situation. We had actually passed by the building before, but it didn’t really register because of its derelict state, size, and the obvious costs involved. Still, it lingered in the back of our minds—you know, keeping options open—and when a realtor suggested we take a look, we decided to see it anyway. That’s when we fell in love with it: an 18th-century former printing office, spanning approximately 800 square meters across three floors. It had been abandoned for years, completely derelict, and had been on the market for a long time. But we could see the potential it harbored. The building had so much character, but it was a far more ambitious project than we had planned. There were so many factors working against us: we were on a tight deadline, had no renovation experience, and certainly no budget for a rehabilitation of this magnitude. The building itself became a source of inspiration and helped solidify the concept in a more concrete way. Maybe it was naïve optimism, but we believed that with a few adjustments, we could make it work. Despite friends and family trying to convince us otherwise, we signed the lease. For the renovation, we focused on the ground floor first, planning to expand into the building gradually. After a very bumpy renovation process—where, honestly, everything that could go wrong did go wrong—we finally opened four months behind schedule. The building’s character has become such an integral part of St. Vincents’ identity. BRIAN THOREEN HAS BEEN A FAVORITE SINCE BEFORE WE OPENED Which designers or collectible pieces have recently caught your eye? We’re drawn to creators who challenge norms and make us see—or feel—the world in a different way. Brian Thoreen has been a favorite since before we opened, remaining a key reference. What draws us to Brian’s work is his methodology and his ability to approach design with such intent. His work feels pure—understated yet extremely strong in concept, form, and material. Then there’s Marte-Mei van Haaster, who has completely shifted how we think about sustainability in design. She brings a poetic language to her work, and her entire process—how she integrates nature into design—is both effortless and profound. We’ve learned from her that sustainability isn’t just about sourcing or made-to-order; it’s about creating a harmonious relationship with nature. We’re currently working on a few projects together, and it’s been incredibly inspiring. We’re even planning a show with her at the end of this year or early next. Lastly, we’re excited to be working with Nick Valentijn, a young designer who recently graduated from the Maastricht Academy. His work is still evolving, but it already has such a unique and confident voice. It’s whimsical yet sophisticated, with this childlike magic to it—as if the objects could speak to you. Supporting emerging talent like Nick is incredibly rewarding, and we’re excited to host his show this May. for more Print VOL XV - SPRING 2025 970,00₺ Price Add to Cart