April 2025 | DESIGN & INTERIORS A R T I C O L O a DECADE of DESIGN MASTERY words Laura Cottrell portrait photos Willen Dirk Du Toit + Sharyn Cairns In 2025, Articolo Studios celebrates ten transformative years—a milestone that underscores a journey defined by evolution, innovation, and unyielding artistic vision. This April, the acclaimed Australian design studio returns to Euroluce at Salone del Mobile, unveiling three new collections that capture the essence of a decade spent perfecting the art of refined, performance-driven design. Stepping into the immersive Euroluce installation is like entering a sanctuary away from the bustling trade show. Set within a warm, travertine-clad space, visitors are greeted by curated floor-to-ceiling fixtures, textured cast glass pendants, and hand-crafted leather lounge seats that not only showcase the studio’s pioneering approach to decorative lighting but also its seamless leap into contemporary furniture design. Here, each piece is more than an object—it’s a testament to Articolo’s commitment to blending sophisticated engineering with elevated aesthetics. Articolo’s evolution is eloquently captured in the words of Founder and Creative Director Nicci Kavals: "Celebrating our tenth year gives us a sense of maturity, confidence, and conviction in who we are and where we are headed. The foundations are laid, and we are now at the starting gates, ready to unfold the greater vision for the brand. This milestone is an achievement, but true mastery takes a lifetime. We see this as just the beginning of an enduring brand—one that will outlive its founders." Founded in Melbourne, Articolo Studios—helmed by visionary Nicci Kavals—has consistently pushed the boundaries of design, evolving from her early days as a chef and stylist into the creation of innovative experiential interiors.. Her journey, rich with diverse influences, now culminates in Articolo Studios’ bold new venture into adjustable, technologically infused decorative lighting—a move that speaks to the brand’s relentless drive for excellence. For its Euroluce showcase, Articolo teamed up with long-time partner Studio Goss to create an installation that is as much an architectural monument as it is an exhibition booth. Dominated by monolithic forms, expansive proportions, and meticulously layered materials—ranging from luminous eucalypt accents to deep, rich travertine and walnut finishes—the space invites visitors on a sensory journey through a world where art, design, and performance lighting converge. As the world of Articolo comes to life this April, it reaffirms its position at the cutting edge of design innovation. With each new collection, the studio not only honors its storied past but also sets the stage for the future—one illuminated by creativity, craftsmanship, and an unwavering passion for design.

Mayıs 2022 | Community YUZU GREEN DAY Partners: Komşuköy, Miboso, Ek Biç Ye İç, DemGreen, Lucca, Homemade Aromaterapi, Kandilli Peyzaj, Entropia, Panerai On May 22, 2022, we hosted the first edition of Green Day at Komşuköy. The day began with an aura cleansing session at the Miboso Wellbeing booth. Later, we joined Merdol Can Dinçer's sound therapy session. The organic dishes from EK BİÇ YE İÇ’s open buffet, led by Chef İbrahim Tunç, filled our kraft plates and were perfectly paired with Lucca's delicious gin-based cocktails. Some of us explored Panerai models at the Entropia Club booth, while others admired the artworks displayed outdoors by Vision Art Platform, Galeri Bosfor, Kalyon Kültür, and Martch Art Project. We were blessed with essential oils from Homemade Aroma Therapy, captivated by the plants of Kandilli Botanik, and, as the evening approached, we lost ourselves in the music of dj Bayram Özcan. Looking forward to seeing you at the next Green Day! * 22 mayıs 2022'de ilkini düzenlediğimiz Green Day'de mekanımız Komşuköy'dü. Güne Miboso Wellbeing standında aura temizliği yaparak başladık. Daha sonra Merdol Can Dinçer'in ses terapisine katıldık. EK BİÇ YE İÇ'in şefi İbrahim Tunç liderliğindeki açık büfesinden kraft tabaklarımıza doldurduğumuz organik yemeklere Lucca'nın cin bazlı nefis kokteylleri eşlik etti. Kimimiz Entropia Club'ın standında Panerai modellerini inceledi kimimiz Vision Art Platform, Galeri Bosfor, Kalyon Kültür ve Martch Art Project'in açık havaya konuşlandırdığı sanat eserlerini… Homemade Aromatherapy'nin uçucu yağlarıyla kutsandık, Kandilli Botanik'in bitkilerine hayran olduk ve tabii dj Bayram Özcan'ın müziğiyle akşama doğru kendimizden geçtik! Yeni Green Day'lerde görüşmek üzere!

April 2023 | Community COMMUNITY DINNER Partner: Jumbo The chef of the “Spring Spirit” themed Yuzu Community Dinner was Yılmaz Öztürk. Held at Avlu Bebek with the support of Jumbo, the table setting’s elegant and eye-catching details were curated by Edizione Living and Parla Flower. “Spring Spirit” temalı Yuzu Community Dinner'ın şefi Yılmaz Öztürk’tü. Jumbo'nun katkılarıyla Avlu Bebek'te gerçekleşen yemeğin sofra düzenindeki dikkat çeken şık detaylar ise Edizione Living ve Parla Flower’a aitti.

March 2025 | DESIGN & INTERIORS FLØIRESTAURANTEN REBORN: Old Soul, New Vibe words Karine Monie photos Tom Haga interior design Sol Design architects Paal J. Kahrs Arkitekter and b + b arkitekter Nestled in a nearly 100-year-old neoclassical wooden building in Bergen, Norway, Fløirestauranten has been reborn as a vibrant dining hotspot that marries its storied past with a fresh, contemporary twist. Set against Bergen’s dramatic natural backdrop, this transformed restaurant channels nostalgia and modernity in every detail. A CELEBRATION OF HISTORY AND INNOVATION Originally designed in the early 1920s by renowned architect Einar Oscar Schou—and inspired by Norway’s beloved fairytales—the building has been restored with a sustainable, modern approach by Sol Design, led by visionary Sonja Solstrand. “I sought to capture the soul of the historical building, keeping it alive while dressing it in a new suit,” she explains, with a design concept rooted in heritage and connection. DYNAMIC DESIGN THAT CONNECTS WITH NATURE Inside, Fløirestauranten is a fusion of old and new. Expansive spaces invite guests to unwind after a hike or catch up with friends, while custom fixtures and iconic Nordic furniture, including meticulously restored vintage Knag chairs, pay tribute to Bergen’s design legacy. Carefully curated lighting—from Nuura’s nature-inspired pieces to Bocci’s modern, cloud-like fixtures—enhances the organic flow of the space. INSPIRED BY THE LANDSCAPE AND COMMITTED TO SUSTAINABILITY Drawing from the lush surroundings of Fløyen Mountain, the color palette blends green tones with earthy hues for a warm, calming ambiance. Reclaimed wood flooring, repurposed timber, and revived brass details underscore the commitment to sustainable design that honors the building’s original charm. Fløirestauranten isn’t just a restaurant—it’s an immersive experience where history meets modern design, offering a unique blend of elegance, comfort, and cultural depth.

July 2024 | Urban ENGLISH BELOW BODRUM ve ÇEŞME neden TUTUNAMADI words Onur Baştürk B eyaz Türkler için bu yazın dillden düşmeyen çoklu denklemi malum: Birincisi, Yunan Adaları’ndan birine gidip döndükten sonra iştahlı bir şekilde şu muhabbeti yapmak: “Valla o kadar yedik içtik, toplam şu kadar ödedik. Çeşme’de, Bodrum’da olsaydık bunun beş-altı katını ödemiştik”. İkincisi ise Coldplay’in Avrupa’da verdiği konserlerden birini yakalayıp “Muhteşem bir deneyimdi” diyerek anlatmaya doyamamak… Kendimi çemberin dışında bırakmıyorum. Hatta ikinci muhabbete pek yakında Helsinki-Coldplay konseri deneyimiyle katılmış olacağım, ısrarla bekleyiniz… Esas konu ise tatilini Türkiye dışında geçirmeyi tercih edenlerin bu yaz daha da artması. “Neden böyle oldu”nun en önemli nedeni Türkiye’deki otel ve restoran fiyatlarının çok pahalı oluşu, ki bu sonuna kadar doğru. Bodrum ve Çeşme’deki restoranlara gidince şahane kazıklanıyoruz. Ama büyük resme bakınca kaçırdığımız bir şey daha var: Özgün ve otantik olma meselesi. Yunan Adaları’ndaki tatilin bu denli sevilmesinin bir nedeni de oradaki restoranların basitliği, kendine özgü tavrı, yani kimlikli oluşu. Yıllar geçse de değişmemesi. Lezzetinin aynı kalması. Bodrum ya da Çeşme’deki bir restorana gittiğinizde maalesef lezzet her zaman değişkendir. Ya malzeme iyi değildir ya da başka bir sorun vardır. Dahası, menüler hep trendlere göre belirlenir. Bir restoran menüsüne kral yengeç koyduysa diğeri de mutlaka koyar. Bulunulan konum ve malzemeye göre menü hazırlamak yerine bolca “orada olmayan ürün” menüye boca edilir. Elbette bunun aksini yapan özgün tavırlı restoran da var. Ama sayıları o kadar az ve maliyetlere o kadar hızlı yeniliyorlar ki… Bir başka şey daha: Yunan Adaları’nda denize girmenin bir seremoni olmaması. Malum, giriş ücreti ve içerde harcama limiti gibi şeylerle yorulmuyorsunuz. BİR ŞEYLER ARTIK DEĞİŞMELİ Evet fiyatlar önemli bir etken, ama “tatil kültürü” daha önemli. Türkiye’de yıllar içinde kendiliğinden oluşmuş ucube tatil kültürünün artık değişmesi gerekiyor. Hem lokal hem de yabancı turistin geleceği için… Tamam, çılgın fiyatların ödendiği lüks restoran da olsun, ama onun yanında fiyatı uygun, karakterli, yemeği şahane restoranlar da olsun. Kaldı ki, birbirine benzeyen onlarca lüks restoran ve otelin olduğu Bodrum yarımadası kaliteli yabancı turist için de çekici değil. Kaliteli turist bir gün Scorpios’a ya da benzer bir restorana gitti, tamam. Ertesi gün “Bodrumlu” bir şey görmek ister. Göremeyince de gider. Bir noktadan sonra ne yapsın The Maine’i, Zuma’yı ya da lüks markaların üst üste bindirildiği, İstinye Park’ın mikro halini anımsatan Mandarin’i… Misal: Birkaç hafta önce gittiğim Capri, kaliteli Amerikalı turist doluydu. Sebebi de üç-beş otel, plaj ya da restoran değil. Capri’nin vaat ettiği yaşam kültürü ve o kültürün halen titizlikle korunuyor oluşu. Öyle ki, Capri’ye gider gitmez o yaşam kültürüne kapılıp gidiyorsunuz. Kendinizi film setinde gibi hissediyorsunuz. Bodrum’un ya da diğer popüler tatil beldelerimizin ise vaat ettiği bir yaşam kültürü artık yok. Sadece aşırı fiyatlar, trafik ve görgüsüzlüğün baskın hali var. Bu baskın hali yıkacak olan da özgün olana geri dönüp kendini yeniden inşa etmeyi başaranlar olacak. What BODRUM and ÇEŞME have MISSED out on F or white Turks, the multiple equations of this summer are well known: The first is to go to one of the Greek islands and return with the following conversation: "Well, we ate and drank so much that we paid this much in total. If we had been in Çeşme or Bodrum, we would have paid five or six times as much". The second is to see one of Coldplay's concerts in Europe and say, "It was an amazing experience... I am not leaving the circle. In fact, I will join the second conversation very soon with the Helsinki-Coldplay concert experience, so stay tuned... The main point is that the number of people who prefer to spend their holidays outside Turkey has increased even more this summer. The main reason "why this happened" is that hotel and restaurant prices in Turkey are very expensive, which is absolutely true. When we go to restaurants in Bodrum and Çeşme, we get ripped off. But there is something else that we are missing when we look at the big picture: The question of being original and authentic. One of the reasons vacations to the Greek Islands are so popular is the simplicity of the restaurants there, their unique attitude, their identity. It doesn't change over the years. The taste remains the same. Unfortunately, if you go to a restaurant in Bodrum or Çeşme, the taste is always different. Either the ingredients are not good or there is some other problem. What's more, the menus are always based on trends. If one restaurant puts king crab on the menu, another will do the same. Instead of preparing menus according to location and ingredients, a lot of "products that are not there" are put on the menu. Of course, there are restaurants with a unique attitude that do the opposite. But there are so few of them, and they lose out to cost so quickly... Another thing: swimming in the sea in the Greek Islands is not a ceremony. You know, you don't get tired with things like entrance fees and spending limits. SOMETHING HAS TO CHANGE Yes, prices are an important factor, but "holiday culture" is more important. The freak vacation culture that has spontaneously developed in Turkey over the years needs to change. For the future of both local and foreign tourists... OK, there should be luxury restaurants with crazy prices, but there should also be restaurants with affordable prices, character and great food. Besides, the Bodrum peninsula with dozens of similar luxury restaurants and hotels is not attractive for quality foreign tourists. A quality tourist will go to Scorpios or a similar restaurant one day, fine. The next day he wants to see something "Bodrumian". And if he doesn't see it, he leaves. After a certain point, what is he supposed to do with The Maine, Zuma or Mandarin, where luxury brands are piled on top of each other and look like a micro-version of İstinye Park... For example: Capri, which I visited a few weeks ago, was full of quality American tourists. And not because of three or four hotels, beaches or restaurants. It is the culture of life that Capri promises, and the fact that this culture is still meticulously preserved. So much so that when you go to Capri, you are immersed in that culture of life. You feel like you are on a movie set. Bodrum or other popular holiday destinations no longer have the culture of life they promised. There is only the dominant state of excessive prices, traffic and vulgarity. It will be those who manage to go back to the original and rebuild themselves who will destroy this dominant state.

March 2025 | VOL 14 RESIN & RESOLVE: How Tina Frey Turned Passion into Design words Sibel İpek Tina Frey is a truly inspiring designer and entrepreneur, known for her unique minimalist style and innovative use of materials. Born in Hong Kong and raised in Canada, she initially ventured into the world of finance, working with big names like Ernst & Young and Christian Dior. But her heart was always drawn to art and design, prompting her to make a bold career shift. That's when she founded Tina Frey Designs, focusing on beautiful, resin-based home décor items like bowls, lamps, and vases. Tina has become a global sensation with her elegant, hand-sculpted pieces that seamlessly blend functionality and artistry. Drawing inspiration from nature, her travels, and everyday moments, her work embodies a timeless simplicity with clean lines and organic shapes. Tina’s dedication to sustainability and craftsmanship has garnered her a devoted following, solidifying her as a key player in modern home décor and design. Now splitting her time between San Francisco and Montecito, she continues to expand her product lines and push the boundaries of her creativity. Tina shares her inspiration, the challenges she’s faced as an entrepreneur, and the future of her brand in an ever-evolving design landscape with the Yuzu community. IT IS FUNNY THAT I PURSUED FINANCE AS A CAREER BECAUSE I GUESS I KNEW FROM A YOUNG AGE THAT CREATIVITY AND MAKING ART WAS MY TRUE PASSION How did you first realize that art, especially working with resin, was your true passion, despite your background in finance? It is funny that I pursued finance as a career because I guess I knew from a young age that creativity and making art was my true passion. It was always so enjoyable and second nature to me that it never occurred that this could also be a profession. I was raised in an environment where having a career meant focusing on security rather than following your heart. I chose resin as a material of focus since I loved the versatile qualities of the material, how it can mimic glass, porcelain, stone or clay. What challenges did you face in transitioning from a stable corporate career to starting your own design studio? When I made the transition, I remember removing my finance and business minded hat and focused on creating something I was excited about that came from my heart. I didn’t have a business plan or a clear idea of my audience; I simply wanted to create and share my work. At my first exhibition, I was completely unprepared—I didn’t even have line sheets or an order pad. It wasn't until someone asked how to order that I realized this was a potential business and that people actually like my creations. I learned everything on the go and was still consulting in my finance career when I first started the company. I worked crazy hours to get it off the ground and every penny from my finance career was put into growing my business. I am glad I didn't know how much work and how hard it would be at times since it was good to delve in without fear or questioning of whether I was doing the right thing or not. How did your former career in finance help you build Tina Frey Designs? Having the former career definitely had its benefits since I knew the business side instinctively, so I was able to focus on the creative things while the business side sort of ran on autopilot. I was also very fortunate to have the income from financial consulting to fund the growth of my business. Can you tell us about the moment or experience that pushed you to finally make the leap into a full-time art career? Was there ever a time when you doubted your decision to leave finance for design, and how did you overcome that? When I started my company, I was still consulting in finance four days a week. As the business was growing, I started reducing my consulting hours to 3 days, then 2 days, then 1 day, then no days! I remember when it struck me that the safety net of my old career was ending and that I would be supporting the growth of my company through its own cash flow. Even though the company was growing, it was still a mental hurdle to know that the old career was not behind me. I also knew that I did not want to go back to my old life and there was never a doubt. That's not to say that there have not been challenging times in the last 17 years of my company. There was a time about 7 years ago when I was a bit burned out and so overworked that I had to adjust my way of working and my life balance. Once I did that, I regained my focus and excitement for creativity. I LOVE SIMPLICITY AND MINIMAL DESIGN Your designs often have a minimalist and organic aesthetic. How do you balance simplicity with functionality in your pieces? Thanks for the kind words about my work! I love simplicity and minimal design. However, I also appreciate the human element that makes each piece more personal. I like the idea of sculpting in clay first because you can see and appreciate the indentations left on the fingers that remain part of the final design. There is also an imperfection in the pieces that is uneven and natural, and there is a beauty in that imperfection that makes it human. How do the environments you live in, such as San Francisco and Montecito, inspire your color choices and design forms? I am definitely inspired by my surroundings. I’ve always loved travel, fashion, and design. When I see these things and think of interiors, I see how something could look amazing in a space. This can influence the color combinations of the collection. The shapes are often influenced by nature. I love how there is a softness that results from the elements. Imagine driftwood softened by the ocean and sand. You've created a wide variety of products, from tableware to lamps. How do you decide what to design next and what drives your creativity? I haven't run out of ideas yet—in fact, I have more ideas than I can execute for each season or collection. It’s actually more challenging to resist creating too many things at once! ONE OF THE REASONS I LOVE RESIN IS THAT IT’S MORE DURABLE THAN GLASS OR PORCELAIN, YET THE FINAL FORMS CAN BE UNEXPECTED What is the story behind your Mushroom Lamp and the large collection of vases? How does necessity influence your designs? I love useful objects. Perhaps it's the practical side of me from my finance background that makes me feel that creating something functional justifies its purpose. However, I’ve come to appreciate the value of making something simply for its form and beauty, even if it serves no function. There’s something to be said for the intrinsic value of beauty. Your pieces have been described as looking like sea glass or porcelain. How do you achieve such different textures with resin? One of the reasons I love resin is that it’s more durable than glass or porcelain, yet the final forms can be unexpected. There are shapes and effects you can achieve with resin that aren’t possible with traditional materials, which makes it so fascinating to work with. I also prefer a soft, sanded finish in my designs, as it highlights the handmade aspect without any visible seams. What emotions or experiences do you hope people will have when they interact with your designs? I want people to feel the love and intention behind each piece. I believe in energy, and even if we can’t see it, I know it exists. When I create a piece, it truly comes from my heart, and I hope to share that positive energy with the world. You often mention travel as a source of inspiration. Can you share how a particular destination influenced a recent design? I was in Copenhagen recently to visit 3DD. The Scandinavians have a very beautiful aesthetic that really resonates with me. There is a clean minimalism that fits very well with my designs. Even the colors have a cool feel to them that has definitely influenced my collections in the past. Is there a particular piece you've created that holds special meaning for you, and why? This is a tough question since so many pieces hold special significance. Each was created during a specific period in my life, influenced by different experiences along the way. It’s a journey akin to life itself, making it hard to pinpoint one particular moment as everyone is special in its own right. for more Print VOL XIV - FALL & WINTER 2024-25 690,00₺ Price Add to Cart

a LIGHT-FILLED CLASSIC CURATED LIVING: AM COLLECTIVE REDEFINES the GALLERY ‘FUTURE ARCHITECTURE will be MORE INTERTWINED with NATURE’ LARA BOHINC’S TRIO: Nature, Craft, Surrealism LUCAS ZITO TAKES OVER MILAN UNFORM STUIDO’s SCULPTURAL FUTURE STRATA: UNIFYING TEXTURE and VISION LAYER's 10th ANNIVERSARY: 101010 ARTICOLO a DECADE of DESIGN MASTERY A SINGLE MAN HOUSE DAZZLING DINING: THEATRICAL DECOR & OPULENT DESIGN ELEGANT COUNTRYSIDE SANCTUARY MEET THE FOUNDERS of ALCOVA VALENTINA CIUFFI & JOSEPH GRIMA a SEASIDE HOME in BRITISH COLUMBIA FLØIRESTAURANTEN REBORN: Old Soul, New Vibe ORIGIN MADE CRAFTING TOMORROW from YESTERDAY REDEFINING MODERN LIVING on the EAST COAST BROOKLYN SANCTUARY: a MODERN ECLECTIC HAVEN SALONE 2025 BUILDINGS WORLDS FIT for the FUTURE REVIVING HISTORY in WEST VANCOUVER Show More

May 2024 | Urban english below Bir yabancı ve ‘öteki’nin Venedik Bienali notları words Onur Baştürk V enedik’te trenden indiğimde çılgın bir yağmur ve fırtına karşılıyor beni. Koşarak bir tekneye biniyorum. Tekneden indiğimde ise labirent gibi sokaklar arasında, iki koca bavulu sürükleyerek oteli bulmaya çalışıyorum. Günlerdir başka şehirlerde yabancıydım (New York ve Milano), şimdi sıra Venedik’te! Birkaç gün ya da birkaç hafta bir başka şehrin ‘yabancısı” olmak aslında güzel bir deneyim. Ama sonrasına dair bir fikrim yok. Çünkü sonrası, o şehirde kalıcı olmak demek. Ve işte Venedik Bienali’nin “Foreigners Everywhere / Yabancılar Her Yerde” sergisi de bu temayı kendine dert edinmiş ve tüm eserleri, hatta sanatçıları bu doğrultuda seçmiş. Küratör Adriano Pedrosa’yı tebrik etmek gerek. Hem bu denli iyi bir kürasyon yaptığı hem de her daim “öteki” olarak görülenleri şefkatle bir araya getirip dünyanın dört bir yanından gelen sanat takipçisi ya da meraklı turiste “Aslında onlar öteki ya da yabancı değil” mesajını verdiği, hatta gözlerine soktuğu için… Bienalin hem Arsenale hem Giardini tarafındaki sergide görmeniz gereken çok eser var. Kendini anında gösterenlerle, mütevazı bir şekilde öne çıkmaya çalışanları şöyle sıralayabilirim: - Trans kadınlardan oluşan Hindistan merkezli sanat kolektifi Aravani Art Project'in 27 metre genişliğindeki Diaspore adlı eseri… Bu kolektif için “yabancı” terimi, cinsiyet disforisi yaşarken yanlış bedende doğmuş hissetmenin yabancılığı anlamına geliyor. - Bouchra Khalili’nin sekiz adet videodan oluşan “The Mapping Journey” projesi… Kuzeydoğu Afrika, Ortadoğu ve Güney Asya'dan mültecilerin Akdeniz göç yollarındaki hikâyelerini anlatan projedeki her videonun çok basit bir özelliği var: Bir harita ve bir kalem! Her mülteci hikâyesini bu şekilde anlatıyor. - Güneş Terkol’un Veneto bölgesinde yaşayan göçmen kadınlarla birlikte yaptığı yürüyüşten ilhamla ürettiği eseri… Ve Nil Yalter’in 1973 tarihli “Topak Ev” adlı eseriyle birlikte sergilenen “Şu Gurbetlik Zor Zanaat Zor” isimli yerleştirmesinin güncel versiyonu… - Norveç'te yaşayan Sudanlı sanatçı Ahmed Umar’ın “Talitin, The Third” isimli video projesi…. Ahmed Umar videoda, geleneksel Sudan düğünlerinde danseden bir gelini canlandırıyor. Arapçada "üçüncü" anlamına gelen “Talitin” ise kadınsı faaliyetlerle ilgilenen erkek çocukları hedef alan küçümseyici bir ifade. Umar videosunda; giysileri, ve saç örgüleri aracılığıyla ergenliğe ulaştığında dışlanan ve küçümsenen o erkek çocuklarını anlatıyor. - Barbara Sanchez-Kane’in “Ben buradayı m” diye bağıran “Prêt-à-Patria” adlı enstalasyonu… Sánchez-Kane’in Meksika'da ulusal bayrağı koruma ritüelini temel alan performans, bu töreni gerçekleştiren bir grup erkeğin askeri üniformalarından fırlamış dantelli iç çamaşırlarını gözler önüne seriyor! - NY’da yaşayan Pakistanlı sanatçı Salman Toor’un geceleri parkta “çarka çıkan” gay topluluğunu konu edinen muhteşem “Night Grove” isimli tablosu… - Ana Segovia’nın baskın erkeklik anlatılarına meydan okuyan, geleneksel kıyafetler giymiş iki ‘charro'nun (Meksikalı kovboy) yakın çekimlerinden oluşan, “Brokeback Mountain” esintili homoerotik videosu… - Kendini “bir baba, çiftçi, eşcinsel erkek, göçmen işçi ve sanatçı” olarak tanımlayan Çinli sanatçı Xiyadie’nin, 80'lerden bu yana Çin'deki queer yaşamın evrimini belgeleyen, kâğıt kesimlerinden üretilmiş eserleri… - Filipin doğumlu Joshua Serafin’in VOID isimli karanlık, sert ama bir o kadar lirik videosu…. - Ayrıca: Santiago Yahuarcani, WangShui, Louis Fratino ve Liz Collins’in işleri… Ve tabii ABD pavyonunda Jeffrey Gibson’ın renkler arasında kaybolduğunuz, nefis “boncuklu” işleri! Kısacası aslında tüm eserler Pedrosa'nın dikkatle işlediği “yabancılık” temasının farklı yönlerini kapsıyor: Mülteciler, zorla vatanından sürgün edilmişler, queer’ler, etnik gruplar, yabancı bir ülkede kendi kendini yetiştirmiş sanatçılar… Queer temalı eserlerin yoğunluğu ise ayrıca sevindiriciydi. Bienali gezen hem bir ‘yabancı’ hem de doğuştan bir 'öteki’ olarak özellikle bu eserler duygularıma altyazı oldu diyebilirim. ÜLKE PAVYONLARINDA NELER VAR Türkiye Pavyonu’nda Gülsün Karamustafa’nın mekâna özel yerleştirmesi “Oyuk ve Kırık Dökük: Bir Dünya Hâli” yer alıyor. Karamustafa bu enstalasyonla çok fazla şey anlatmak istemiş ve ama ne yazık ki eser sırf bu nedenle etkileyiciliğini yitirmiş. Oysa hem diğer ülke pavyonlarındaki sanatçıların çoğu hem de ana sergide yer alan sanatçılar, söylemek istediklerini tek bir seferde söylüyor. Birden fazla gönderme yapmıyor. Hatta bu açıdan en “anlaşılır bienal” olabilir bu yılki Venedik Bienali. Birkaç yıldır bienale katılan Suudi Arabistan’ın pavyonundaki enstalasyon bile daha çarpıcıydı. Sanatçı Manal AlDowayan, ülkesinin kamusal alanında kadınların değişen rolünü ve tarihsel yolculuğunu araştırmış. Bu enstalasyon için AlDowayan, Suudi Arabistan'daki 1000 kadın ve kız çocuğuyla şarkı söyleme seansları düzenlemiş. Venice Biennale notes of a foreigner W hen I get off the train in Venice, I am greeted by a crazy rain and storm. I try to find my hotel by dragging two huge suitcases through the labyrinthine streets. I've been a stranger in other cities for days (New York and Milan), now it's Venice's turn! Being a "stranger" in another city for a few days or weeks is actually a nice experience. But I have no idea about the consequences. Because the aftermath is to become permanent in that city. And this is the theme of the Venice Biennale's exhibition "Foreigners Everywhere," which has chosen all the works and even the artists accordingly. The curator, Adriano Pedrosa, should be congratulated. Not only for curating so well, but also for bringing together, with compassion, those who are always seen as "others", and giving the message to art lovers and curious tourists from all over the world: "Actually, they are not others or foreigners"... There are many works in the exhibition on both the Arsenale and Giardini sides of the Biennale. Here's a list of those that immediately stand out, and those that try to stand out in a modest way: - Diaspore, a 27-meter-wide work by Aravani Art Project, a trans women's art collective based in India... For this collective, "alien" means the strangeness of feeling born in the wrong body while experiencing gender dysphoria. - Bouchra Khalili's eight-video project "The Mapping Journey"... Each video in the project, which tells the stories of refugees from North East Africa, the Middle East and South Asia on their Mediterranean migration routes, has a very simple feature: A map and a pen! This is how each refugee tells his or her story. - Güneş Terkol's work was inspired by a walk she took with migrant women in the Veneto region... And the current version of Nil Yalter's installation "Exile is a Hard Job", exhibited together with her work "Topak Ev" from 1973... - Barbara Sanchez-Kane's installation "Prêt-à-Patria" screams "I am here"... Based on the Mexican ritual of protecting the national flag known as the Escolta de Bandera, Sánchez-Kane's performance shows a group of men performing the ceremony in lace underwear straight out of their military uniforms! - New York-based Pakistani artist Salman Toor's spectacular painting "Night Grove," which depicts the gay community “cruising” in the park at night... - Ana Segovia's Brokeback Mountain-inspired homoerotic video, featuring close-ups of two "charros" (Mexican cowboys) in traditional dress, challenging dominant narratives of masculinity... - Self-described as "a father, farmer, gay man, migrant worker and artist," Chinese artist Xiyadie's paper-cut works document the evolution of queer life in China since the 80s. - Philippine-born Joshua Serafin's dark, gritty yet lyrical video VOID.... - Also: Santiago Yahuarcani, WangShui, Louis Fratino, and Liz Collins. In short, all the works encompass different aspects of the theme of "foreignness," which Pedrosa carefully explores: Refugees, forced exiles, queers, ethnic groups, self-taught artists in a foreign land... Also pleasing was the density of queer-themed works. As both a "foreigner" and a "born other" who visited the Biennial, I can say that these works were subtitles for my feelings. WHAT'S IN THE COUNTRY PAVILIONS In the Turkiye Pavilion, Gülsün Karamustafa's site-specific installation "Hollow and Broken: A State of the World". Karamustafa wanted to say a lot with this installation, but unfortunately the work lost some of its impact as a result. However, most of the artists in the other country pavilions, as well as the artists in the main exhibition, say what they want to say in one go. They do not make more than one reference. In this respect, this year's Venice Biennale may even be the most "comprehensible" Biennale. Even more impressive is the installation in the pavilion of Saudi Arabia, which has been participating in the Biennale for several years. Artist Manal AlDowayan explored the changing role of women in the public sphere in her country and their historical journey. For this installation, AlDowayan organized singing sessions with 1000 women and girls in Saudi Arabia.

August 2024 | Urban ENGLISH BELOW INSTAGRAM’ın OLMADIĞI PENCERESİZ DÜNYADAN notlar words Onur Baştürk I nstagram bir haftadır kapalı ve çoğu insan VPN’le instagrama girmeye alıştı bile. Zaten VPN internetteki tüm içeriklere tam erişim özgürlüğü isteyenlerin hayatından hiçbir zaman tam olarak çıkmamıştı. Hep bir şekilde cepte tutuluyordu, ne olur ne olmaz diye… Ancak instagramla beraber görüldü ki, erişimin engellenmiş olması ne instagram’daki etkili influencer’ların tam olarak umrunda oldu (paylaşımlarına hiçbir şey yokmuş gibi devam ettikleri için) ne de sokaktaki insanın… X platformundaki belli başlı kanaat önderlerinin tepkisi haricinde güçlü bir tepkiden bahsetmek de ne yazık ki mümkün değil. Hatta, “Keşke TikTok da kapatılsa” diyen bile var. Elbette bunun sonu yok. Her şey kapatılsın, kafamızı kuma gömelim ve hiçbir şey görmeyelim, duymayalım ve bilmeyelim diyebilirler, diyebilirsiniz. Ama maalesef yeni dünyada işler böyle yürümüyor. Türkiye “instagramla müzakere” gibi kimsenin tam olarak anlamadığı bir oyunu oynarken teknoloji, yeni yaşam tarzları ve yeni fikirler alıp başını gidiyor. Hayat çok hızlandı, ama biz burada ne yazık ki kapanan kapıları güvenilir bir çilingirle (o da VPN oluyor) açmaya çalışan zavallılar gibiyiz. Instagramın kapatılmasını sadece “ekonomik kayıp” olarak görenler ise işin bir başka problemli tarafı. Evet instagramda bir ekonomi var, irili ufaklı birçok marka orada ticaret de yapıyor. Ama instagram aslında herkesin kendini ifade etmesine olanak sağlayan -sev ya da sevme- bir içerik platformu. Herkesin kişisel medyası yani. Bir bakıma herkesin dünyaya açılan penceresi. Şimdi o pencere kapandı. Öylece, pat diye. Ve her durumda penceresizlik berbat bir şeydir. Hava alamıyormuş gibi hisseder, boğulursun. NOTES from the WINDOWLESS WORLD with INSTAGRAM TURNED OFF I nstagram has been down for a week and most people have already gotten used to using a VPN. After all, a VPN has never completely disappeared from the lives of those who want complete freedom of access to all content on the Internet. It was always somehow in the pocket, just in case... However, in the case of Instagram, we saw that the blocked access did not really affect the influencers with many followers on Instagram (as they continued to post as if nothing was happening), nor the people on the street... Unfortunately, it is not possible to speak of a strong reaction other than the reaction of certain opinion leaders on the X platform. There are even some who say "I wish TikTok would be shut down too". Of course, there is no end to this. You can say that everything should be shut down, that we should bury our heads in the sand and not see, hear, or know anything. But unfortunately, this is not how things work in the new world. While Turkey is playing a game like "Negotiating with Instagram" that nobody fully understands, technology, new lifestyles and new ideas are taking over. Life has accelerated a lot, but unfortunately we are like poor people trying to open closed doors with a reliable locksmith (that would be a VPN). Those who see Instagram's shutdown only as an "economic loss" are missing another problematic side of the issue. Yes, there is an economy on Instagram, with many brands large and small doing business there. But Instagram is actually a content platform that allows everyone to express themselves - like it or not. It's everyone's personal medium. In a way, it's been everyone's window to the world. Now that window is closed. Just like that, suddenly, for no reason. And anyway, windowlessness is a terrible thing. You feel like you can't breathe, like you're suffocating.

Yuzu Community TR BELOW JOIN yuzu COMMUNITY - If you are open to new things and meeting new people... - If you like to share your experiences and also exchange ideas... - If you are tired of complaining that “there are the same people everywhere”... - If you're looking for a community of soul relatives. - If you enjoy designing not only products or buildings, but also your own life... - If you don't care about being neither FOMO (Fear of Missing Out) nor JOMO (Joy of Missing Out)... - If you feel close to the Swedish philosophy of “Lagom”, which means “no more, no less, just right”... Join our yuzu COMMUNITY events where we bring together creative people from all fields. These events consist of special meetings and dinners planned to get to know each other better. For these meetings, we also collaborate with brands that we speak the same language. For priority participation, just fill out the membership form below and wait for the CONFIRMATION mail from us. yuzu COMMUNITY’ye KATILIN - Yeniliklere ve yeni insanlarla tanışmaya açıksanız… - Deneyimlerinizi paylaşmaktan ve ayrıca fikir alışverişi yapmaktan hoşlanıyorsanız… - “Her yerde aynı insanlar var” diye söylenmekten bıktıysanız… - Sizinle ruh akrabası olacak bir topluluk arıyorsanız.. - Sadece ürün ya da yapı değil, kendi hayatınızı da tasarlamaktan keyif alıyorsanız… - Ne FOMO (Fear of Missing Out) ne de JOMO (Joy of Missing Out) olmaya takılmıyorsanız… - İsveçliler’in “ne çok ne az, tam kararında” anlamına gelen “Lagom” felsefesine kendinizi yakın hissediyorsanız… Her alandan yaratıcı insanları bir araya getirdiğimiz yuzu COMMUNITY organizasyonlarımıza katılın. Bu eventler birbirimizi daha iyi tanımak üzere planlanmış özel buluşmalar ve yemeklerden oluşuyor. Bu buluşmalar için aynı dili konuştuğumuz markalarla işbirliği de yapıyoruz. Öncelikli katılım için aşağıdaki üyelik formunu doldurmanız ve bizden gelecek ONAY mailini beklemeniz yeterli. Community Application Form First name* Last name* Email* Phone* your profession* your age* your instagram account link* Register COMMUNITY DINNER Partner: JUMBO April 2023, Avlu Bebek NEW SWAHA - NEW YEAR DINNER Partner: ISOKYO December 2021, Raffles Istanbul VOL.5 PRIVATE DINNER Partner: KİLİMANJARO October 2021, bomontiada GREEN MORNINGS Partner: GROHE April 2021, Avlu Bebek A GREEN CONVERSATION Partner: +1 April 2021, Komşuköy YUZU GREEN DAY Partner: Komşuköy, Miboso, Ek Biç Ye İç, DemGreen, Lucca, Homemade, Kandilli Peyzaj, Panerai May 2022, Komşuköy

May 2025 | Art & Culture a NEW CHAPTER in DUBAI’s ART SCENE words Karine Monie photos Courtesy of RARARES In the heart of Dubai’s thriving Financial District, a new space is redefining how fine art is experienced. Launched in 2024, RARARES is not just another contemporary art gallery — it’s a bold vision brought to life by founder, art director, and lead curator Marina Baisel. With her background in interior design and a lifelong passion for art, Baisel has created a gallery that makes fine art a vibrant, integral part of daily life. “Art has always been a central part of my life,” says Baisel. “My mission is to educate people about fine arts, nurture their creativity, and help them develop their own unique artistic taste.” Inspired by the Latin word rarus — meaning rarity and uniqueness — RARARES is committed to celebrating distinctive artistic voices from around the world. A SPACE WHERE ART AND LIFE CONVERGE RARARES offers a refreshing departure from Dubai’s typical gallery scene, which is often split between commercial giants and hyperlocal initiatives. Instead, the gallery champions a diverse range of emerging and established artists, fostering global dialogues and introducing rare talents to the region. The space itself, spanning approximately 100 square meters, is designed to be welcoming and intimate — a place where visitors from all walks of life can explore creativity freely. Each exhibition transforms the environment, offering new settings and experiences that resonate with the mission and themes of the featured artists. “My goal is to showcase art that inspires people to do good, motivates them toward greater accomplishments, and fosters a sense of purpose and possibility,” says Baisel. A GLOBAL VISION ROOTED IN DIVERSITY RARARES represents an impressive roster of international artists, carefully selected for their diversity, originality, and ability to inspire. Highlights include Ghaleb Hawila and Mariam Al Khoori from the UAE, Talal Altukhaes from Saudi Arabia, Zeina Abdullah from Egypt, Yuksel Dal from Turkiye, Mathias Hagen from Norway, Maria Bang Espersen from Sweden, and many more. “We have a strong understanding of the global art landscape and carefully select exceptional artists who inspire us to push the boundaries of the ordinary,” says Baisel.

December 2024 | Art & Culture FOR ENGLISH RALPH PUCCI: CESUR TASARIMIN VİTRİNİ words Matteo Pazzagli Art Basel Miami yoğunluğu sırasında gözünüzden kaçtıysa bir hatırlatma: Yaklaşık on yıl sonra kendi bünyesinde hazırladığı ilk koleksiyon olan Primal Mysteries’i Art Basel Miami Beach sırasında tanıtan RALPH PUCCI’nin sergisi Aralık 2023'te Wynwood'da açtığı 10.000 metrekarelik göz alıcı yeni galerisinde devam ediyor. Stüdyo, Manhattan merkezli heykeltıraşlarının yeni eserlerinin yanı sıra işbirlikçileri Marjorie Salvaterra ve Patrick Naggar'ın canlı ve yeni katkılarını da galeride bir araya getiriyor. YARATICILIĞIN KÖKLERİNE YOLCULUK Primal Mysteries sadece bir mobilya koleksiyonu değil, sanatın zamansız özüne bir övgü. Giacometti ve Brancusi gibi modernist ustalardan esinlenirken eski kültürel ifadelere de selam gönderen bu parçalar, ham ve el yapımı bir enerji taşıyor. Odak noktası? Heykelsi aydınlatma ve masalar, ayakları yere basan ama rafine bir his veriyor. Her bir parça RALPH PUCCI Manhattan stüdyosunda elle yapılmış. Günümüzün aşırı dijital yüküne karşı ferahlatıcı bir panzehir olan “Giant Mask” ve “Primal Chandelier” özellikle öne çıkan parçalar. MARJORIE SALVATERRA Genellikle siyah-beyaz çalışan ve modern yaşamda kadınlardan talep edilen rolleri araştırma becerisiyle tanınan Kaliforniyalı fotoğrafçı Marjorie Salvaterra, “Sheila in Technicolor” ile şaşırtıyor. Cesur tonların yer aldığı bu sürrealist kadın portreleri serisi, modern dünyada kadın olmanın karmaşıklığına ve çelişkilerine odaklanıyor. PATRICK NAGGAR RALPH PUCCI'nin uzun süreli iş birlikçilerinden biri olan Patrick Naggar, neden bir tasarım ikonu olduğunu bir kez daha kanıtlıyor. Tarihi ve kültürel referansları modern duyarlılıklarla harmanlamasıyla tanınan Naggar, Amalfi ve Positano sandalyelerinin yeni tonlarının yanı sıra zarif Floral Avize ve Twisted Stem Duvar Aplikleriylet galeride yerini alıyor.

May 7, 2025 | Art & Culture TR BELOW GROUNDED in VENICE: Rethinking Architecture from the Ground Up words Banu Uçak, Architect banuucak.com photos Nazlı Erdemirel, Gizem Elçi, Zeynep Aksın Recognized as one of the world’s most prestigious architectural events, the Venice Architecture Biennale returns for its 19th edition, running from May 10 to November 23. This year’s exhibition is curated by Carlo Ratti, an architect and engineer who teaches at MIT and Politecnico di Milano, and who founded the Senseable City Lab. Ratti’s curatorial framework is titled “Intelligens: Natural. Artificial. Collective.” Ratti and his chosen theme directly address the urgent crises and potentials facing our world—and by extension, architecture itself. In an age defined by climate change and global emergencies—no longer distant predictions but realities with tangible daily impacts—the role of architecture is undergoing a profound transformation. Artificial intelligence, too, stands at the heart of this year’s discourse. Ratti’s main exhibition in the Arsenale explores these issues in a multidimensional way, while the national pavilions, primarily based in the Giardini, interpret the evolving role of architecture within their own specific contexts. Turkiye’s journey at the Venice Architecture Biennale began in 2001. Initially marked by intermittent participation, its presence became permanent in 2014 when the Istanbul Foundation for Culture and Arts (İKSV) secured a long-term exhibition space at the Arsenale. Thanks to this 20-year commitment, Turkiye is now among the countries with uninterrupted representation at the biennale. This year, the Turkish Pavilion hosts an exhibition titled “Yerebasan / Grounded”, curated by Ceren Erdem and Bilge Kalfa. Grounded centers on soil—an entity essential to understanding civilizations, ecosystems, and sustainable living, yet often overlooked despite its dynamic nature. Featuring soil samples from various regions of Turkiye, the exhibition brings the multifaceted qualities of soil to light through sensory experiences, scientific research, and artistic interpretation. With contributions from 11 individuals and 11 collectives, Grounded stands out among Turkey’s past biennale projects for its emphasis on collective production. We spoke with the curators ahead of the opening. HAS ARCHITECTURE EVER TRULY TOUCHED THE GROUND? What does the word “Grounded” mean to you? How did it shape the conceptual framework of your exhibition? Grounded resonated with us on both a conceptual and sensory level. As Bülent Tanju provocatively asks in the exhibition publication: “Has architecture ever truly touched the ground?” This question sparked our curiosity from the very beginning. Beyond the aesthetic and functional dimensions of architecture, we wanted to explore its deeper, cyclical, and humble relationships—with climate, geography, history, memory, vulnerability, otherness, the underground, and materiality. Grounded gestures toward both a physical act—connecting with the ground and everything it contains—and a conceptual reversal of architecture’s historical tendency toward abstraction. Architecture is not just the act of building; it is also a practice of creating intellectual and emotional grounding. With this in mind, our aim was to envision an architecture that dares to stand barefoot on the ground, engaging with the material and metaphorical layers of soil. We approached soil not merely as a surface or resource, but as a bearer of life, memory, and knowledge. Grounded questions how architecture relates to this bearer and invites a reevaluation of its foundational premises. It signals a search for an architecture that is not measured solely by square meters or budgets, but by its temporal, ecological, corporeal, and sensory dimensions. In doing so, we also ask critical questions and propose new possibilities for the age of crisis we’re living in. We find it crucial to reconsider architecture’s relationship with the “sub-nature”—that which is suppressed, dirty, layered, and uncertain. In fact, this ambiguity embodied by soil may be what architecture has distanced itself from the most. Through Grounded, we wanted to close that gap and open a discussion about an architecture that accepts contamination, disruption, and uncertainty. WE STRUGGLED TO WEAVE TOGETHER SO MANY STORIES This year’s pavilion is built on collective production. Why did you choose this approach? What was the most surprising or transformative part of the process for you? We were drawn to a collective thinking and production model because soil, by its very nature, is deeply layered and relational. We wanted to emphasize this interconnectedness. The process pushed us into a continuous learning experience—not simply interdisciplinary, but transdisciplinary. We worked across diverse areas of expertise, experiences, and perspectives. What challenged us most was crafting so many narratives within a limited timeframe, without losing direction. It took great effort to create a coherent yet relational exhibition that stayed grounded while fostering connections. We learned so much from the professionals we collaborated with. While it would be impossible to list them all, what stands out is the joy and hope we found in working with teams who care deeply about architecture’s role in responding to the climate crisis—and making that work visible on a global platform. WE IMAGINED ARCHITECTURE AS A COLLECTIVE THAT KNOWS WHEN TO STEP BACK Curator Carlo Ratti’s theme redefines architecture as an intellectual field. How does Yerebasan engage with this framework? What kind of intellectual space does your exhibition open, both in the context of Turkiye and more globally? In responding to Ratti’s call, we revisited many interrelated issues: history, archaeology, care, repair, otherness, monstrosity, vulnerability, exclusion, abandonment, exploitation... We agreed that the common ground tying all these together is, quite literally, ground—soil. In our exhibition, we approach soil as a living archive, a natural intelligence, and a shared space of memory. We argue that architectural visions for the future must go beyond technical solutions and evolve into a mode of thinking that assumes planetary responsibility. One essential part of this is material reform. In the Turkish context, we aim to bridge vernacular knowledge about soil with contemporary modes of production. At a global level, we propose a rethinking of architecture through a lens that is circular, fragile, yet resilient. The exhibition imagines architecture not only as something that builds, but also as a collective practice that knows how to pause, to listen, and to step back. What kind of relationship do you hope the pavilion will establish with visitors? What would you like them to take away from Venice? We’ve conceived the Turkish Pavilion this year not as a finished exhibition, but as a living and evolving process. We imagined the visitor not as a passive observer, but as someone who touches, listens, and thinks. The exhibition invites physical and mental engagement with the ground—offering a spatial experience that draws the body downward and tunes into the voice of the soil. Rather than conveying fixed knowledge, Grounded offers a sensory, intellectual, and intuitive encounter. What we hope remains from Venice is the memory of an architecture that is not only about buildings, but about memory, ecology, vulnerability, and solidarity. In short, an architecture that is truly grounded. ABOUT THE CURATORS - Ceren Erdem is a researcher and cultural programmer, and a graduate of Columbia University. After curating architecture programs at Istanbul Modern, she has worked on numerous local and international projects as a consultant and editor. - Bilge Kalfa is a Berlin-based architect and designer. Her work spans architecture, interior, and product design between Turkey and Germany. She also teaches at Berlin International University of Applied Sciences. ‘YEREBASAN’ VENEDİK’te Mimarlık Üzerine Yeni Düşünceler Dünyanın saygın mimarlık etkinliklerinden Venedik Mimarlık Bienali 19. edisyonuyla kapılarını açıyor. 10 Mayıs – 23 Kasım tarihleri arasında gerçekleşecek bienal bu yıl küratör Carlo Ratti’nin kavramsal çerçevesiyle izleyiciyle buluşuyor. MIT ve Politecnico di Milano’da öğretim üyeliğini sürdüren, Senseable City Lab’in kurucusu olan mimar ve mühendis Ratti, bienalin temasını şöyle tanımlıyor: “Intelligens: Doğal. Yapay. Kolektif” Küratörün kendisi ve seçtiği tema, dünyanın ve dolayısıyla mimarlığın içinde bulunduğu kriz ve potansiyellere doğrudan temas ediyor. Artık bir kehanet olmaktan çıkan, gündelik hayatımızda sert etkilerini hissetmeye başladığımız iklim krizi ve küresel felaketler çağında, mimarlığın üstlenmesi gereken rol ile birlikte, yapay zekâ gerçeği, bu yılki bienalin temel tartışma eksenlerini oluşturuyor. Carlo Ratti’nin Arsenale’de kurguladığı ana sergi bu temayı çok boyutlu biçimde yorumlarken, çoğu Giardini’de yer alan ülke pavyonları da mimarlığın bu etkileşim ortamındaki rolünü kendi bağlamları üzerinden tanımlamaya çalışıyor. Türkiye Pavyonu’nun Venedik Bienali’ndeki yolculuğu 2001’de başladı. İlk yıllarda aralıklı gerçekleşen katılımlar, 2014’te İKSV girişimiyle Arsenale’de tahsis edilen kalıcı mekanla sürekli hale geldi. 20 yıllık bu kullanım hakkı sayesinde Türkiye, mimarlık bienalinde kesintisiz yer alan ülkelerden biri konumuna geldi. Bu yıl Türkiye Pavyonu’nda Ceren Erdem ve Bilge Kalfa küratörlüğünde hazırlanan “Yerebasan/Grounded” başlıklı sergi var. Yerebasan; medeniyetleri, ekosistemleri ve sürdürülebilir yaşamın özünü anlamamız için hayati öneme sahip, tüm dinamizmine rağmen çoğu zaman göz ardı edilen bir varlık olan toprağı merkez alıyor. Türkiye’den toprak örneklerini içeren sergi; duyusal deneyimler, bilimsel araştırmalar ve sanatsal yorumlar aracılığıyla toprağın farklı özelliklerini görünür kılıyor. 11 bireysel katılımcı ve 11 ekibin çalışmasının yer aldığı Yerebasan, bugüne dek Türkiye'nin mimarlık bienali katılımları arasında kolektif üretim anlamında öne çıkan işler arasında yerini alıyor. Küratörlerle açılış öncesi sergi üzerine konuştuk. SAHİ MİMARLIK HİÇ YERE BASTI MI? “Yerebasan” kelimesi sizin için neyi temsil ediyor? Serginin omurgasını kurarken bu sözcük etrafında nasıl bir düşünsel yapı ördünüz?“ “Yerebasan” hem kavramsal hem de duyusal olarak bizde derin bir karşılık buldu. Bülent Tanju’nun da sergi yayınında sorduğu gibi: “Sahi, mimarlık hiç yere bastı mı?” Bu sorunun işaret ettiği kavramlar en başından beri bizi oldukça heyecanlandırdı. Mimarlığın estetik ve fonksiyonel temsillerinden öte iklimle, içinde bulunduğumuz iklim krizi, coğrafya, tarih, hafıza, kırılganlıklar, ötekiler, yeraltı ve malzemeyle kurduğu derin, döngüsel ve mütevazı ilişkileri sorgulamak istedik. Yerebasan, bir yandan fiziksel bir jesti -yerle ve yerin içerdikleriyle teması- diğer yandan ise mimarlığın soyutlamaya yönelik tarihsel refleksine karşı bir ters yüz etme arzusunu taşıyor. Mimarlık sadece bina yapmak değil, aynı zamanda bir “düşünme zemini” yaratma pratiği. Bu anlamda bu sergiyle, toprağın hem maddi hem de metaforik katmanlarına temas eden, çıplak ayakla yere basmaya cesaret eden bir mimarlık tahayyülü kurmaya çalıştık. Toprağı sadece bir malzeme ya da zeminden ibaret görmeyip yaşamın, belleğin ve bilginin taşıyıcısı olarak okumaya yöneldik. Mimarlığın bu taşıyıcıyla kurduğu ilişkiyi yeniden düşünmesini ve kendi kökensel sınırlarını sorgulamasına niyetlendik. Yerebasan, ölçü birimi metrekare ya da bütçeden ibaret olmayan; zamansal, ekolojik, bedensel ve duyusal boyutları olan bir mimarlığın arayışına işaret ediyor. Bunu yaparken içinde bulunduğumuz krize yönelik sorular sorup öneriler geliştirmeye gayret ediyor. Mimarlığın alt-doğayla -yani bastırılmış, kirli, katmanlı ve belirsiz bilinmeyenle- ilişkisini yeniden düşünmesini önemsiyoruz. Toprağın bu belirsizliği, tam da mimarlığın en fazla uzaklaştığı şey olabilir. Biz ise Yerebasan ile bu uzaklığı azaltmak; yere temas eden, kirlenmeyi, sarsılmayı, belirsizliği kabul eden bir mimarlık zeminini tartışmak istedik. BU KADAR ÇOK HİKÂYEYİ KURGULAMAK BİZİ ZORLADI Bu yılki pavyon kolektif üretime dayalı bir süreç. Bunu neden tercih ettiniz? Sürecin sizi en çok şaşırtan ya da dönüştüren anı neydi? Kolektif bir düşünme ve üretim süreci olarak kurgulamamızın temel nedeni toprağın doğası gereği çok katmanlı oluşu ve bizim bu ilişkiselliği öne çıkarma arzumuz. Bu tercih bizi sürekli bir öğrenme sürecine soktu. Disiplinlerarası değil, disiplinler ötesi bir çalışma modeliyle; çeşitli uzmanlıklar, deneyimler ve bakış açılarıyla birlikte hareket ettik. Hazırlık sürecinde bu kadar kısa sürede bu kadar çok hikâyeyi hedef şaşırmadan kurgulamak bizi oldukça zorladı. Dağılmadan, ayakları yere basan ama aynı zamanda ilişkiler de kuran bir sergi ortaya koymak büyük bir emek gerektiriyor. İşi üretirken birlikte çalıştığımız profesyonellerden öğrendiklerimiz çok kıymetliydi. Hepsini tek tek sıralamak belki mümkün değil; ancak mimarlığın, içinde bulunduğumuz iklim krizi üzerine düşünen ve üreten bu kadar umut dolu ekiple birlikte ele alınması ve bunun global bir alanda görünür kılınması bizim için çok değerliydi. MİMARLIĞI, GERİ ADIM ATMAYI BİLEN BİR KOLEKTİF OLARAK HAYAL ETTİK Küratör Carlo Ratti’nin ortaya koyduğu tema, mimarlığı düşünsel bir üretim alanı olarak yeniden tanımlıyor. Yerebasan bu kavramsal çerçeve ile nasıl bir diyaloğa giriyor? Hem Türkiye bağlamında hem de evrensel ölçekte serginizin açtığı düşünsel alan nedir? Biz aslında Carlo Ratti’nin çağrısına yanıt vermek isterken birçok konunun üzerinden geçtik: Tarih, arkeoloji, bakım, tamir etme, ötekiler, ucubeler, kırılganlıklar, dışlananlar, vazgeçilenler, sömürülenler… Tüm bunları bir araya getiren ortak zeminin "yer/toprak" olduğuna hemfikir olduk. Sergide toprağı yaşayan bir arşiv, doğal bir zekâ formu ve ortak bir hafıza alanı olarak ele alıyoruz. Bu sergiyle, mimarlığın geleceğe dair tahayyüllerinin sadece teknik çözümlerle sınırlı kalmaması, gezegensel ölçekte sorumluluk üstlenen bir düşünce biçimine evrilmesi gerektiğini savunuyoruz. Bunun bir ayağı da malzeme reformu. Türkiye bağlamında, toprağa dair vernaküler bilgiyle güncel üretim biçimlerini buluştururken; evrensel ölçekte, mimarlığın döngüsel, kırılgan ama dirençli bir zemin üzerinden yeniden düşünülmesini öneriyoruz. Sergi; mimarlığı sadece inşa eden değil; bazen de durmayı, dinlemeyi ve geri adım atmayı bilen kolektif bir pratik olarak hayal ediyor. Pavyonun izleyiciyle ne tür bir ilişki kurmasını hayal ediyorsunuz? Venedik’ten geriye ne kalsın istersiniz? Türkiye Pavyonu’nu bu yıl bir “bitmiş sergi” değil, yaşayan ve çoğalan bir süreç olarak kurguladık. İzleyiciyi sadece gözlemci değil; temas eden, dinleyen ve düşünen bir özne olarak hayal ettik. Bu nedenle sergi, toprağın sesine kulak veren, zeminle fiziksel ve zihinsel temas kuran, bedeni yere çeken bir mekânsal deneyim sunuyor. Yerebasan’ın izleyiciyle kurduğu ilişki sabit bir bilgi aktarımından çok, duyusal, düşünsel ve sezgisel bir karşılaşma alanı. Venedik’ten geriye kalmasını istediğimiz şey, mimarlığın sadece yapılarla değil; hafıza, ekoloji, kırılganlık ve dayanışmayla da ilgilendiğini hatırlatan bu yeni temas biçimi. Bir başka deyişle, "ayakları yere basan" bir mimarlık tahayyülü! KİM KİMDİR - Ceren Erdem, Columbia Üniversitesi mezunu bir araştırmacı ve kültürel programcı. İstanbul Modern’de mimarlık programları küratörlüğü yaptıktan sonra, yerel ve uluslararası birçok projede danışman ve yayıncı olarak görev aldı. - Bilge Kalfa, Berlin merkezli mimar ve tasarımcı. Türkiye ve Almanya arasında mimarlık, iç mekân ve ürün tasarımı alanlarında üretim yapıyor. Aynı zamanda Berlin International University of Applied Sciences’ta öğretim görevlisi.

September 2024 | Urban ENGLISH BELOW CRAFT WEEK, BİR MİLYONLUK LOCA ve DOMO words Onur Baştürk İstanbul’un son dönemdeki en şık hareketliliği Les Benjamins kurucusu Bünyamin Aydın’dan geldi. Japonya’da kaldığı iki aylık süre boyunca ülkenin önde gelen zanaatkârlarıyla tanışma şansı bulan Bünyamin, seyahat dönüşünde Craft Week’i yapmaya karar vermiş. Uzun bir hazırlık sürecinden sonra geçtiğimiz perşembe Craft Week’in ilkini şef Somer Sivrioğlu’nun restoranı Efendy’de yapılan yemekle açtı Bünyamin. O gece Efendy’ye gittiğimde içeride tamamen Japonya’dan gelen konuklar vardı. Japon zanaatkârlar, gazeteciler, dj’ler… İçlerinde en merak ettiğim kişi ise Kyoto’daki Ryosoku-in tapınağının baş rahip yardımcısı Toryo Ito idi. Zen felsefesini yaratıcı fikirlerle birleştiren Toryo, ertesi gün Soho House’da bir meditasyon seansı da yaptı. *** Yaz bitti, bitiyor. Yazlık yerlerde son artık son demler. Fethiye’deki Yazz Collective geçen yıl kapanış kıvamında bir Despina Vandi konseri yapmıştı. Bu yıl da aynı geleneği bir başka Yunan starla, Konstantinos Argiros konseriyle sürdürüyor. 28 eylüldeki yemekli konserin fiyatları dillerde. Fiyatlar 24 bin liradan başlayıp 62 bin liraya kadar yükseliyor. Açıkçası, Çeşme’deki Before Sunset’te 1 eylülde yapılan dj Black Coffee etkinliğindeki loca fiyatlarını duyduktan sonra Yazz’ın fiyatları çok pahalı gelmedi bana. Before Sunset’teki Black Coffee’deki localar 300 bin liradan başlayıp 800, 900 ve finalde 1 milyon liraya (C1 locası diye isimlendirilen dj arkası) kadar çıkıyordu! Arkadaşıma loca fiyatlarını gönderdikleri için biliyorum; o anda satılmayan tek loca olan 1 milyon liralık loca bile sonradan satılmış. Kısacası: Ülkenin küçük bir kesiminde çılgınca harcamaya müsait bir para var. Mekanlar da bu durumdan aynı çılgınlıkta yararlanıyor. *** Paros dönüşü uğradığım Atina’da çok güzel bir sürprizle karşılaştım: Republica ajansının sahibi Murat Patavi’nin Kolonaki’de açtığı Domo Design Gallery ile… Murat Patavi yaz başında Atina’da açtığı Domo’da tasarım ürünler sergileyip satıyor. Ekim başında Domo’da bir açılış partisi verecek olan Patavi, Atina’daki yaşam tarzına alışmış. Arada İstanbul’a gidip gelse de vaktinin çoğunu orada geçiriyor. Craft Week, one million concert and Domo The most stylish movement in Istanbul recently came from Bünyamin Aydın, the founder of the Les Benjamins brand. During his two-month stay in Japan, Bünyamin had the opportunity to meet the country's leading artisans and decided to organize the Craft Week. After a long preparation process, Bünyamin opened the first Craft Week last Thursday with a dinner at chef Somer Sivrioglu's Efendy restaurant. When I went to Efendy that night, there were guests from Japan. Japanese craftsmen, journalists, DJs... The person I was most curious about was Toryo Ito, the assistant head priest of Ryosoku-in Temple in Kyoto. Combining Zen philosophy with creative ideas, Toryo also held a meditation session at Soho House. *** Summer is over and coming to an end... Last year Yazz Collective organized a closing concert in Fethiye with Despina Vandi. This year they will continue the same tradition on September 28th with another Greek star, Konstantinos Argiros. The prices of the dinner concert are the talk of the town. Prices start at 24 thousand liras and go up to 62 thousand liras. To be honest, after hearing the prices of the seats at DJ Black Coffee's event at Before Sunset in Çeşme on September 1, Yazz's prices didn't seem too expensive to me. The boxes at the Black Coffee event at Before Sunset started at 300 thousand liras and went up to 800, 900 and finally 1 million liras (C1 box behind the DJ). I know this because they sent my friend the box prices, even the 1 million lira box, which was the only unsold box at the time, was sold later. In short, a small part of the country has money to spend. The venues also take advantage of this situation. *** On my way back from Paros, I had a very nice surprise in Athens: Republica agency owner Murat Patavi's Domo Design Gallery in Kolonaki. Murat Patavi exhibits and sells design products at Domo, which he opened in Athens earlier this summer. Patavi, who will host an opening party at Domo in early October, is used to the Athens lifestyle. He spends most of his time there, although he occasionally visits Istanbul.

August 2024 | Travel TR BELOW UNCOVERING COOL VANCOUVER words Alp Tekin V ancouver has a reputation as one of the world’s most livable cities – with a beautiful setting and an enviable record in terms of healthcare, culture, environment, education, and infrastructure. Vancouverism is a trendy new socio- term, for a trendy new type of urban living ideal. It is based on a powerful sense of respect for the environment; for dynamic urban living; for the essence and importance of public spaces - and for the popularity of public transport. Which all adds up to a pretty compelling formula for the world’s disaffected city dwellers. But this utopian ideal also has its critics. Some argue that Vancouverism is merely about ‘building density’, while others complain it leads to social and economic inequality by raising the cost of living in the city. Whatever! Vancouver continues to set an example to other cities, particularly with its stance on climate change. The city has been endorsing effective climate action plans since the 1990s. Zero Waste 2040, a community-driven initiative, is one of the most impressive climate projects in the city. Tempted to move to the world’s most liveable city? Check out the coolest neighborhoods... DAVIE VILLAGE/WEST END Recognized for its seamlessly-integrated LGBTQ+ community, favorite haunts include Earnest Ice Cream, Caffe Mira, Honolulu Coffee, Elysian Coffee, Cardero Cafe, and Mary’s on Davie. Take time out to hunt for goodies in the stylish concept stores, like Wooden Spoon, Salt Spring, Biblio, The Archie and Little Mountain. KITSILANO Top choice of young professionals and families, with social hubs such as 49th Parallel Coffee and The Only Cafe. For Vietnamese culinary delights, visit La La Island, Head to the Noodle Man for ramen. And discover a wealth of local design treasures at 3204 W Broadway. GASTOWN Home to numerous edgy art galleries, innovative cafes, and boutiques. Enjoy great coffee at Revolver, Purebread, Propaganda, and Cafe Monaco. Eat well at Pourhouse, Water St Cafe, Meat & Bread, Di Beppe, Pidgin, L’abattoir, and MeeT. Discover unique goodies at The Latest Scoop, The Block, Artemisia Clothing and One of a Few. Have a cocktail at Bagheera, a speakeasy bar inspired by Rudyard Kipling’s The Jungle Book. Decorated with 19th and 20th century Indian and French references, Bagheera was designed by Bergman Design House, founded by Marie Solomon and Albin Berglund. Bagheera is accessed through a shop (also called Happy Valley Turf Club) where bets are placed on horse races. COMMERCIAL DRIVE A bohemian haven, the area’s daytime hotspots include Prado Cafe, Café Calabria, Commercial Street Cafe, and Cafe Deux Soleils. Popular dinner options include, Arriva Ristorante, Havana Vancouver, Biercraft and Tapas, and Famoso Italian Pizzeria. Check out the must-visit concept stores, like The Found & the Freed, People’s Co-Op Bookstore and Paranada Traders. UP AND COMING AREAS - MOUNT PLEASANT: Known for its flashy stores, eclectic restaurants and vibrant murals. Explore great concept stores like The Arbor Restaurant and Some Other Place. Refuel in Kudu, The Daily, Vintage Coffee, Burdock & Co, Old Bird, The Acorn Restaurant, and Published on Main. - RENFREW-COLLINGWOOD: Enjoy a melting pot of diverse dining options, ranging from Ruka Coffee to La Saison de Patisserie and Marui Bakery. EN YAŞANABİLİR ŞEHRİN cool MAHALLELERİ V ancouver’ın dünya çapındaki ünü malum: Bu şehir sağlık, kültür, çevre, eğitim ve altyapı alanlarındaki yüksek puanları nedeniyle her daim dünyanın en yaşanabilir şehirlerinden biri olarak seçiliyor. Dahası, “Vancouverizm” diye bir terim var. Vancouverizm, yeni tür şehir yaşamını tanımlamak için kullanılıyor. Hem kent mimarisi ve planlaması hem de şehir yaşamı için bir ideali temsil ediyor. Vancouverizm’in anahtar kelimeleri ise şöyle: Doğaya saygı, dinamik şehir yaşamı, kamusal alan ruhu, toplu taşımaya önemli ölçüde bağımlılık ve yeşil alanlar… Ama bu idealin eleştirildiğini de söylememiz gerek. Vancouverizm’in aslında sadece “bina yoğunluğu” olduğunu söyleyen de var, şehirdeki maliyetleri yükselttiği için sosyal ve ekonomik eşitsizliğe yol açtığına dikkat çeken de… Her şeye rağmen Vancouver ve Vancouverizm diğer şehirlere örnek olmaya devam ediyor. Özellikle de iklim konusunda. Çünkü 90'lardan bu yana Vancouver bir iklim eylem planı üzerinde çalışıyor ve bu konuda gerçekten lider. Ve gelelim bu ideal şehrin birbirinden farklı atmosferlere sahip cool mahallelerine… DAVIE VILLAGE/WEST END Özellikle LGBTİ+ topluluğuyla tanınıyor. Mahallenin gözde mekanları: Earnest Ice Cream, Caffe Mira, Honolulu Coffee, Elysian Coffee, Cardero Cafe ve Mary’s On Dave. Ayrıca Wooden Spoon, Salt Spring, Biblio, The Archie, Little Mountain isimli konsept dükkânları da uğramalık. KITSILANO Genç profesyoneller ve aileler arasında popüler olan bir mahalle. 49th Parallel Coffee ve The Only Cafe en iyi sosyalleşme noktaları. Vietnam restoranı La La Island ve noodle restoranı Noodle Man iyi restoranlar arasında. 3204 W Broadway ise lokal tasarım ürünlerin bulunabileceği bir dükkan. GASTOWN Galeriler, yenilikçi kafeler ve bağımsız butiklerin karışımını sunan bir mahalle. Revolver, Purebread, Propaganda ve Cafe Monaco; tavsiye ettiğimiz kafeler. Pourhouse, Water St Cafe, Meat & Bread, DiBeppe, Pidding and L’Abattoir ve MeeT ise bu mahallenin iyi restoranları. The Latest Scoop, The Block, Artemisia, One Of a Few ise uğranılması gereken konsept dükkânlar… COMMERCIAL DRIVE Bohem atmosferiyle tanınan bu mahallede gündüzleri takılmak için Prado Cafe, Cafe Calabria, Commercial Street Cafe, Cafe Deux Soleils’e, akşam yemeği için ise Arriva, Havana, Biercraft Tap and Tapas ve Famoso’ya uğranabilir. Bu mahallenin gözde konsept dükkanları ise şöyle sıralanıyor: The Found and the Freed, People’s Co-Op Bookstore, Paranada Traders. YÜKSELİŞTEKİ MAHALLELER 1. MOUNT PLEASANT: Gösterişli mağazaları, eklektik restoranları ve çarpıcı duvar resimleriyle tanınan bir mahalle. Uğranması gereken konsept dükkânları The Arbor ve Some Other Place. Popüler kafe ve restoranları ise şöyle: Kudu, The Daily, Vintage Coffee, Burdock&Co, Old Bird, The Acorn, Published on Main. 2. RENFREW-COLLINGWOOD: Bu mahalle farklı zevk ve tercihlere hitap eden restoran ve kafeler de dahil olmak üzere çok çeşitli yemek seçenekleri sunuyor. Mesela Ruka Coffee, La Saison de Patisserie ve Marui Bakery.